Læknablaðið - 15.12.2003, Qupperneq 73

UMRÆÐA & FRÉTTIR / BROSHORNIÐ 43
Af hósta og biðtíma
Hósti heima hjá lækninum
Heimilislæknirinn var kominn heim í faðm fjölskyld-
unnar eftir langan og annasaman dag á stofunni. Það
var flensutíð og margir af sjúklingum læknisins voru
með hita og hósta. Ein af fullveðja dætrum læknisins
var búin að vera rám og hóstandi í tvær vikur án þess
að vera tiltakanlega slöpp að sjá eða lasin. Hóstinn í
dótturinni minnti pabbann á að væri hann kominn
heim til sín.
Þennan tiltekna dag var hóstinn í dömunni meiri
en endranær. Þegar sest var að kvöldverðarborði þar
sem stórfjölskyldan var saman komin, alls átta
manns, fékk hún hóstakast. Af einhverjum ástæðum
sendu flestir við borðið heimilisföðurnum ásakandi
augnaráð. Þar eð samband föður og dóttur var með
ágætum og hún ekki óvön skotum sem voru aldrei illa
meint leyfði hann sér að segja: „Svona, kláraðu nú að
hósta, elskan mín og þegiðu svo.“
Langur biðtími
Maður hringdi á heilsugæslustöðina til að panta tíma
hjá heimilislækninum. Þetta var á þeim tímum þegar
sjúklingar þurftu að bíða í meira en tvo daga eftir því
að komast að. Maðurinn gat fengið tíma eftir eina
viku og þáði hann það. Áður en hann kvaddi spurði
hann móttökuritarann: „Heldurðu að það verði ein-
hver bið þá?“
Gefiö undir fótinn
Eldri kona með mikla lífsreynslu var lögð inn á spít-
ala. Er hún fór að hressast tók hún til við að daðra við
karlkynið í hópi starfsfólks. Þegar ungur og myndar-
legur deildarlæknir var að skoða hana gat hún ekki
orða bundist: „Heyrðu vinur minn, ég hef verið að
velta því fyrir mér hvort það mundi ekki flýta fyrir
bata mínum ef við tvö eyddum nóttinni saman?“
„Jú, góða mín, ég er nokkuð viss um það en ég er
ekki eins viss um að sjúkratryggingarnar myndu taka
þátt í kostnaðinum."
í réttarsalnum
Læknirinn var kallaður til vitnis og lögmaðurinn sem
talinn til hinna hörðustu í stéttinni sá um yfirheyrsl-
una.
Lögmaðurinn: „Læknir, gáðuð þér að hjartslætti
áður en þér hófuð krufninguna?“
Læknirinn: „Nei.“
Lögmaðurinn: „Gáðuð þér að öndun eða blóð-
þrýstingi?“
Læknirinn: „Nei.“
Lögmaðurinn: „Jæja, er þá hugsanlegt að sjúkling-
urinn hafi verið lifandi þegar þér hófuð að kryfja
hann?“
Læknirinn: „Nei, heilinn úr honum var í stórri
krukku á borðinu hjá mér.“
Lögmaðurinn: „En gæti sjúklingurinn ekki hafa
verið á lífi engu að síður?“
Læknirinn: „Nei, en bíddu annars við. Það er ekki
útilokað, ef um lögfræðing hefur verið að ræða.“
Viö ævilok
Læknirinn og gamli maðurinn sem var talinn ti! auð-
ugustu manna landsins höfðu þekkst lengi og var vel
til vina. Nú var hins vegar komið að leiðarlokum því
heilsu mannsins hrakaði hratt og ljóst var að hverju
stefndi. Læknirinn hafði alltaf verið hreinskilinn við
þann gamla og ráðlagði honum því að ganga frá sín-
um málum.
„Ég er búinn að gera viðeigandi ráðstafanir,"
sagði sá gamli. „Það eina sem ég á eftir er að ganga
endanlega frá erfðaskránni. Ég er hins vegar búinn
að ákveða að setja í hana það ákvæði að læknirinn
sem bjargi lífi mínu muni erfa allar milljónirnar mín-
ar.“
Ráðgjöf í næringarfræði
Eftir að hafa hlýtt sjúklingnum yfir heilsufarssöguna
og skoðað hann gaumgæfilega sagði læknirinn: „Lár-
us minn, ég finn sáralítið athugavert við þig. Þú ert
við mjög góða heilsu þótt þú sért alltof þungur. Ég ráð-
legg þér eindregið ef þú vilt halda heilsunni að gefa
upp á bátinn þessa notalegu litlu málsverði fyrir tvo
nema þú getir deilt þeim með einhverjum."
Ein og uppgefin með höfuðverk
Einstæð móðir með þrjú lítil börn var í þrengingum
andlega, líkamlega og félagslega. Hún kom til heimil-
islæknisins og kvartaði um mígrenhöfuðverk á háu
stigi. Læknirinn hlustaði fullur skilnings á frásögn
konunnar og sótti síðan lyfjaprufu úr skápnum hjá
sér og rétti konunni.
„Taktu þrjár af þessum töflum eftir hádegismat-
inn. Ef þú ert enn með höfuðverk í kvöld skaltu fara
eftir því sem stendur á pakkanum.“
„Að ég ætti þá taka þrjár töflur á fjögurra klukku-
stunda fresti?" spurði konan.
„Nei,“ sagði læknirinn, „geymist þar sem börn ná
ekki til.“
Bjarni Jónasson
bjarni.jonasson@gb.hgst.is
Læknablaðið 2003/89 989