Læknablaðið - 15.03.2004, Blaðsíða 78

SÉRLYFJATEXTAR
Celebra (celecoxib)
Ábcndingar:Til meðhöndlunar á einkennum slitgigtar og iktsýki. Skammtar og lyfjagjöf: Slitgigt: Ráðlagður dagsskammtur er yfirleitt 200 mg einu sinni á sólarhring eða skipt f tvo skammta.Auka má skammtinn eftir
þörfum í 200 mg tvisvar sinnum á sólarhring. lktsýki:Ráðlagður dagsskammtur er 200-400 mg skipt f tvo skammta.Ráðlagður hámarksskammtur á sólarhring er 400 mg. Nota má Celebra með mat eða án. Aldraðir:
Öldruðum (> 65 ára) á í upphaíi meðferðar að gefa minni skammtinn (200 mg á sólarhring). Sfðar meir má eftir þörfum auka skammtinn f 400 mg á sólarhring. Skert lifrarstarfsemi: Hef|a skal meðferð með helmingi
ráðlagðs skammts hjá sjúklingum með staðfesta í meðallagi skerta lifrarstarfsemi sem hafa 25-35 g/l af albúmíni í sermi. Hvað þennan sjúklingahóp varðar liggur einungis fyrir reynsla frá sjúklingum með skorpulifur. Skert
nýrnastarfsemi: Reynsla af notkun celecoxibs handa sjúklingum með vægt til í meðallagi skerta nýmastarfsemi er takmörkuð og skal því meðhöndla slíka sjúklinga með varúð. Börn: Celebra er ekki ædað börnum.Frábendingar
Meðganga og konur sem geta orðið þungaðar, nema notuð sé örugg getnaðarvöm. Hjá þeim tveimur dýrategundum sem hafa verið rannsakaðar hefur komið f Ijós að celecoxib getur valdið fósturskemmdum. Hugsanleg
áhætta íyrir þungaðar konur er ekki þekkt en ekki er unnt að útiloka hana. Brjóstagjöf. Ofnæmi fyrir virka efninu eða einhverju hjálparefnanna. Þekkt ofnæmi fyrir sulphonamidum. Sjúklingar sem hafa fengið astma,
bráða nefslímubólgu, nefsepa (nasal polyps), ofsabjúg, ofsakláða eða annars konar ofnæmi eftir notkun asetýlsalisýlsýru eða bólgueyðandi gigtarlyfja (NSAID).Virkt ætisár eða blæðingar í meitingarvegi.Bólgusjúkdómur f
þörmumAJvarleg hjartabilun (congestive heart failure). Alvarlegur lifrarsjúkdómur (albúmín f sermi < 25 g/l eða Child-Pugh 10). Sjúklingar með áætlaða kreatfnfnúthreinsun < 30 ml/mín. Sérstök varnaðarorð og
varúðarreglur við notkumHjá sjúklingum sem hafa fengið meðferð með celecoxibi hefur komið fyrir gatmyndun, sár og blæðingar í efri hluta meltingarvegar og hefur þetta í sumum tilvikum verið banvænt. Því skal
gæta varúðar hjá sjúklingum með sögu um sjúkdóm f meltingarvegi, t.d. sármyndun eða bólgur og hjá sjúklingum sem eru í sérstakri hættu hvað þetta varðar. Svo sem við á um önnur lyf sem hemja nýmyndun prostaglandina
hefur sést vökvasöfnun og bjúgur hjá sjúklingum sem nota celecoxib. Því skal nota celecoxib með varúð handa sjúklingum með sögu um hjartabilun, vanstarfsemi vinstri slegils eða háþrýsting og hjá sjúklingum sem eru
með bjúg af einhverri annarri ástæðu, vegna þess að hömlun prostaglandina getur haft f för með sér versnun nýrnastarfsemi og vökvasöfnun. Einnig skal gæta varúðar hjá sjúklingum sem nota þvagræsilyf eða geta af
öðrum orsökum verið í hættu á að verða fyrir blóðþurrð. Hjá öldruðum eru meiri líkur á skertri nýrna- eða lifrarstarfsemi og sér f lagi skertri hjartastarfsemi og skal nota minnsta virkan skammt handa þeim, auk þess
sem læknar skulu hafa viðeigandi eftirlit með sjúklingunum. I klínfskum rannsóknum var sýnt fram á að celecoxib hefur svipuð áhrif á nýru og það NSAID sem miðað var við.Alvarlegar blæðingar hafa komið fyrir hjá
sjúklingum sem jafnframt nota warfarin. Gæta skal varúðar þegar celecoxib er notað samtímis warfaririi. Celecoxib hamlar CYP2D6. Enda þótt það sé ekki öflugur hemill þessa ensíms kann að vera nauðsynlegt að minnka
skammta þeirra lyfja sem skömmtuð eru einstaklingsbundið og umbrotna fýrir tilstilli CYP2D6. Celecoxib getur dulið hita.Líklega er ekki það mikill mjólkursykur í hverju hylki (149,7 mg f 100 mg hylkjum og 49,8 mg í
200 mg hylkjum) að hann kalli fram sértæk einkenni mjólkursykursóþols. Milliverkanir við önnur lyf og aðrar miUiverkanir.Lyfhrifamilliverkanir: Fylgjast á með blóðstorkuvirkni hjá sjúklingum sem nota warfarin eða
svipuð lyf, einkum á nokkrum fyrstu dögunum eftir að meðferð með celecoxibi hefst og þegar skömmtum celecoxibs er breytt. Greint hefur verið frá blæðingum í tengslum við lengingu prothrombintíma, einkum og
sér í lagi hjá öldruðum sjúklingum, sem nota samtímis warfarin og celecoxib og hefur þetta í sumum tilvikum verið banvænt. NSAID geta dregið úr virkni þvagræsilyfja og háþrýstingslyfja. Eins og við á um NSAID getur
hætta á bráðri nýmabilun aukist við samtímis notkun ACE-hemla og celecoxibs. Á það hefur verið bent að samtfmis notkun NSAID og ciclosporins eða tacrolimus geti aukið eiturverkanir cidosporins og tacrolimus á
nýru. Þvf skal fylgjast náið með nýrnastarfsemi þegar celecoxib er notað samtfmis öðru hvoru þessara lyfja. Nota má celecoxib samtfmis litlum skömmtum af asetýlsalisýlsýru en það kemur þó ekki (stað asetýlsalisýlsýru
sem notuð er til fyrirbyggjandi meðíerðar við hjarta- og æðasjúkdómum. Lyfjahvarfamilliverkanir: Áhrif celecoxibs á önnur lyf Celecoxib hemur CYP2D6. Við meðferð með celecoxibi jókst plasmaþéttni CYP2D6 hvarfefnisins
dextromethorphans um 136%. Við samtímis meðferð með celecoxibi getur plasmaþéttni þeirra lyfja aukist, sem umbrotna fyrir tilstilli þessa ensíms. Meðal lyfja sem umbrotna fýrir tilstilli CYP2D6 eru geðlægðarlyf
(þríhringlaga og SSRI), sefandi lyf (neuroleptics), lyf við hjartsláttartruflunum og fleiri. Þegar byrjað er á samtímis meðferð með celecoxibi þarf hugsanlega að minnka skammt CYP2D6 hvarfefna, sem skömmtuð eru
einstaklingsbundið, eða auka skammtinn þegar meðferð með celecoxibi er hætt. In vitro rannsóknir gefa til kynna að celecoxib geti hamlað CYP2C19 hvöttum umbrotum. Klínískt mikilvægi þessara in vitro vísbendinga
er ekki þekkt. Dæmi um lyf sem umbrotna fýrir tilstilli CYP2CI9 eru diazepam, ciulopram og imipramin. í milliverkanarannsókn haíði celecoxib engin marktæk klínfsk áhrif á lyfjahvörf getnaðarvarnalyfja til inntöku (I
mg norethisteron/35 míkróg ethinylestradiol). Celecoxib hefur ekki áhrif á lyfjahvörf tolbutamids (CYP2C9 hvarfefni) eða glibendamids f þeim mæli að það skipti klínísku máli. Hjá sjúklingum með iktsýki hafði celecoxib
engin tölfræðilega marktæk áhrif á lyfjahvörf (plasma- og nýmaúthreinsun) methotrexats (í þeim skömmtum sem notaðir eru við gigt). Engu að síður skal íhuga viðeigandi eftirlit með eiturverkunum tengdum methotrexati,
þegar þessi tvö lyf eru notuð samtímis. Hjá heilbrigðum einstaklingum sem fengu celecoxib 200 mg tvisvar sinnum á sólarhring og litfum 450 mg tvisvar sinnum á sólarhring jókst C™ litíums að meðaltali um 16% og
AUC litíums jókst að meðaltali um 18%. í upphafi og við lok meðferðar með celecoxibi skal því fylgjast náið með sjúklingum sem nota litfum. Áhrif annarra lyfja á celecoxib Vegna þess að celecoxib umbrotnar að langmestu
leyti fyrir tilstilli CYP2C9, skal nota helming ráðlagðs skammts hjá sjúklingum sem nota fluconazol. Samtfmis notkun staks 200 mg skammts celecoxibs og fluconazols 200 mg, sem er öflugur CYP2C9 hemill, einu sinni á
sólarhring leiddi til þess að C™ celecoxibs jókst að meðaltali um 60% og AUC jókst að meðaltali um 130%. Plasmaþéttni celecoxibs getur minnkað við samtímis notkun CYP2C9 hvata, svo sem rifampidns, carbamazepins
og barbiturlyfja.Þess hefur ekki orðið vart að ketoconazol eða sýrubindandi lyf hafi áhrif á lyfjahvörf celecoxibs. Áhrif á hæfni til aksturs og notkunar véla:Sjúklingar sem finna fyrir sundli, svima eða syfju þegar þeir
nota celecoxib eiga ekki að aka bifreið eða nota vélar. Aukaverkanir: Algengar (1%)Almennar: Bjúgur á útlimum/vökvasöfnun.Meltingarfæri: Kviðverkur, niðurgangur, meltingartruflun, vindgangur.Taugakerfi: Sundl.
Geðrænar: Svefnleysi. Öndunarfæri: Kokbólga, nefslímubólga, skútabólga, sýkingar í efri hluta öndunarvegar. Húð: Útbrot. Sjaldgæfar (0, /%-/%)Blóð: Blóðleysi. Hjarta og æðar: Háþrýstingur, hjartsláttarónot. Meltingarfæri:
Hægðatregða, ropi, magabólga, munnbólga, uppköst. Ufur: Óeðlileg lifrarstarfsemi, hækkuð gildi transaminasa. Efnaskipti: Óeðlileg nýmapróf (aukning kreatínfns og þvagefnis, blóðkaiíumhækkun).Taugakerfi: Þokusýn,
ofspenna vöðva, náladofi (paraesthaesia). Geðrænar: Kvíði, þunglyndi. Öndunarfæri: Hósti, mæði. Húð: Ofsakláði. Aðrar: Sinadráttur, eymasuð, þreyta, þvagfærasýkingar. Mjög sjaldgæfar (< 0.1%)Blóð: Hvítfrumnafæð,
blóðflagnafæð. Meltingarvegur: Sármyndun í maga, skeifugörn og vélinda, kyngingartregða, gatmyndun í meltingarvegi, vélindisbólga, sortusaur.Taugakerfi: Ósamhæfing vöðvahreyfinga. Húð: Hárlos, aukið Ijósnæmi.
Aðrar: Breytt bragðskyn. Frá þvf lyfið var markaðssett heíur verið tilkynnt um höfuðverk, ógleði og liðverki auk eftirtalinna aukaverkana sem koma örsjaldan fyrir < I/10.000 eða sem einstök tilvik eru um: Ofnæmi:
Alvarlegt ofnæmi, bráðaofnæmislost, ofsabjúgur. Blóð: Blóðfrumnafæð. Hjarta og æðar: Hjartabilun (congestive heart failure), hjartabilun, hjartavöðvafleygdrep. Eyru og völundarhús: Heyrnarskerðing. Meltingarfæri:
Blæðingar f meltingarvegi, bráð brisbólga. Ónæmiskerfi: Æðabólga, vöðvabólga. Lifur: Lifrarbólga, gula.Taugakerfi: Versnun flogaveiki. Geðrænar: Rugl, ofskynjanir. Nýru og þvagfæri: Bráð nýmabilun, millivefsnýmabólga.
Öndunarfæri: Berkjukrampar. Húð og undirhúð: Einstök tilvik um skinnflagning, þ.á m. Stevens-Johnson heilkenni, dreplos húðþekju (epidermal necrolysis), regnbogaroðasótt. Pakkningar og verð I. feb. 2004: Hylki,
hart lOOmg: 100 stk. (þynnupakkað) 7.912 kr. Hy/ki, hart 200 mg: 10 stk (þynnupakkað) 2.092 kr. Hy/k/. hart 200 mg: 20 stk (þynnupakkað) 3.399 kr og 100 stk (þynnupakkað) 13.796 kr. Afgreiðslutilhögun: Lyfið er
lyfseðilsskylt. Greiðslufyrirkomulag: E. HANDHAFI MARKAÐSLEYFIS: Pfizer ApS Lautrupvang8 2750 Ballerup Danmörk.
Umboðsaðili á íslandi: PharmaNor hf.. Hörgatúni2, 210 Garðabæ. Samantekt um eiginleika lyfs er stytt f samræmi við reglugerð um lyf|aauglýsingar.
Upplýslngar um lyfið er að finna I sérlyfjaskrá og á lyfjastofnun.is
CELEBRA
(CELECOXIB)
Seroxat
GlaxoSmithKline
TÖFLUR; N 06 A B 05 R B
Hver tafla inniheldur: Paroxetinum INN, klóríð, hemihydric. 22,8 mg, samsvarandi
Paroxetinum INN 20 mg. Töflurnar innihalda litarefnið títantvíoxíð (E171).
Ábendingar: Þunglyndi (ICD-10: Meðalalvarleg til alvarleg þunglyndisköst).
Þráhvggju- oq/eða áráttusýki. Felmtursköst (panic disorder). Félagslegur
ótti/felagsleg fælni. Almenn kvlðaröskun. Áfallastreituröskun,
Skammtar og lyfjagjöf:
Fullorðnir:
Þunqlyndi: Mælt er með 20 mg á daq sem upphafsskammti, sem má auka I allt
að 50 mg á dag háð svörun sjúklings. Oldruðum skal ekki gefinn stærri skammtur
en 40 mg á dag.
Þráhyqgju-áráttusýki: Mælt er með 40 mq skammti á dag, en hefja skal meðferð
með 20 mg á dag. Auka má skammt I alft að 60 mg á dag háð svörun sjúklings.
Felmtursköst: Mælt er með 40 mg skammti á dag, en hefja skal meðferð með
10 mg á dag. Auka má skammt I allt að 60 mq á daq háð svörun sjúklings.
Félagslegur óttilfélagsleg fælni: Mælt er með 20 mg skammti á dag, sem má
auka I allt að 50 mg á dag háð svörun sjúklings. Skammtur er aukinn um 10
mg hverju sinni eftir þörfum.
Almenn kviöaröskun: Mælt er með 20 mg skammti á dag. Auka má skammtinn
um 10 mg hverju sinni, hiá þeim sjúklingum sem svara ekki 20 mg skammti,
að hámarki 50 mg á dag náð svörun sjúklings.
Afallastreituröskun: Mælt er með 20 mg skammti á dag. Auka má skammtinn
um 10 mg hverju sinni, hiá þeim sjúklingum sem ekki svara 20 mg skammti,
að hámarki 50 mg á dag náo svörun sjúklings.
Börn Lyfið er ekki ætlao börnum.
Frábendingan Þekkt ofnæmi fyrir paroxetíni eða öðrum innihaldsefnum lyfsins.
Varnaðarorð og varúðarreglur: Paroxetfn á ekki að gefa sjúklingum samtlmis
MAO-hemlum og ekki fyrr en 2 vikum eftir að gjöf MAO-hemfa hefur veríð
hætt. Eftir það skal hefja meðferð varlega og auka skammta smám saman þar
til æskileg svörun næst. Ekki skal hefja meðferð með MAO-hemlum innan
tveggja vikna eftir að meðferð með paroxetíni hefur verið hætt. Hjá sjúklingum
sem pegar eru á meðferð með róandi lyfjum skal gæta varúðar við gjöf paroxetlns,
eins og annarra sérhæfðra serótónín endurupptökuhemla (SSRI lyfja), þar sem
við samtímis notkun þessara lyfja hefur verið greint frá einkennum sem qætu
verið vfsbending um illkynja sefunarheilkenni. Eins og við á um önnur geðdeyfðariyf
skal gæta varuðar við notkun paroxetíns hjá sjúklingum sem þjást af oflæti.
Sjálfsmorðshætta er mikil þegar um þunglyndi er að ræða og getur hún haldist
þótt batamerki sjáist. Þvi þarf að fylgjast vel með sjúklingum I byrjun meðferðar.
Við meðferð á þunglyndistímabilum sjúklinga með geðklofa geta geðveikiemkenni
versnað. Hjá sjúklingum með geðhvarfasyki (mamc-depressive sjúkdóm), getur
sjúkdómurinn sveiflast yfir f oflætisfasann (manfu). Gæta skal almennrar varúðar
við meðhöndlun þunqlyndis hjá sjúklinqum með hjartasiúkdóma. Nota skal
paroxetln með varúð njá sjúklingum með flogaveiki.Við afvarlega skerta lifrar-
og/eða nýrnastarfsemi skal nota lægstu skammta sem mælt er með. Einstaka
sinnum hefur verið greint frá lækkun natrlums í blóði, aðallega hjá öldruðum.
Lækkunin gengur ytirleitt til baka þegar notkun paroxetíns er hætt. Mælt er
með því að dregið sé úr notkun smám saman þegar hætta á notkun lyfsins.
Gláka: Eins og aðrir sérhæfir serótónln viðtakahemlar (SSRI) veldur paroxetín
einstaka sinnum útvfkkun sjáaldra og skal því nota það með varúð hjá sjúklingum
með þrönghornsgláku.
Einungis takmörkuð klínísk reynsla er af samtfmis meðferð með paroxetíni og
raflosti.
Milliverkanir: Vegna hamlandi áhrifa paroxetíns á cýtókróm P450 kerfið i
lifrinni (P450 II D6) getur það hægt á umbroti lyfja sem umbrotna fyrir tilstilli
þessa enzýms, t.d. sumra þríhnnglaga geðdeyfðarlýfja (imipramlns, desípramfns,
amitriptýlins, nortriptýlfns), sterkra geðlyfja af flokki tenótiazina (t.d. perfenazfns
og tíórídazlns) auk lyfja við hjartsláttartruflunum I flokki 1C (t.d. flekalnlðs og
própafenóns).
I rannsókn á milliverkunum in-vivo þar sem gefin voru samtlmis (við stöðuga
þéttni) paroxetín og terfenadín (enzýmhvarfetni fyrir cýtókróm CYP3A4) komu
engin ánrif af paroxetíni fram á lyfjanvörf terfenadlns. Ekki er talið að samtímis
notkun paroxetíns og annarra efna, sem eru enzýmhvarfefni fyrir CYP3A4, hafi
neina hættu í för með sér.
Ekki er talið nauðsynlegt að breyta upphafsskömmtun þegar gefa á lyfið samhliða
lyfjum sem eru þekkt fyrir að örva enslmumbrot (t.d. karoamazepln,
natrlumvalpróat). Allar slðari skammtabreytingar skal miða við klinlsk áhrif (þol
og virkni).
Samtímis notkun clmetidíns oq paroxetlns getur aukið aðgengi paroxetíns.
Daqleg gjöf paroxetlns eykur blóðvökvaþéttni prócýklidlns marktækt; önnur
anakóllnvirk lyf gætu orðið fyrir svipuðum áhrifum. Lækka skal skammta
prócýklidíns ef vart verður andkólínvirkra áhrifa. Eins og við á um aðra sérhæfða
serótónln endurupptökuhemla getur samtimis notkun paroxetíns og
serótónlnvirkra efna (t.d. MAO-hemla, L-trýptófans) leitt til 5HTtengdra verkana
(Serótónlnvirk heilkenni; sjá kafla 4.8). Áhætta við notkun paroxetins með
öðrum efnum sem verka á miðtaugakerfið hefur ekki verið metin kerfisbundið.
Ber því að gæta varúðar ef nauðsynlega þarf að gefa þessi lyf samtimis.Gæta
skal varúðar hjá sjúklinqum á samhliða meðferð með paroxetlni og litlum veqna
takmarkaðrar revnslu njá sjúklingum. Gæta skal varúðar við samtlmis notkun
paroxetfns og alkóhóls.
Meðganga og brióstagjöf: Takmörkuð reynsla er af notkun lyfsins á meðgöngu
oq lyfið skilst út I brjóstamjólk og á þvl ekki að nota það samhliða brjóstagjöf.
Akstur Siá kafla um aukaverkanir.
Aukaverkanir:
Algengar (>1%):
Meltingarfæri: Óqleði, niðurgangur, munnþurrkur, minnkuð matarlyst,
meltingartruflanir, hægðatregða, uppköst, truflanir á bragðskyni. vindgangur.
Miötaugakerfi: Svefnhöfgi, þróttleysi, seinkun á sáðláti, brenglun á
kynlífsstarfsemi, skjálfti, svimi, æsingur, vöðvatitringur, taugaveiklun.
Þvag- og kynfæri: Þvaglátatruflanir.
Augu: Þokusýn.
Húð: Aukin svitamyndun.
Sjaldgæfar (<1%):
Almennar: Bjúgur (á útlimum og I andliti), þorsti.
Miötaugakerfi: Væqt oflæti/oflæti, tilfinningasveiflur.
Hjarta- og æöakerfí: Gúlshraðsláttur (sinus trachycardia).
Miög sjaldgæfar(<0,1 %)
AÍmennar: Serótónínvirkt heilkenm.
Blóö: Óeðlilegar blæðingar (aðallega blóðhlaup I húð (ecchymosis) og
purpuri) hafa einstaka sinnum verið skráðar, blóðflagnafæð.
Miotaugakerfi: Rugl, krampar.
Innkirtlar: Einkenm llk ofmyndun prólaktíns, mjólkurflæði.
Húð: Uósnæmi.
Lifur: Timabundin hækkun á lifrarenzýmum.
Taugakerfi: Extrapýramídal einkenni.
Augu: 8ráð gláka.
Tímabundið of lágt gildi natrlums I blóði (gæti verið I tengslum við óeðlilega
seytrun ADH), einkum hjá eldri sjúklingum. Tímabundin hækkun eða lækkun
á Dlóðþrýstingi hefur verið skráð við paroxetinmeðferð, oftast hiá siúklingum
sem eru fyrir með of háan blóðþrýstinq eða kvlða. Alvarleg áhrit á lifur koma
stöku sinnum fyrir og skal þá meðferð nætt. Sé sjúklingur tekinn snöggleqa af
meðferð geta komið fram aukaverkanir eins og svimi, geðsveiflur, svefntrufíanir,
kvlði, æsingur, ógleði og svitaköst. Fái sjúklingur krampa skal strax hætta
meðferð.
Ofskömmtun: Þær upplýsingar sem til eru um ofskömmun paroxetlns hafa
sýnt að öryggismörk þess eru víð. Greint hefur verið frá uppköstum, útvikkun
sjáaldra, sotthita, breytingum á blóðþrvstingi, höfuðverki, ósjálfráðum
vöðvasamdrætti, órósemi, kviða og hraðtakti við ofskömmtun paroxetins auk
þeirra einkenna sem greint erfrá i kaflanum „Aukaverkanir". Sjúklingar hafa
almennt náð sér án alvarleqra afleiðinga, jafnvel þegar skammtar allt að 2000
mg hafa verið teknir I einu. Oðru hvoru hefur verið greint frá dái eða breytingum
á hjartalínuriti og örsjaldan frá dauðsföllum, yfirleitt þegar paroxetín hefur verið
tekið I tengslum við önnur geðlyf með eða án alkóhóls. Ekkert sértækt mótefni
er þekkt.
Meðferðin skal vera samkvæmt almennum reglum um meðferð við ofskömmtun
á þunglyndislyfjum. Þar sem við á skal tæma magann annað hvort með þvi að
framkalía uppköst eða magaskolun eða hvort tveggja. I kjölfar magatæmingar
má gefa 20 til 30 g af virkum lyfjakolum á 4 til 6 lclst. fresti fyrsta sólarhringinn
eftir inntöku. Veita skal stuðningsmeðferð með tlðu eftirliti lífsmarka og Itarlegum
athugunum.
Lyfhrif: Lækningaleg verkun paroxetíns næst við sértæka hömlun á endurupptöku
serótónlns. Paroxetln hemur ekki endurupptöku annarra taugaboðefna.
Séreinkenni þess eru að það hefur nánast enga andkóllnvirka, andhistamínvirka
og andadrenvirka eiginleika. Paroxetín hemur ekki mónóamínoxídasa. Áhrif á
hjarta- oq æðakerfi og blóðrás eru minni og færri samanborið við þríhringlaga
geðdeyfðarlyfin klómipramín og imipramin.
Lyfjahvörf: Frásogast að fullu trá meltingarvegi óháð þvl hvort fæðu er neytt
samtímis. Umbrotnar töluvert við fyrstu umferð um lifur. Hámarksþéttni í blóði
næst eftir um 6 klst. Við endurtekna inntöku næst stöðug þéttni innan 1-2
vikna. Dreifingarrúmmál er um 10 l/kg. Próteinbinding er um 95%. Umbrotnar
I óvirk umbrotsefni, sem skiljast út með þvagi og hægðum. Ekki hefur með
vissu verið sýnt fram á samband milli blóðþéttni og kllnískrar verkunar lyfsins.
Helminqunartlmi I plasma er um 24 klst.
Útlit: Hvltar, sporöskjulaga, kúptar töflur, með deiliskoru á annarri hliðinni og
merktar Seroxat 20 á hinni.
Pakkningar og verð 1. januar 2003: 20 stk. (þynnupakkað) verð 3.516 kr.;
60 stk. (þynnupakkað) verð 9.107 kr.; 100 stk. (þynnupakkað) verð 14.040 kr.;
mixtúra 150 ml, 2mg/ml verð 3.719 kr.
Hámarksmagn sem ávisa má með lyfseðli er sem svarar 30 daga skammti.
274 Læknablaðið 2004/90