Læknablaðið - 15.07.2006, Qupperneq 43

UMRÆÐA & FRÉTTIR / VIÐTAL VIÐ HEILBRIGIÐSRÁÐHERRA
sem þú vísar til gefur tvær meginniðurstöður.
Annars vegar að við búum ekki við skort á læknum
eða sjúkraliðum en greinilega er vöntun á hjúkrun-
arfræðingum og sjúkraliðum. Eg hef reyndar meiri
áhyggjur af sjúkraliðunum þar sem aldursamsetn-
ingin í stéttinni er óhagstæðari en í hjúkrunarfræð-
inni. Það er hins vegar alveg ljóst að fjölga verður
plássum í hjúkrunarfræði og það verður gert. Það
hefur verið notað sem rök gegn fjölgun að ekki
væru nemapláss inn á sjúkrahúsunum en nú eru
aðstæður þannig að það er hægt að fjölga nemum
þar og mikilvægt skref til að mæta þessari vöntun
er að fjölga útskrifuðum hjúkrunarfræðingum og
sjúkraliðum. Menntamálaráðherra hefur brugð-
ist við að nokkru leyti varðandi sjúkraliðana með
svokallaðri „brú” sem byggist á því að ófaglærðir
starfmenn sjúkrahúsanna geta fengið starfsreynslu
sína metna til námseininga í sjúkraliðanámi.”
Er ekki vandinn líka fólginn í því hversu lág
launin eru íþessum greinum?
„Jú, það er vissulega einn þáttur vandans en
skortur á starfsfólki í ákveðnum heilbrigðistéttum
er alþjóðlegt vandamál og alls ekki séríslenskt.
Liður í því að fjölga í þessum stéttum er að bæta
starfsaðstöðu og starfsumhverfi og nýja sjúkrahús-
ið vegur þar auðvitað þungt.”
Munt þú beita þér í því að bœta launakjör þess-
ara stétta?
„Nei, það mun ég ekki gera vegna þess að heil-
brigðisráðherra hefur ekki samningsumboð til að
semja við þessar stéttir. Það er fjármálaráðherra
sem fer með það og stofnanirnar sjálfar eru einnig
að gera samninga við starfsmenn sína. En það er
ótrúlega sterk tilhneiging að blanda heilbrigð-
isráðuneytinu inn í kjaradeilur og ég er að svara
því nánast í hverri viku hvort ég ætli ekki að grípa
inn í kjaradeilur hinna ýmsu hópa.”
Þagnarskylda lœkna og annars heilbrigðis-
starfsfólks hefur verið talsvert til umrœðu að und-
anförnu. Tilefni þess er hvort lceknum beri að upp-
lýsa yfirvöld ef í starfi sínu þeir komast að því að
sjúklingar þeirra eru viðriðnir lögbrot í einhverjum
skilningi. Eru uppi áform um að skerpa línur og
draga skýrari mörk íþessum efnum?
„Þetta er mjög flókið mál og almennt er ég
því fylgjandi að trúnaður lækna og annarra heil-
brigðisstarfsmanna við sjúklinga sé sem mestur.
A því byggist traust samband þessara aðila. Það
er í gangi vinna á milli ráðuneytis heilbrigðismála
og dómsmála um hvar línan um upplýsingaskyldu
skal liggja þegar upp koma mál sem varða við lög.
En að öðru leyti skil ég mjög vel afstöðu lækna um
trúnað við sjúklinga sína en þegar afbrot blandast
inn í málið þá vandast það og það er ekki síst í
þágu heilbrigðisstarfsfólksins sem mikilvægt er að
línurnar séu alveg skýrar.”
Læknablaðið 2006/92 551