Læknablaðið - 15.07.2006, Síða 47

UMRÆÐA & FRÉTTIR / LÆKNAR Á HLAUPUM
Hildur Harðardóttir
teygir vöðva og sinar við
Neslaugina í þéttum og
mildum rigningarúða
sem er öflugasta fáanlegt
yngingarmeðal og kost-
ar ekkert. Baksviðs eru
hlaupavinkonur hennar,
þœr Sigrún Erlendsdóttir
og Brynja Blumenstein.
Góð aðferð til að losa um streitu
Hildur Harðardóttir (1957) yfirlæknir á
kvennadeild Landspítala hefur stundað hlaup um
nokkurra ára skeið en vill þó ekki gera mikið úr
afrekum sínum, segist hafa tekið upp hlaup sem
markvissa aðferð til að losa um streitu. „Það er
ótrúlega gott að fara út og fá sér frískt loft og
hlaupa til að hreinsa hugann eftir erfiðan vinnu-
dag þar sem maður hefur kannski þurft að fást við
erfið mál og slítandi.”
„Þegar ég bjó í Bandaríkjunum á sínum tíma
stundaði ég hlaup dálítið og þá kom það nú
einfaldlega þannig til að maður hafði engan tíma
til að komast í aðra líkamsrækt en svo byrjaði
ég aftur fyrir nokkrum árum hér heima og byrj-
aði á því skokka vikulega með systur minni og
vinkonum. í fyrrahaust byrjaði ég að hlaupa með
Trimmklúbbi Seltjarnarness ásamt einni vinkonu
minni og þá komst þetta í nokkuð fastar skorður.
Seltjarnarnesið er þó ekki hverfið mitt en mágur
minn sem hefur æft með hópnum hvatti mig til
að koma og tímarnir hentuðu mér vel og andinn í
hópnum er mjög góður. Þar hef ég kynnst konum
á svipuðu róli og það er hvatning að hlaupa með
þeim.”
Hildur segir það skipta verulegu máli að hafa
fasta hlaupatíma í vikunni. „Það er ákveðið aðhald
í því og hlaupin verða þá ekki alltaf útundan þegar
eitthvað annað kemur uppá. Alla jafna hleyp ég
með hópnum tvisvar í viku og reyni síðan að bæta
við einu eða tveimur skiptum þar fyrir utan.”
Hildur stefnir að því að hlaupa hálft maraþon í
Reykjavíkurmaraþoninu í ágúst og það er í fyrsta
skipti sem hún hleypur þá vegalengd. „Eg hef
hingað til hlaupið lengst í keppni 10 km og 18 km
á æfingu og þessar vikurnar er ég að hlaupa allt
að 40 km á viku. Það er nú það mesta sem ég hef
hlaupið og það er sannarlega mjög gaman að því
að finna stígandann í þessu og kemur óneitanlega
kapp í mann.”
Hún segist alveg hafa verið laus við meiðsli
vegna hlaupa og segir hættuna á því vera hverf-
andi ef ekki er hlaupið því meira. „Það hentar þó
kannski ekki öllum að hlaupa, göngur eiga betur
við suma og hver og einn verður bara að finna sinn
takt í því.”
Aðspurð um langtímamarkmið verður hún
leyndardómsfull og segir það vera til staðar en
ekki tímabært að ljóstra því upp. Okkur grunar þó
að framundan sé heilt maraþon á erlendri grund
og það frekar fyrr en seinna.
Læknablaðið 2006/92 555