Læknablaðið - 15.07.2006, Blaðsíða 48

UMRÆÐA & FRÉTTIR / LÆKNAR Á HLAUPUM
Allt bílar sem ekki er notað
Það er orðið langt síðan Trausti Valdimarsson
hljóp móður og másandi stuttan hring um
Vesturbæinn til að hvíla sig frá próflestri á 6. ári í
læknisfræði. Hann á að baki 47 maraþonhlaup auk
þátttöku í fjölda styttri og lengri hlaupa. Síðustu
misserin hefur hann bætt um betur og keppir í
þríþraut þar sem er synt, hjólað og hlaupið án þess
að pústað sé á milli. Hann segist hafa eitt mottó
að leiðarljósi við íþróttaiðkun sína; „allt bilar sem
ekki er notað, („use it or loose it“) og á þar við að
líkami og líkamshlutar sem ekki fá nægilega þjálf-
un gefi sig fyrr en ella.
Trausti Valdimarsson, sérfræðingur í lyflækn-
ingum og meltingarsjúkdómum, er án efa í hópi
þekktari langhlaupara landsins. Hann segist hafa
byrjað að hlaupa fyrir um 18 árum og hlaupagleðin
hafi farið vaxandi með árunum fremur en hitt.
„Sem barn og unglingur var ég lítið í íþróttum
umfram skyldubundna leikfimi og var aldrei góður
með bolta. Nema ef til vill körfubolta enda naut
ég þess að vera nær körfunni en flestir hinna,“
segir hann léttur í máli enda tæplega tveggja metra
langur og skreflengdin í samræmi við það. Sumir
hlaupafélaga Trausta hafa haft á orði að ekki sé
sanngjarnt að hlaupa með honum því hann þurfi
mun færri skref á hverja vegalengd en aðrir.
Gekk síðasta spölinn
„Ég komst í körfuboltalið með félögum mínum
í læknisfræðinni, Jóni Baldurssyni bráðalækni,
Þorkeli Sigurðssyni augnlækni og Gunnari Thors
lýtalækni. Þetta lið var ósigrandi í nokkur ár, þar
til á 6. ári að upp kom sterkt lið hjá 1. eða 2. árs
læknanemum sem sigraði okkur í úrslitaleik. En
ég fór út að hlaupa fyrst þegar ég var í próflestri
á 6. ári árið 1984 með Hirti Gíslasyni skurðlækni,
sem þá var íslandsmeistari í 110 m grindahlaupi.
Hann dró mig með sér að hlaupa einn hring eftir
Suðurgötu, Hringbraut, Hofsvallagötu og Ægisíðu.
Ég komst þetta án þess að stoppa og var mjög
stoltur af. Á þessum árum reykti ég og hætti því
ekki fyrr en eftir að ég flutti til Gautaborgar í
framhaldsnám 1986. Þar kynntist ég sænskum
lækni sem hafði hlaupið „Göteborgsvarvet“, 21,1
km (hálft maraþon). Ég hljóp Gautaborgarhlaupið
í fyrsta sinn 1988. Það gekk sæmilega, ég þurfti þó
að ganga einhvern spöl í lokin og kom í mark á
rétt innan við tveimur klukkustundum.” Þann tíma
hefurTrausti bætt smám saman í 1:22 árið 2003.
„Við fluttum til Linköping 1990 og ég fór
að æfa með hópi þar sem mörg stefndu á
Stokkhólmsmaraþonið. Það var fyrsta maraþon-
ið sem ég hljóp og í þessi 10 ár sem ég bjó í
Linköping hljóp ég Stokkhólmsmaraþonið á vorin
og Lidingöhlaupið, sem er 30 km víðavangshlaup,
á haustin."
Trausti flutti heim frá Svíþjóð árið 1999 með
fjölskyldu sína, konu og þrjú börn sem nú eru upp-
komin, „að mestu,” segir hann og kímir. „Sá yngsti
er 18 ára. Ég hef því meiri tíma til að leika mér núna
en áður og þegar ég flutti heim var það hluti af að-
dráttaraflinu að hér var svo mikil gróska í hlaup-
unum. Það er gríðarlega gaman að vera hlaupari
á Islandi í dag. Veðrið er mjög hlaupavænt, aldrei
of heitt og sjaldan of kalt! Skemmtilegur og fjöl-
breyttur hópur fólks sem stundar hlaupin. Gamall
vinur minn úr menntaskóla, Pétur Helgason mat-
vælafræðingur, sem nú er gæðastjóri hjá Vífilfelli,
kom í heimsókn til okkar í Linköping 1994 og hafði
aldrei hlaupið en var þá Islandsmeistari í keilu.
Hann er einn af þessum mönnum sem gerir allt vel
sem hann tekur sér fyrir hendur,“ segir Trausti og
hlær og segir þetta milda lýsingu á ástríðuhlaup-
aranum Pétri Helgasyni en saman mynda þeir
Trausti helminginn af fjögurra manna hópi sem
tók í fyrra þátt í ATC (Arctic Team Challenge)
keppninni á Grænlandi þar sem er hlaupið, róið
og hjólað í fimm daga, samtals um 250 kílómetra.
„Við ætlum að taka þátt aftur í sumar og vonandi
gengur okkur enn betur núna enda orðnir sjóaðri.
Við erum reyndar allir talsvert eldri en hinir kepp-
endurnir en það gerir ekkert til,” segir Trausti en
óhætt er að segja að hann sé líka einn af þeim sem
gerir allt vel sem hann tekur upp á. Hann undirbýr
sig nú af kappi fyrir keppnina á Grænlandi. „Þessi
keppni var toppurinn á öllu sem ég hef gert og það
var engin spurning um að taka þátt aftur í sumar.
Þetta er ótrúlega skemmtilegt og mikil áskorun að
taka þátt í þessu.” Hinir tveir félagarnir í hópnum
eru Erlendur Birgisson verkfræðingur og Stefán
Örn Einarsson, verkstjóri, báðir vanir fjallamenn
og maraþonhlauparar.
Grænlandskeppnin fer fram um miðjan júlí en
þeir Trausti, Pétur og Erlendur létu sig þó ekki
muna um að taka þátt í Kaupmannahafnarmara-
þoninu 21. maí sl. „Það var mjög skemmtilegt
hlaup og tíminn var ágætur,“ 3:05, en besti tími
Trausta í maraþoni er 2:56 í Boston 2002. „Það ár
var ég frekar ofvirkur, hljóp meðal annars ein sex
maraþon og Laugaveginn líka, (Landmannalaugar-
Þórsmörk 55 km) og komst ágætlega frá því.“
556 Læknablaðið 2006/92