Læknablaðið - 15.03.2007, Qupperneq 51

UMRÆÐA & FRÉTTIR / ÁHUGAMÁL
Um fjöll og firnindi í fimmtíu ár
„Talaðu við Leif Jónsson. Hann er reyndaslur
fjallamanna í hópi lækna,” sagði einn læknir við
mig á dögunum þegar ég var að leita mér að
viðmælanda um ferðalög og útivist. Ég hringdi í
Leif og falaðist eftir samlali. Hann féllst á það en
kvaðst þó ekki viss um að hann hefði frá neinu að
segja. Þegar við hittumst dró hann upp úr pússi
sínu blað sem leit út eins og verkefni í landafræði.
„Eftir að þú hringdir þá tók ég saman hvað ég hef
komið til margra landa um ævina. Þau eru orðin 68
í öllum heimsálfum. Ekki þó Suðurskautslandið,
þangað hef ég aldrei komið.”
Leifur er einn af þessum mönnum sem kallar
á mannlýsingu í anda íslendingasagnanna. Mikill
á velli, skeggið grátt, augun snör, herðabreiður og
snöggur til svars og skefur ekki utan af skoðunum
sínum. Hann hefur farið akandi eða gangandi á
tveimur jafnfljótum um hálendi Islands þvert og
endilangt í rúm 50 ár, þekkir það eins og lófann á
sér og hefur lent í einni mestu þrekraun sem sögur
fara af á síðari tímum og það án þess að næði þjóð-
arathygli.
Lónið í uppáhaldi
„Fyrsta ferðin sem ég fór ásamt félögum mínum
var á páskum 1955 yfir Fimmvörðuháls og í
Þórsmörk. Við vorum nokkrir læknanemar og
Magnús Hallgrímsson verkfræðinemi sem hefur Leifur Jónsson lœknir.
verið minn dyggasti ferðafélagi í öll þessi ár. 1956
gengum við á skíðum frá Gullfossi og norður yfir
Hofsjökul og ofan í Eyjafjörð. Ferðin tók rúma
viku og við bárum allan búnað á bakinu. Þetta
hefði nú ekki þótt merkilegur búnaður í dag en
við keyptum hlífðarfatnað og annað í Sölunefnd
setuliðseigna, þetta var úr segldúk og striga og
ef rigndi þá blotnaði allt sem blotnað gat. En við
/ Tilbúnir til átaka. Á leið
upp Blágnípujökul í
' Hofsjökli 1956.
, Ljósm. Magnús
Hallgrímsson.
Hávar
Sigurjónsson
Læknablaðið 2007/93 2 2 3