Læknablaðið

Árgangur

Læknablaðið - 15.05.2008, Síða 15

Læknablaðið - 15.05.2008, Síða 15
FRÆÐIGREINAR RISTILBÓLGA um orsök og meingerð smásærrar ristilbólgu en engin þeirra er að öllu leyti fullnægjandi. Líklegt er að hér sé á ferð samspil margvíslegra þátta, bæði erfða og umhverfis. Þar má hugsa sér að ákveðnir ytri þættir komi sjúkdómsferli í gang hjá viðkvæmum einstaklingum, ekki síst þeim sem hafa erfanlega tilhneigingu til sjálfsofnæm- issjúkdóma. Klínísk einkenni Einkenni CC og LC eru afar lík og því ómögulegt að aðgreina sjúkdómana á klínískum grunni. Megineinkenni beggja sjúkdómanna er óblóðugur vatnskenndur niðurgangur. Nokkur breytileiki getur verið í magni niðurgangsins. Hann getur verið allt að tveir lítrar hægða á dag (61). Klínískur sjúkdómsgangur er gjarnan lotubundinn en stund- um samfelldur. Algengt er að tíðni niðurgangsins sé á milli 4-10 sinnum á dag. I aftursærri rann- sókn frá árinu 1996 á 163 CC sjúklingum kom í ljós að 58% sjúklinga höfðu hæggenga byrjun en 42% bráða (61). Meirihluti sjúklinga hafði hægðir 4-9 sinnum á dag (66%) en um 22% oftar en 10 sinnum á dag. Aðeins 27% höfðu niðurgang að nóttu til. Önnur einkenni voru: þyngdartap (42%), kviðverkir (41%) og þreyta (24%) (61). Auk niðurgangs er gjarnan um önnur einkenni að ræða frá meltingarvegi. Þau geta verið vægir kviðverkir, ógleði, bráð hægðaþörf og hægðaleki. Einnig þekkjast vel einkenni utan meltingarvegar, svo sem liðverkir, liðbólgur eða æðahjúpsbólga (uveitis). Þó hér sé ekki um sjúkdóm sem styttir líf að ræða geta lífsgæði sjúklinga verið töluvert skert (2). Tafla I. Helstu lyf notuð við smásærri ristilbólgu. Lyf Skammtur Lóperamtð 2-16 mg á dag Kólestýramtn 2-4 g/ 3-4 á dag Bismút 2-3 töflur/ 2-3 á dag Sulfasalasín 2-4 g á dag Mesalaztn 2,4-4,8 g á dag Búdesóníð 3-9 mg á dag Azatíóprtn 2-2,5 mg/kg á dag tilfella (67-68). Þessu til stuðnings getur dreifing smásærrar ristilbólgu í ristlinum verið gloppótt, það er með eðlilegri slímhúð inn á milli og helst er það á svæði bugðuristilsins. Því er fullkomin ristilspeglun með töku margra sýna æskileg til að greina smásæja ristilbólgu með vissu og ekki síður til að útiloka aðra sjúkdóma í ristli. Meðferð Til að byrja með er mikilvægt að upplýsa sjúkling- inn um að þó að sjúkdómurinn geti verið lang- vinnur og afar hvimleiður er ekkert sem bendi til þess að hann stytti lífslíkur. Gera þarf sjúklingnum grein fyrir því að gjarnan komi góð tímabil á víxl við slæm og niðurgangurinn geti verið daglegur sem og lotubundinn. Vegna ofannefndra tengsla við bólgueyðandi gigtarlyf er mælt með því að stöðva inntöku þeirra (43-44, 69). Sjúklingar með glúteinóþol þurfa að vera á glúteinsnauðu fæði. Einnig er rétt að íhuga takmarkanir á neyslu koffeins, áfengis og mjólkurvöru sem geta gert sjúkdómseinkennin verri (2). Vefjasýni við ristilspeglun Eins og fyrr segir og nafnið reyndar gefur til kynna fæst greining með vefjasýni og yfirleitt er um að ræða eðlilega slímhúð við ristilspeglun. Þó getur sést vægur roði, bjúgur og auðsæranleiki (friability). Útbreiðsla og svæsni breytinganna hefur tilhneigingu til að minnka þegar neðar dregur í ristlinum. Því eru sýni frá hægri hluta ristils talin æskileg. Þetta er þó nokkuð umdeilt meðal meltingarlækna og ber rannsóknum ekki alveg saman. Sumar rannsóknir benda til þess að það dugi að taka sýni við bugaristilsspeglun (sigmoidoscopy) (65) en aðrar rannsóknir mæla gegn því (13). í aftursærri rannsókn kom í ljós að sjúkdómamir fundust í 83% tilfella í þverristli, 70% í hægri ristli en 66% í bugðuristli (66). í ann- arri rannsókn var munurinn enn meiri milli svæða ristilsins. Þar var sýnt fram á að stök sýnataka frá bugðuristli hefði misst af greiningu í allt að 40% Lyf Aður en einstakir lyfjahópar eru ræddir er mikil- vægt að koma því á framfæri að ekki er við stórar slembirannsóknir að styðjast. Um er að ræða rann- sóknir á fáum sjúklingum eða álit sérfræðinga. I töflu I má sjá yfirlit yfir helstu lyf og skammta- stærðir sem notuð eru gegn MC. Hægðastoppandi lyf Ýmsir höfundar hafa mælt með lóperamíði (Imodium) sem fyrsta lyfi við vægum sjúkdómi (70). Ekki eru til neinar rannsóknir á hægðastopp- andi lyfjum en klínísk reynsla þeirra er ágæt. Lyfin hafa líklega lítil sem engin áhrif á sjúkdóms- ganginn sem slíkan heldur er eingöngu um ein- kennastillandi meðferð að ræða. Hægt er að nota hægðastoppandi lyf ein og sér í vægum sjúkdómi en einnig ásamt öðrum lyfjum. LÆKNAblaðið 2008/94 367
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84

x

Læknablaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Læknablaðið
https://timarit.is/publication/986

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.