Læknablaðið : fylgirit - 01.04.2011, Blaðsíða 38

VÍSINDI Á VORDÖGUM
FYLGIRIT 68
FDC-M2, MOMA-1 og TNFa. Fjöldi IgG+ AbSC í milta, sértækra fyrir
fjölsykru- eða próteinhluta bóluefnisins var metinn með ELISPOT.
Niðurstöður: CpG1826 og LT-K63 auka báðir Pnc-TT sértækt
mótefnasvar nýburamúsa og fjölda IgG+ AbSC m.v. Pncl-TT eitt og sér.
LT-K63 jók marktækt fjölda virkra kímstöðva og FDC-M2 litun, sem
einkennir fullþroskaðar FDC og varðveislu mótefnafléttna á yfirborði
þeirra. Flutningur MOMA-l+ átfrumna (MMM) frá jaðarsvæðum inn í
virku kímstöðvarnar jókst einnig, en MMM taka upp mótefnafléttur og
flytja til FDC. CpG1826 hafði lítil áhrif á myndun kímstöðva og engin
áhrif á þroska kímstöðvarfrumna. Staðsetning FDC og MMM frumna í
kímstöð er háð TNFa og lymphotoxin ferlum. Kannað var hvort áhrif
LT-K63 á þroska kímstöðvafrumna tengist áhrifum á tjáningu TNFa m.v.
CpG1826 sem jók ekki þroska kímstöðvarfrumna. LT-K63 jók til muna
litun á TNFa í kímstöðvum nýburamúsa, en CpG1826 ekki.
Ályktun: LT-K63 er fyrsti og eini ónæmisglæðirinn sem sýnt hefur verið
að yfirvinnur takmörkun í þroska kímstöðvafrumna í nýburamúsum,
sem tengist m.a. aukinni TNFa tjáningu.
V-96 Langtíma T- og B-frumu ónæmisminni gegn kúabóluveiru
Halla Halldórsdóttir1'2, Maren Henneken', Ingileif Jónsdóttir1'2'3
'Ónæmisfræðideild Landspítala, 2læknadeild HÍ, dslenskri erfðagreiningu
hallaha@landspitali.is
Inngangur: Bólusótt var afar skæður smitsjúkdómur. í faraldri á íslandi,
1707-1708, sýktust tugir þúsunda og 26% þeirra létust. Bólusótt var
útrýmt (WHO, 1979) með bólusetningu með kúabóluveiru. Á íslandi var
bólusett með kúabólu til 1978. Um <3% fólks svara bólusetningunni ekki
klínískt og hún getur valdið aukaverkunum.
Markmið: Að kanna langtíma ónæmisminni, svörun T- og
B-minnisfrumna áratugum eftir kúabólusetningu hjá þremur hópum
fólks: Fólki sem fékk aukaverkanir (AV), fólki sem svaraði ekki
bólusetningunni klínískt (SE), og fólki sem svaraði bólusetningunni
eðlilega (Norm).
Aðferðir: Eitilfrumur voru eingangraðar úr blóði einstaklinga sem voru
bólusettir sem börn fyrir >20 árum og hlutu aukaverkanir eða svöruðu
ekki bólusetningu eða svöruðu eðlilega (n=30/hóp). T-frumuminni var
metið með ELISA mælingum á boðefnum (IL-2,11-5 og IFN-y) í frumufloti
eftir örvun með kúabóluveiru in vitro. B-frumuminni var metið sem
tíðni B-frumna sem seyta kúabólusértækum mótefnum af heildarfjölda
mótefnaseytandi frumna (AbSC, með ELISPOT) eftir ósértæka örvun.
Svipgerð eitilfrumna var greind með flúrskinslitun.
Niðurstöður: Svipgerð eitilfrumna í öllum einstaklingum var eðlileg.
Tíðni B-frumna sem mynduðu kúabólusértæk IgG+ mótefni (% af öllum
IgG+ AbSC) var marktækt hærri hjá AV en Norm (P<0,0001) og SE hóp
(P=0,0023). Magn IL-2 var marktækt hærra í AV en í Norm (P=0,0165)
og SE hóp (P=0,0117). Magn IFN-y var einnig marktækt hærra í AV en í
Norm (P=0,0465) og SE hóp (P=0,0044). IL-5 var lágt hjá þeim sem hafa
verið mældir.
Ályktanir: Niðurstöðumar sýna að áratugum eftir bólusetningu með
kúabólu er B- og T-frumu minni enn til staðar og virðist vera öflugra hjá
fólki sem fékk aukaverkanir við bólusetningu. T-minnisfrumur virðast
aðallega vera Thl, þar sem IFN-y boðefnið er ráðandi.
V-97 Gölluð hindrun fléttuútfellinga í sjúklingum með rauða úlfa sýnir
fylgni við C1q-mótefni
Guðmundur Jóhann Arason1, Ragnhildur Kolka1, Kristina Ekdahl-Nilsson2, Bo
Nilsson2, Kristján Steinsson3, Johan Rönnelid2
‘Ónæmisfræðideild Landspítala, 2Uppsala University, 3rannsóknastofu í gigtsjúkdómum
Landspítala
garason@lsh.is
Inngangur: Sterkar líkur hafa verið lagðar að þeirri hugmynd að lágur
styrkur C4A leiði til galla í meðhöndlun mótefnafléttna og þar með til
fléttusjúkdóma. Við höfum greint galla x meðhöndlun mótefnafléttna í
sjúklingum með rauða úlfa (systemic lupus erythematosus) og sýnt fram
á fylgni milli gallans og styrks C4A. Hins vegar greindist slíkur galli ekki
í sjúklingum með insúlínháða sykursýki (IDDM), Grave's sjúkdóm eða
glútenóþol (gluten-sensitive enteropathy), þrátt fyrir háa tíðni C4A*Q0
og lágan styrk C4A.
Markmið: Við prófuðum þá tilgátu að galli í fléttumeðhöndlxm í rauðum
úlfum gæti verið vegna krossbindingar Clq-mótefna við nýmyndaðar
mótefnafléttur.
Aðferðir: Mótefni gegn Clq voru mæld með ELISA prófi og meðhöndlun
mótefnafléttna með PIP (prevention of immune precipitation) aðferð.
Styrkur Clq, C4, C3, C4A, C4B, C3d og heildarvirkni magnakerfis
(CH50) var áður mældur. IgG var einangrað úr plasma sjúklings með
rauða úlfa og háan styrk mótefna gegn Clq með notkun sæknisúlu.
Niðurstöður: Styrkur IgG og IgA mótefna var hækkaður í sjúklingum
með rauða úlfa (p<0.0001). Styrkurinn hækkaði til muna þegar Clq var
óvirkjað með hitun (50°/30 mín.). Galli í meðhöndlun mótefnafléttna
sýndi sterka fylgni við mótefni við Clq (r=-0.6, p=0.00002). Blóðvökvi
úr sjúklingi með rauða úlfa með verulegan galla í fléttumeðhöndlun og
háan styrk mótefna gegn Clq hafði veruleg hindrunaráhrif £ prófi fyrir
fléttumeðhöndlun þegar honum var bætt út í heilbrigðan blóðvökva.
Fléttumeðhöndlim var verulega skert í heilbrigðum blóðvökva þegar
IgG úr sjúklingi með háan títer Clq-mótefna var bætt út í.
Umræður: Niðurstöður okkar benda til að mótefni gegn Clq séu að
miklu leyti bundin inn í áthúðaðar mótefnafléttur en að þeim sé sleppt
þegar Clq er óvirkjað með hitun. Fyrri mælingar á Clq hafa vanmetið
þetta og styrkur og algengi Clq-mótefna gæti því verið vanmetinn.
Blóðvökvi sjxiklinga með rauða úlfa inniheldur auk þess einnig óbundin
Clq-mótefni sem með krossbindingu nýmyndaðra mótefnafléttna gæti
leitt til útfellingar þeirra i vefjum, og þeirra einkerma sem tengjast
rauðum úlfum. Binding slíkra mótefna irm £ mótefnafléttur sem boðið
er upp á i prófi fyrir fléttumeðhöndlun gæti útskýrt áður greindan
galla i meðhöndlun mótefnafléttna í sjúklingum með rauða úlfa.
Mótefhi gegn Clq greinast snemma í rauðum úlfum og eru til staðar í
lágri sjúkdómsvirkni, og það bendir til að þau gætu verið mikilvæg £
meinmyndun rauðra úlfa.
V-98 Framleiðsla og hreinsun prótínsins VCP. og þróun aðferða til að
meta styrk þess og virkni
Guðmundur Jóhann Arason1'2, Steinunn Guðmundsdóttir3, Jennifer Elizabeth
Coe4, Hafliði M. Guðmundsson), Una Bjarnadóttir4, Girish J. Kotwal4, Sveinbjörn
Gizurarson3, Björn Rúnar Lúðvíksson1'2, Guðni Á. Alfreðsson5
‘Ónæmisfræðideild Landspítala, 2læknadeild HÍ, Myfjafræöideild Hí, ^lceCP ehf,
sörverufræðistofu líffræði- og umhverfisvfsindadeiíd
garason@Ish.is
Irxngangur: Prótínlyf eru nú <10% af heimsframleiðslu lyfja en eru
talin ná 30% á næstu árum. Dýramódel sýna að magnahindrirm VCP
getur bæði hindrað bólguskemmdir í kjölfar kransæðastíflu (eingjöf) og
meinþróun sjúkdómsins sjálfs (endurteknar gjafir).
38 LÆKNAblaðið 2011/97