Læknablaðið : fylgirit - 01.04.2011, Blaðsíða 39

V í S I N D I
Á V O R D O G
F Y L G I R I T
U M
6 8
Markmið: (1) Að framleiða VCP hérlendis til vísindarannsókna og til
lyfjaþróunar; (2) að þróa aðferðir til mats á styrk og virkni prótínsins.
Aðferðir: VCP hefur verið framleitt í framleiðslukerfi gersveppsins
P. pastoris (rVCP) síðan 1999; geninu var stökkbreytt 2005 (hrVCP) til
að auka virkni. í ársbyrjun 2009 voru fengnar 3 klónur fyrir rVCP og
2 fyrir hrVCP með það fyrir augum að hefja framleiðslu hér á landi.
Eftir val á bestu klónum var hafist handa um að staðla framleiðslu- og
einangrrmaraðferðir, og leita leiða til að fá hámarksframleiðslu.
Niðurstöður: Til að fá sem mesta framleiðslu á sem skemmstum tíma
hefur reynst best að rækta upp lífmassa gersvepps í tvo daga í flóknu
glyserólæti, og nýta svo þann lífmassa til að framleiða VCP í tvo daga í
flóknu metanólæti. Ræktunarflotið er þétt með örsíun (10 kDa) og VCP
einangrað á heparínsúlu, og afurðir metnar með SDS-PAGE og WB. VCP
myndar 30 kDa bönd í SDS-PAGE. Með endurbótum á ferli framleiðslu
og hreinsunar hefur afkastageta kerfisins verið fjórfölduð. Jafnframt er
verið að þróa ELISA aðferðir til að meta styrk VCP í framleiðsluræktum
og í líkamsvökvum sprautaðra tilraunadýra. Virkni VCP er metin með
rofprófi (micro-CH50).
Umræður: hróun aðferða hefur á einu ári skilað verulega aukinni
framleiðslugetu. Heimsframleiðsla VCP prótínsins í P. pastoris fer nú öll
fram á íslandi. Næsta skref í þróun VCP er að fá vottað framleiðsluferli.
V-99 Örverudrepandi peptíðið LL-37 hefur áhrif á tjáningu
rötunarsameinda á yfirborði T frumna og örvar seytun á
bólguhvetjandi frumuboðefnum
Sigrún Laufey Sigurðardóttir''2, Ragna Hlín Þorleifsdóttiru, Andrew M Guzman3,
Guðmundur Hrafn Guðmundsson3, Helgi Valdimarsson', Andrew Johnston'
‘Ónæmisfræðideild Landspítala, :læknadeild HÍ, 3Department of Dermatology, University of
Michigan, USA, 'liffræöistofnun HÍ
helgiv@landspitali.is
Inngangur: Kverkeitlar eru afar mikilvægir fyrir vamarsvar efri
öndunar- og meltingarvegar enda öndunarvegur ein algengasta
sýkingarleið örvera. Eitt fyrsta vamarsvar kverkeitla er framleiðsla
á örvemdrepandi peptíðum. Eitt þeirra er hCAP-18/LL-37 hefur
bakteríudrepandi virkni bæði gegn Gram jákvæðum og neikvæðum
bakteríum auk þess sem það er sterkur efnatogi. Við höfum áður sýnt
með vefjalitun að neutrofílar og CDllc+CD13+HLA-DR+lin' angafrumur
tjá LL-37 í kverkeitlum. Angafrumurnar eru staðsettar í kímmiðjum
og því hugsanlegt að peptíðið hafi mikilvægu hlutverki að gegna við
stjórnun ónæmissvara í kverkeitlum.
Markmið: verkefnisins var að kanna hugsanlega virkni þess LL-37
sem upprunnið er úr kímmiðjum og staðfesta tjáningu angafmmna á
peptíðinu.
Aðferð: Fmmur voru einangraðar úr 6 kverkeitlum og örvaðar með
LL-37 £ vaxandi styrk með eða án DNA. Þetta var gert til að skýra frekar
hlutverk LL-37 í kímmiðjum. Ennfremur var tilvist CDllc+CD13+HLA-
DR+lin" angafruma staðfest með FACS litun auk þess sem CDllc+
angafrumur vom einangraðar með súlu og litaðar fyrir LL-37.
Niðurstöður: I ljós kom að einangraðar CDllc+angafrumur tjá LL-37 sem
styður fyrri niðurstöður okkar. LL-37 örvaði seytirn á bólguhvetjandi
boðefnunum CCL5 og CXCL9. Ennfremur jókst tjáning á IFNy mRNA
þegar örvað var með LL-37 ásamt DNA. Athyglisvert er að LL-37 dró
úr tjáningu á rötunarsameindunum CCR4 og CCR6 sem mikilvægar eru
fyrir skrif T frumna til vefja þar sem CCR4 er mikilvægt fyrir húðrötun
og CCR6 einkennir meðal annars Thl7 fmmur.
Ályktun: Niðurstöður benda til þess að LL-37 sé mikilvægt fyrir stjórnun
ónæmissvara í kverkeitlum.
V-100 Sjúkdómsmynd einstaklinga með tilliti til arfgerða sem valda
MBL skorti
Valgerður Þorsteinsdóttir1, Helga Bjamadóttir2, Guðmundur Haukur Jörgensen2,
Bjöm Rúnar Lúðvíksson1'2
‘Læknadeild HÍ, 2ónæmisfræðideild Landspítala
bjornlud@landspitali.is
Inngangur: Mannósabindilektín (MBL) virkjar komplímentkerfið gegn-
um lektínferilinn. MBL er tjáð af MBL2 geninu en í útröð þess eru þekktar
3 punktstökkbreytingar sem nefnast einu nafni O. Arfhreinir (O/O) hafa
lægsta magn MBL í blóði (<50 ng/ml). Villigerð (A) tengist eðlilegum
MBL styrk. Sýnt hefur verið fram á tengsl MBL skorts við sýkingar og
sjálfsofnæmissjúkdóma.
Markmið: Að athuga klíníska sjúkdómsmynd einstaklinga með MBL
skort og tengsl við arfgerðir.
Aðferðir: Markhópurinn voru þeir sem höfðu mælst með MBL styrk
undir 500 ng/ml á ónæmisfræðideild LSH. Af þeim sem náðist í
(205/228) samþykktu 163 þátttöku (79,5%). Þátttakendur svöruðu
heilsufars spurningalista sem m.a. laut að tíðni sýkinga og greiningu
sjálfsofnæmissjúkdóma. Niðurstöður úr fyrirliggjandi spurningalistum
63 einstaklinga, handahófskennt völdum úr þjóðskrá, voru notaðar til
samanburðar.
Niðurstöður: Arfgerðargreining sýndi að 16,8% voru A/A, 66,3% voru
A/O og 16,8% voru O/O. Fylgni var milli arfgerða og styrks MBL í blóði
(p<0,0001). Einstaklingar með MBL skort höfðu marktækt hærri tíðni
sýkinga í öndunarfærum, þvagvegum og slímhúðum munns og augna.
O/O einstaklingar voru líklegri til að vera með sjúkdómseinkenni frá
meltingarvegi (p<0.05). Þegar litið var á alvarleika sýkinga kom í ljós
að 42,5% einstaklinga með MBL skort uppfylltu flokkunarskilyrðin
fyrir efsta flokks m.v. 15.9% viðmiðunarhóps (p<0.05). Alls reyndust
39,8% hafa fyrri greiningu um sjálfsofnæmissjúkdóm og þar af
höfðu 15 fleiri en einn sjúkdóm (29.8%). Hvorki fundust tengsl milli
sjálfsofnæmissjúkdóma og ákveðinna arfgerða né milli sjálfsofnæmis og
tíðni sýkinga.
Ályktun: Meðal einstaklinga þar sem MBL styrkur í blóði hefur verið
metinn er um verulega háa tíðni sýkinga, vélinda- og magabólgna og
sjálfsofnæmissjúkdóma að ræða. O/O arfgerð virðist vera áhættuþáttur
fyrir sjúkdóma í efri hluta meltingarvegar og hugsanlega í berkjum.
V-101 IL-2 og TGFþl hafa afgerandi áhrif á tjáningu CD103 meðal
T-stýrifrumna
Brynja Gunnlaugsdóttir1'2'3, Sólrún Melkorka Maggadóttir1,3, Laufey Geirsdóttir1,3,
Inga Skaftadóttir1, Bjöm Rúnar Lúðvíksson1-3
^Ónæmisfiæðideild, 2rannsóknastofu í gigtsjúkdómum Landspítala, 3læknadeild HÍ
brynja@landspitali.is
Inngangur: Transforming growth factor-betal (TGF-pl) hefur þekkt
stjómunaráhrif á tjáningu CD103 og FoxP3. IL-2 er nauðsynlegt fyrir
TGF-þl miðlaða tjáningu á FoxP3 in vitro en TGF-þl hefur aftur á móti
neikvæð áhrif á seytun IL-2. Viðbótarörvun um CD28 afléttir bælingunni
og eykur seytun T frumna á IL-2. Því er ljóst er að viðbótarörvun T frumna
um CD28 getur haft áhrif á FoxP3 tjáningu með aukinni IL-2 seytun en
einriig í gegnum boðferla sem leiða til breytinga á FoxP3 tjáningu.
Markmið: Markmið rannsóknarinnar var að kortleggja samverkandi
LÆKNAblaðið 2011/97 39