Listin að lifa - 01.03.2004, Blaðsíða 21

Þórunn óx upp í stórum systrahópi á Glitstöðum í Norð-
urárdal, með Baulu, Grábrók og hraunið fyrir framan sig.
Sótti menntun í Reykholtsskóla og Varmaland, var mikil
námskona og dúxaði í báðum skólum. Eiginmaður hennar,
Ólafur Jónsson á Kaðalsstöðum, var hennar æskuást og
lífsförunautur. Hann lést árið 1998. Dæturnar eru þrjár, ein
býr á Kaðalsstöðum. Þórunn var valin í mikil trúnaðarstörf
í Borgarfirðinum. Hún fékk fálkaorðuna í fyn'a fyrir skóg-
rækt og félagsstörf.
Sterkir stofnar standa nú lauflausir í kringum Kaðals-
staði II. Húsfreyjan gróf sjálf grunn að nýbýlinu og gróð-
ursetti græðlinga sem nú mynda skjólbelti fyrir mannlífíð.
Sjálf hefur hún verið sterkur stofn fyrir fjölskyldu og fé-
lagslíf í sveitinni.
Eg bjóst við rúmliggjandi sjúklingi, ekki hinni kraft-
miklu konu sem heilsar mér í dyrunum. Edda er henni til
aðstoðar. Hún segir dagamun á Þórunni og ég sé heppin að
hitta á góðan dag. Veitingar á borði og uppdúkað fyrir
fleiri, enda birtist brátt Þorsteinn Pétursson formaður og
eiginkona hans Asta Hansdóttir. Að sjálfsögðu beinist talið
að Þórunni og starfi hennar.
„Mikil reglufesta fylgdi formennsku Þórunnar, fundir
vel undirbúnir, hún fékk góða fyrirlesara, jafnvel skemmti-
krafta. Hún hefur stuðlað að lifandi fundum. Mikið tóma-
rúm þegar hún er hætt,“ segir Edda. Þórunn andmælir
þessu og segir: „I minni formannstíð var ég vön að segja -
þið getið gert þetta sjálf!” „Og sumum fór verulega fram,“
laumar Þorsteinn inn kímileitur.
Hvað finnst ykkur félagslífið gefa? „Við njótum sam-
vista hvert við annað sem ekki væri nema vegna félagsins.
Dagskráin er ekki aðalatriðið þegar fundur er haldinn, við
komum til að hitta nágranna og vini. Sjö hreppar standa að
félaginu sem hefur blásið út á síðustu árum.“
Þórunn er afar virðuleg kona og skemmtilega fallin til
forystu. Þegar á að taka viðtal við hana, kemur hún með
handskrifuð blöð og byrjar að lesa upphátt. Hún skrifar allt
niður og er með svör á reiðum höndum - vill láta birta sinn
texta í stað viðtals. Ótrúleg seigla í þessari konu að skila
öllu svona vel frá sér sem hún hefur byrjað á. „Eg uni mér
við þetta, ágæt tómstundaiðja fyrir eldra fólk,“ segir hún.
Sýningin í Reykholti er greinilega hápunkturinn.
„Hugmyndin kviknaði um haustið, en ekkert fór af stað
fyrr en eftir áramót. Þá fór fólk að skríða upp á háaloft eða
leita úti í geymslu eftir gömlu dóti á sýninguna. Ótrúlega
margir dýrgripir fundust,” segir Edda.
„Sýningin var eitt samfellt ævintýri og konan héma á
heiðurinn af henni,“ segir Þórunn og bendir á Eddu. „Hún
átti uppástunguna og fitjaði þar upp á viðfangsefni sem
vakti áhuga allra. Skipaði í sýningarnefnd og skemmti-
nefnd og tókst að virkja alla félagsmenn.“
„Það gaf óhemju styrk þegar samstaðan varð svona
gífurleg. Félagsmenn þjöppuðust saman, fólk kynntist bet-
ur, allir tóku þátt,“ segir Þorsteinn. „Gaman hvað sýningin
hefur vakið mikla ánægju. Unga og gamla kynslóðin náðu
saman, þegar skólabörnin fóru með ljóð sem tengdust eldra
fólkinu.“
Við horfum á myndband af sýningunni sem greinilega
hefur verið hin veglegasta. Gaman að sjá hvað Þorsteinn
nær miklu flugi í hlutverki séra Sigvalda. Erfitt er að fá
Þórunn fékk fálkaorðuna 2003.
Þómnni til að tala um sjálfa sig, hún kemur alltaf inn á
hvað aðrir hafi gert mikið - ekki hún sjálf sem var drif-
fjöðrin í félaginu, að sögn Eddu, Þorsteins og fleiri.
Eldri borgara félögin eru ung að árum. Hvernig
sérðu framtíð þeirra fyrir þér? „Ég sé ekki annað en þau
haldi áfram að eflast. Þetta eru félög sem breyta lífi svo
margra. Landssambandið er til mikilla hagsbóta ef fólk nýt-
ir sér það, en alltof margir eru einir á báti. Maður verður að
verða sér úti um þetta sjálfur, enginn kemur til að bjóða
inngöngu í félagið.“
Þú hefur komið víða við í félagsmálum, Þórunn? „Já,
ég var ekki þannig gerð að fóma mér alveg fyrir eiginmann
og böm. Ég hef alltaf þurft töluvert rými til að sinna marg-
víslegum áhugamálum og er þakklát fyrir hvað mér gafst
gott svigrúm til þess. Fyrir bragðið hef ég verið ánægðari
og öðlast víðari lífsreynslu sem hefur byggt upp mitt afleita
sjálfstraust og vonandi gert mig þægilegri og jákvæðari.“
Þórunni tókst sannarlega að komast í hringiðu félags-
málanna. Hún á stóran hlut í skógrækt í Borgarfirði. Stuðl-
aði að bættri menntun með sæti í skólanefnd. Kvenréttindi
og umhverfismál voru meðal áhugamála Þórunnar sem var
um tíma formaður Sambands borgfirskra kvenna. Fjármálin
lét hún til sín taka, þegar hún sat í bankaráði Búnaðarbank-
ans. „Það var í fyrsta og eina skiptið sem ég fékk kaup,“
segir hún hlæjandi.
21