Læknablaðið - 01.05.2015, Page 32

264 LÆKNAblaðið 2015/101
U M F J Ö L L U N O G G R E I N A R
■ ■ ■ Hávar sigurjónsson
Læknablaðið brá undir sig betri
fætinum og leitaði uppi tvo
læknanema á fyrsta ári og for-
vitnaðist um hvað hefði ráðið því
að læknanámið varð fyrir valinu
og hvort það hefði staðið undir
væntingum til þessa.
Helga Margrét: Ég er ekki ein
af þeim sem ætlaði sér að verða
læknir alveg frá því ég var krakki.
Mér datt það aldrei í hug. Það
var ekki fyrr en ég var komin í
Menntaskólann við Hamrahlíð
og við fórum í kynningu í lækna-
deildina að einn læknirinn þar
hafði mörg orð um að læknisfræði
væri mjög langt og erfitt nám og
alls ekki fyrir alla. Þessi ræða var
í rauninni mjög fráhrindandi en
virkaði alveg þveröfugt á mig. Ég
tók þessu sem persónulegri áskor-
un og fannst þetta mjög spenn-
andi, bæði námið sjálft og síðan að
vinna við fagið. Það fyndna er að
það voru alla vega þrír í hópnum
sem eru nú í læknisfræðinni.
Kannski var þetta úthugsað.
Gísli Þór: Ég hafði alltaf
mikinn áhuga á líffræði og manns-
líkamanum og það kom eiginlega
ekkert annað til greina en að fara
í læknisfræði. Áhuginn kviknaði
af náminu og ég fékk mikla
hvatningu heima en það eru engir
læknar í fjölskyldunni. Löngunin
til að verða læknir er kannski sam-
bland af því að vilja hjálpa öðrum
og vera svolítið stjórnsamur og
svo er þetta gríðarlegur áhugi á
náttúrufræði og líffræði manns-
líkamans.
Helga Margrét: Á þessum tíma
tók ég íþróttirnar fram yfir allt
annað og nám í læknisfræði kom
ekki greina. Eftir menntaskólann
fór ég í eitt ár til Svíþjóðar til að
æfa og keppa í sjöþraut. Ég kom
svo heim og fór í næringarfræði í
HÍ og var á fullu í íþróttum sam-
hliða. Eftir tvö ár var áhuginn
farinn að dvína enda ég var að
lenda í síendurteknum meiðslum. Í
janúar í fyrra ákvað ég svo að fara
í inntökuprófið í læknisfræðinni
um vorið.
Gísli Þór: Áhugamálin snúast
helst um íþróttir en ég stunda þær
þó stopult þar sem námið hefur
algjöran forgang. Annars er ég bara
frekar rólegur og hef gaman af að
lesa bækur um alls kyns efni ef tími
gefst til.
Helga Margrét: Inntökuprófið
var mjög skemmtilegt og fyrir mig
var það eiginlega alveg eins og
sjöþrautarkeppni. Prófið er tveir
dagar og skiptist í 6 hluta. Reynslan
úr sjöþrautinni kom sér mjög vel. Ef
manni gekk vel í einni grein fylgdi
það manni yfir í næstu en ef það
gekk ekki vel var bara að hrista það
af sér og koma ferskur í næstu grein.
Fyrir mig var inntökuprófið eins og
að keppa í 6 greinum. Ég er alveg
viss um að þessi hugsunarháttur
nýttist mér vel og tímapunkturinn
var alveg réttur. Ég var búin að fá
nóg af álaginu sem fylgdi því að vera
atvinnumaður í íþróttum og lang-
varandi meiðsli gerðu mér erfitt fyr-
ir. Ég var með brjósklos sem lagaðist
ekki og þegar maður getur ekki æft
og keppt með líkamann í lagi dvínar
gleðin og áhuginn smám saman.
Gísli Þór: Ég útskrifaðist úr fjöl-
brautaskólanum um jólin 2013 og
nýtti tímann fram á vorið til að und-
irbúa mig fyrir inntökuprófið í fyrra-
vor. Reyndar með vinnu en það kom
ekki að sök. Prófið sjálft var eins og
ég bjóst við, enda búinn að fara í
gegnum sýnishorn af eldri prófum
og fara á námskeiðið Inntökupróf.is
þar sem farið er yfir allt það helsta
sem tekið er fyrir í prófinu. Það var
mjög gagnlegt. Hugmyndin að baki
inntökuprófinu er mjög góð að mínu
mati, miklu betri en klausus, þar sem
Ólíkt fólk en með svipaða eiginleika
l
æ
k
n
a
n
e
m
a
r
Helga Margrét Þorsteinsdóttir
er ein af okkar þekktustu frjáls-
íþróttakonum, keppti í sjöþraut
með gríðarlega góðum árangri
og náði efstu sætum á heimslista
unglinga og ungmenna í greininni
á árunum 2008-2012. Þrálát meiðsli
settu alvarlegt strik í reikning-
inn og keppnisferlinum lauk
endanlega árið 2012. Hún beindi
þá keppnisskapinu í aðra átt og
skellti sér í inntökuprófið í læknis-
fræðinni síðastliðið vor og segir
það hafa verið svipað og að keppa í
sjöþraut. Ekki var svo að spyrja að
árangrinum.