Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.11.1950, Side 106

Tímarit Máls og menningar - 01.11.1950, Side 106
264 TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR vísindin eru sigursæl í framsókn sinni, en hinum erlendu hefur verið ýtt úr vegi. 3. „Félag til útgáfu fornra norrænna bókmennta“ (Samfund til udgi- velse af gammel nordisk litteratur) hefur hagað störfum sínum á þann hátt að það hefur átt hópa félagsmanna í ýmsum löndum, en þeim hef- ur verið sendur svolítill bókaböggull á ári hverju gegn föstu árgjaldi. Að tiltölu við þröngan hag hefur þetta félag komið miklu í verk. En síðustu áratugirnir með gjaldeyrisvandræðum sínum og hömlum og síðan heimsstyrjöld hafa dregið mjög úr starfsemi þess. Það er enn óséð hvort tekst að endurreisa félagið. Meiri háttar útgáfustarfsemi er ekki hægt að skipuleggja á þennan hátt, til þess eru kaupendur alltof fáir. Þannig er þá ástandið í raun og veru. Utgáfustarfsemin á sér ekki stoð í neinni öflugri stofnun né neinni öruggri fjárveitingu sem um munar. Fræðimaður sem getur komið með rit fullbúið til prentunar, mun að öllum líkindum geta fengið það prentað, ef til vill með styrk úr ein- hverjum vísindasjóði (en þar eiga menn á hættu að þurfa að bíða árum saman áður en umsókn sé tekin til greina). En hve margir eru svo vel settir að þeir geti komið með rit fullbúið til prentunar? Langi ungan fræðimann til að gefa eitthvað út, á hverju á hann þá að lifa meðan á verkinu stendur? Árnasafn ræður ekki yfir neinum embættum og aðeins yfir einum styrk. Hann er 1000 kr. á ári, og sú upphæð hefur verið óbreytt síðan 1890, en þá var sannarlega hægt að fá eitthvað fvrir þessa fjárhæð. ¥ Hvernig á þá að skipuleggja starfið í sambandi við Árnasafn? Safnið á að vera vinnustaður, stofnun, í miklu meiri mæli en nú er. Þar þarf að vera starfslið útgefenda á föstum launum. Fjölda þeirra má ræða um, ég mundi stinga upp á fjórum. Þeir ættu að vera full- menntaðir málfræðingar með útgáfutækni að sérgrein. Útgáfur hand- rita ætti að vera ævistarf þessara vísindamanna. Auk þess ættu að vera til styrkir handa ungum fræðimönnum sem vildu starfa í safninu um skemmri tíma. Með slíku starfsliði væri hægt að tryggja skipulagða útgáfustarfsemi sem héldi jafnt og þétt áfram. Skyldum ritum væri hægt að skipa saman
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.