Ægir - 01.09.2013, Blaðsíða 19

19
Æ G I S V I Ð T A L I Ð
„Árni ansaði því auðvitað
litlu þangað til hann hristi
okkur af sér með því svari að
við þyrftum að koma með
uppáskrift frá mæðrum okkar
um að við mættum fá bátinn
og róa út á sjó. Hann hefur
örugglega verið viss um að
þar með yrði þetta mál úr
sögunni en nú tók við að
sannfæra mæðurnar og báðir
skrifuðum við bréf til feðra
okkar sem voru í Norður-
sjónum þar sem við báðum
um leyfi fyrir þessu og rök-
studdum hvers vegna þeir
ættu að leyfa okkur þetta.
Endirinn var sá að við feng-
um samþykkið frá foreldrun-
um og aftur var haldið í skúr-
inn til Árna með uppáskrifað
plagg. Ég man alltaf að þegar
við birtumst var hann eitt-
hvað að nostra við netin og
lét okkur bíða um stund. Síð-
an bað hann okkur að rétta
sér blaðið, seildist ofan í vasa
sinn eftir gleraugunum og las
síðan yfir steinþegjandi. Ann-
að slagið leit hann á okkur
yfir gleraugun og las svo
blaðið aftur yfir. En hann
stóð við loforðið og bátinn
fengum við. Nokkrar reglur
setti hann okkur, meðal ann-
ars þurftum við að halda
bátnum við og hjálpa honum
sjálfum með einhver viðvik
en mig minnir að það hafi nú
aldrei verið neitt að ráði.
Þarna vorum við komnir með
bát og nú byrjaði útgerðar-
ævintýrið fyrir alvöru.“
Viðskiptasamningur við
Kaupfélagið
Ellefu ára útgerðarmennirnir
biðu ekki boðanna. Það var
skundað í Kaupfélagið og
samið um úttekt á málningu
á bátinn og fleira sem útgerð-
in þyrfti og að sjálfsögðu um
að KEA tæki við hrognunum.
Svo þurfti að skrapa saman
einhverjum nothæfum veiðar-
færum og þar féll ýmislegt til,
á hafnarsvæðinu, í fjörunum
og víðar. Og svo var byrjað.
„Við rérum ekki langt en
þó 1-3 kílómetra norður fyrir
höfnina á Dalvík. Grásleppu-
karlarnir fylgdust grannt með
okkur og sögðu okkur að
bestu miðin væru rétt fram
undan tönkunum norðan við
höfnina. Við áttuðum okkur
fljótlega á því að það gæti
ekki verið því enginn þeirra
lagði net þar. Þeir vildu auð-
vitað ekki að við færum að
róa eitthvað langt út frá höfn-
inni,“ segir Siggi og hlær.
Þetta var í apríl og maí ár-
ið 1972. Eins og vera ber
voru drengirnir í Dalvíkur-
skóla og Sigurður verður