Tímarit Máls og menningar - 01.03.1955, Blaðsíða 72

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
honum lítils virði, annað er komið í
þess stað. Og þetta annað, sem komið
er í staðinn, það er vitneskjan um
það, að Jesús sé upprisinn, það er
vitneskjan um það, að dauðinn sé
sigraður, að hann nái að vísu haldi á
öllu sem lifir, en að vald hans sé tíma-
bundið, að allir muni rísa upp aftur,
halda áfram að lifa í öðrum heimi,
muni jafnvel eiga í vændum miklu
fullkomnara líf og fegurra en hér er
horfið frá. Dauðinn verður m. ö. o.
ekki neitt takmark, sem að verði kom-
izt, og svo ekki lengra. Nei, miklu
fremur mætti segja að eiginlega byrj-
aði lífið ekki fyrr en dauðinn er yfir-
stiginn, fyrr en hefst það sem við er-
um vön að nefna „annað líf“. Hann
segir það að vísu ekki postulinn, í
þessum versum sem ég valdi mér að
texta í dag, að framhaldslífið sé feg-
urra og fullkomnara en þetta sem við
njótum. En hér litlu síðar í þessum
sama kapítula, þar kemur hann ein-
mitt inn á það efni, þar segir hann
þetta: „Sáð er forgengilegu, en upp-
rís óforgengilegt; sáð er í vansæmd,
en upprís í vegsemd; sáð er í veik-
leika, en upprís í styrkleika; sáð er
náttúrlegum líkama, en upprís andleg-
ur líkami." Og þegar þessa er gætt.
þá verður það skiljanlegt hve mikla
áherzlu hann leggur einmitt á þetta,
að framhaldslífið sé staðreynd, dá-
samleg, óyggjandi staðreynd, og ekki
aðeins þannig staðreynd, að fullvíst
sé um upprisu Jesú, heldur þannig, að
einmitt upprisa Jesú sé sönnun fyrir
upprisu allra manna.
Já, einmitt þessu hefur hinn kristni
maður trúað frá því er kristin trú
varð til. Ef til vill er það ekkert, sem
hefur átt meiri þátt í viðgangi kristn-
innar heldur en einmitt þetta, að hún
boðaði framhald lífsins, já færði
sönnur á að framhaldslífið væri stað-
reynd, en ekki fróm ósk einungis. Á
öllum öldum, og með öllum kynkvísl-
um jarðarinnar, hafa menn þráð að
eignast vitneskju um einhvers konar
framhaldslíf. Þeir gerðu sig oft og
einatt ánægða með veika og ófull-
komna von um eitthvert skuggalíf.
Allt var betra en vonleysið, allt betra
en þessi dapri grunur um að öllu væri
lokið þegar líkaminn félli til foldar.
Það má sjá vott þess víða, að menn
hafa gert sér von um það, að til væri
einhvers konar framhaldslíf. Þannig
eru t. d. hinir merku fornleifafundir,
sem gerðir hafa verið í Egyptalandi,
Mesopotamiu, Grikklandi og víðar og
um heim, til þess að rekja, að í grafir
með látnum mönnum hafa verið lagð-
ir hinir og þessir munir, sem menn
trúðu að yrðu þeim að notum í því
lífi sem í vændum væri. Einnig hér á
Norðurlöndum trúðu menn því að um
framhaldslíf væri að ræða, en svo sem
kunnugt er, þá var því trúað, að þar
fengju látnir menn að iðka sína dýr-
ustu skemmtun, en það var að vega
hver annan, þá voru það fyrst og
fremst vopn, sem í grafirnar var lagt,
62