Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.03.1955, Blaðsíða 69

Tímarit Máls og menningar - 01.03.1955, Blaðsíða 69
SÉRA EIRÍKUR IIELGASON þættir liins andlega líís eru ekki utan persónuleiks mannsins, heldur hluti hans og það er myndar skapgerð hans, þá varð maðurinn sjálfur, fyrir þessa hluti fram, mér hugstæður og hjartfólginn. En það sem rís nú upp úr brotum minn- inganna og ég álít, að hafi hvað gleggst gefið honum það svipmót, sem hann har, var hugrekki hans. Hann þorði að eiga sér það viðhorf til mála, jafnt trú- mála sein þjóðfélagsmála, sem oft skipuðu honum einum á bekk og öðrum fjarri, þótt úr lians starfsbræðrahópi væru. Hann reyndi aldrei að færa yfir skoðanir sínar neinn huliðshjúp til að kaupa þar við vinsældir eða frið ann- arra manna. Honum voru þær alltof hjartfólgnar, sá hluli af honum sjálfum, að hann gæfi þær nokkru sinni falar fyrir gæðin þau. Þegar ég nú hugsa til þess tvenns. sem honum hrann jafnan heitast í huga, trúar hans og skoðana á þjóðfélagsmálum, þá veit ég varla hvort telja ætti honum hugleiknara. — Sum- ir þeirra, er þekktu hann varla nema af orðspori einu, töldu hann varla vera mikinn trúmann, og þeir, sem voru honum öndverðir í þjóðfélagsmálum, töldu hann þar á villigötum. — Næst sanni er, að milli þessa tvenns, trúar hans og afstöðu til þjóðfélagsmála, hafi ekkert bil verið, heldur hafi honum verið það eitt og hið sama. Þrá hans eftir réttlæti og friði þessa heims, var þráin eftir „guði lífs hans“. — í vígeldum og táli heimsins, sem er veröld okkar nú, tók hann sér stöðu með þeim mönnum, sem báru sama hug í brjósti og voru bræð- ur að lífsdraumi hans. Hann var viss um allt til hins síðasta, að hvergi annars staðar hefði honum horið að standa. Hann var sjálfur af fátæku foreldri kom- inn, hafði á uppvaxtarárum sínum kynnzt starfi og striti alþýðunnar, séð ör- hirgð hennar og neyð. Saga þjóðarinnar var honum sem opin bók frá fyrstu öldum til hinnar síðustu, öfugspor hennar og ófarnaður engu síður en sigrar hennar og þrek, því að söguþekking hans var mikil. Harmsaga hins snauða manns varð viðkvæmri lund hans of átakanleg til þess að hann byrgði hana sjónum sínum. En svið þessa harmleiks var enn hinn sami heimur, sem Stephan G. Stephansson lýsir svo í ljóðinu Kveld: Og þá sé ég opnast það eymdanna djúp, þar erfiðið liggur á knjám, en iðjulaust fjársafn á féleysi elst sem fúinn í lifandi trjám, en hugstola mannfjöldans vitund og vild er villt um og stjórnað af fám. Þessi mynd brann sífellt fyrir sjónum séra Eiríks. Bróðurást hans batt hann alla tíð hæði þjáningum og gleði samferðamannanna. Hann lifði af alefli i samtíð sinni, það var eins og hver hugarhræring og hjartaslag mannlífsins 59
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.