Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.02.1962, Blaðsíða 14

Tímarit Máls og menningar - 01.02.1962, Blaðsíða 14
HVER GLEYMDI AÐ GLEÐJA AFMÆLISBARNIÐ? T-|EGAR háskóli vor varÓ hálfrar aldar gamall á síðastliðnu hausti bárust honum gjafir víðs vegar að, erlendar og innlendar. Tvö stórveldi heimsins minntust hans rausnar- lega, Reykjavíkurbær gaf honum dýrmætar lóðir, ríkisstjórn íslands var að vísu naum, svo sem eðlilegt er í allri viðreisninni, en sýndi samt lit, stúdentar og menntamenn ís- lenzkir gáfu fagurt listaverk, og eru þeir þó ekki of vel haldnir af þessa heims gæðum. Ein gjöf vakti þó sérstaka athygli: norskur auðmaður, sem vildi ekki láta nafns síns getið, gaf háskólanum 2 milljónir króna. Það er þessi síðasttalda gjöf, er vekur mann til nokk- urra hugleiðinga um háskólaafmælið. Og þær hugleiðingar hljóta að hefjast á þessari spurningu: Er engin borgarastétt til á íslandi? Ef hún er til, hvar var hún þá stödd á afmælisdegi háskólans? Hví var hún ekki í hópi þeirra aðila, innlendra og erlendra, er komu til háskólans dona ferentes? Hvers vegna skartaði íslenzk auðborgarastétt með fjarveru sinni, þegar æðsta menntastofnun íslands hélt hátíðlegt fimmtíu ára afmæli sitt? Olli þessu nízka, féleysi eða hugsunarleysi? Maður hlýtur að spyrja, kannski verður einhver til að svara. Ég býst við að fleiri en ég hafi roðnað fyrir íslands hönd, er liinn ókenndi norski maður færði háskólanum þessa stórmannlegu gjöf, en engir íslenzkir auðborgarar né samtök þeirra minntust hins fátæka menntaseturs. Þess hefur samt ekki orðið vart, að borgara- stétt okkar hafi fundið til blygðunar vegna þessara veizluspjalla. Að minnsta kosti hefur ekki borið á því opinberlega. Hún er jafn frökk eftir sem áður. Kannski hefur hún orðið dálítið frekari, ef nokkuð er. Enn sem fyrr ætlar þessi stétt að lifa samkvæmt öfugum málshætti örlátrar þjóðar: sælla er að þiggja en gefa! Því margar og miklar gjafir hafa íslenzkri borgarastétt verið gefnar, og hún fær aldrei nóg. Henni hefur verið gefið vald til að klippa krónuna okkar að vild sinni. Tollar eru lækkaðir henni til hagsbóta svo að hún þurfi ekki að falla fyrir þeirri freistni að smygla vörum til landsins. Og í ráði er að lækka á henni skattana svo að hún þurfi ekki að fremja skattsvik af ofmiklu blygðunarleysi. Þetta allt fær hún aukreitis, til viðbótar við leyfi til að arðræna hvem vinnandi mann í landinu. „Góð er tíund vor, herra!“ Það er sem sagt reynt að hlynna jafnt að fjárhag hennar sem fjármálasiðgæði, með gjöfum og fríðindum. En hún telur sér ekki skylt að gjalda gjafimar neinu. Hin furðulega gleymska íslenzkrar borgarastéttar á afmælisdegi háskólans lýsir henni betur en flest annað: áhugaleysi hennar og fullkomnu rænuleysi í menningarlegum efnum. Það er því líkast sem hún telji sig engu skipta það hlutverk, sem háskóla okkar er á hendur falið. Vísindaleg viðfangsefni æðstu menntastofnunar landsins eru henni tóm „tjara“, svo talað sé á mállýzku æskulýðsins. í þeim efnum virðist stéttin hvorki skeyta um skömm né heiður. Þó skortir hana sosum ekki merkilegheitin. Oftar en ekki leggur þessi stétt sig að jöfnu við „atvinnuvegina" og er þá mjög ábyrgðarfull. En hún virðist ekki hafa hugmynd um, að til sé Atvinnudeild við háskólann, sem þurfi að styrkja og efla. Sölumiðstöð hraðfrystihúsanna er alveg grunlaus um tilveru Fiskideildar háskólans. Lands- samband íslenzkra útgerðarmanna er einnig saklaust af þeirri vitneskju. Félag íslenzkra stórkaupmanna virðist ekki heldur kannast við, að til sé Viðskiptadeild háskólans, svo að eitthvað sé nefnt. 4
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.