Tímarit Máls og menningar - 01.02.1962, Blaðsíða 38

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
Hlustaðir þú ekki á útvarpsumræðurnar í gærkvöld og fyrrakvöld? spurði
ég-
Nei, sagði hún.
Veiztu kannski ekkert um breytingartillöguna við fimmtándu og átjándu
grein fjárlagafrumvarpsins?
Hún hristi höfuðið.
Ég skýrði henni í stuttu máli frá efni tillögunnar, stikaði fram og aftur,
gleymdi að hreyfa mig eins og japönsk leikkona. Þessi skáld! sagði ég og
sótti í mig veðrið, unz stúlkan leit upp úr Charlotte Löwensköld og sá þann
kost vænstan að leggja við hlustir. Þetta styrkjafargan! sagði ég og fórnaði
höndum eins og norðlenzki hagyrðingurinn: Ættum við að halda því áfram,
fáir, fátækir og smáir, að ýta undir ábyrgðarlausan skáldskap og klessulist,
meðan sú hætta vofði yfir að fjöreggið brotnaði og þjóðarskútan færist í
miðjum brimskafli kreppunnar? Hvaða vit væri í slíku bruðli með fé ríkis-
sjóðs á erfiðum tímum?
Ég ætlaði að telja lengri tölu um styrkjafarganið, dómgreind og sparnaðar-
vilja, en hálfhrasaði um skóhlífar þingmanns og gat með naumindum varizt
byltu.
Attu ekki aðrar buxur? spurði stúlkan.
Mér hnykkti við.
Það eru ósköp að sjá þig, sagði hún. Skrepptu nú heim til þín og hafðu
buxnaskifti.
Ég var öldungis hvumsa.
Kondu svo aftur með þessar, sagði hún og benti á táknflíkina mína. Ég skal
reyna að staga þær saman.
Ha, sagði ég, í kvöld?
Já, þú verður öngva stund, sagði hún. Ég er með nál og tvinnakefli í tösk-
unni minni.
Nál og tvinnakefli? Hafði hún kannski gefið mér gætur, búið sig undir
væntanlega aðgerð í gær eða fyrradag, tekið eftir einhverju áður en ég hnaut
um skóhlífar þingmannsins? Tekið eftir — guð minn aknáttugur! Ég saup
hveljur af sneypu heima í herbergiskompunni, þegar ferlegar saumsprettur
göptu við mér, ekki aðeins hjá vösunum báðumegin, heldur einnig að aftan,
þar sem sízt skyldi. Þær hafa varla lengst svona áðan, ég hef orðið mér til
skammar, hugsaði ég og snaraðist í gömlu buxurnar mínar, sem komu mér
reyndar á óvart eftir nokkurra vikna hvíld, þröngdu lítt eða ekki að öfug-
holda stjórnmálamanni með brimgný í eyrum. Síðan þreif ég táknflíkina,
28