Tímarit Máls og menningar - 01.06.1972, Blaðsíða 29

Ketill tekur í giein sem skagar
eilítið út.
42
Afgreiðslumaðurinn er þegar kom-
inn, ör og áhugasamur; stærðar
klippum heldur hann á lofti.
Þóra.
43
Ketill lætur afgreiðslumanninn taka
við trénu, teygir sig eftir öðru og
kippir til sín.
Þóra er horfin burtu.
44
Þóra gengur utareftir skálanum.
Hún skyggnist háleit til hægri og
vinstri yfir trjábreiðumar.
45
Ketill og afgreiðslumaðurinn horfa
á eftir Þóru. Hvortveggi heldur
um tré; klippur afgreiðslumannsins
hanga niður.
Ketill sendir tréð í fangið á af-
greiðslumanninum og skrefar
burtu.
46
Þóra skyggnist yfir trjábreiðumar.
Hún er orðin þreytt, öngruð og
viðskotaill; augun kvika þollaus frá
einu tré til annars.
Ketill kemur til hennar, glaður og
reifur. Hann slær ösku af vindlin-
um.
T ólf í ótungur
ketill: Er það þessi grein sem . . . Hann
lagar vindilstúfinn í kjaftvikinu.
ketill kallar: Afgreiðslumaður! Af-
greiðslumaður!
afgreiðslum. : Hvað get ég gert fyrir yð-
ur? Klippt grein, ellegar stytt tré? Alveg
sjálfsagt! . . . Ég hleyp eftir sög.
þóra: Mér líkar það ekki.
ketill: Hvað líkar þér ekki?
þóra : Tréð. Mér líkar það ekki.
ketill: Hér er þá annað, ívið lægra og .. .
rödd ketils: Eru þær allar jafnerfiðar . . .
í viðskiptum?
AFGREIÐSLUM.: Frúin hefur skoðun; því
kunnum við vel. Þeir skoðanalausu gína
við hverju sem er . . . Bara smáýtni af
okkar hálfu, og peningarnir liggja á lausu
. . . Guði sé lof segjum við: Það er bágt að
sjá ekki trén fyrir skóginum!
KETILL: Þarna hefur hún fundið það sem
henni líkar!
ketill: Jæja, sérðu eitthvað? Hann bend-
ir. Lizt þér betur á þetta?
þóra skimar háleit: Þau eru öll of stór.
Öllsaman alltof stór.
19