Tímarit Máls og menningar - 01.06.1972, Side 85

T ólf i ótungur
skálinni burt; brothljóð. Hann tek-
ur til við hnoðun leirsins.
57
Ákefðarfullt andlit Hákonar við HÁKON hvœsir; Júdas! Júdas!
vinnuna.
VI
58
Eldhúsið. Katrín frænka situr hjá
borðinu. Þóra vefur sárabindi um
hönd hennar.
Þóra hnýtir bindið kostgæflega um
hönd hennar.
59
Þær horfast í augu agnarstund;
gagnkvæmur skilningur eða . . .?
60
Þóra raðar í lyfjakassa við vask-
borðið: skærum, sáravatnsglasi
osfrv.
katrín frænka masar: . . . Yfirhöfuð er-
um við lægri vexti en karlmenn, beina-
grindin í okkur er viðkvæmari og vöðva-
aflið minna; umþaðbil tveir þriðju af
vöðvastyrk karlanna . . . Minni hæfileika
til öndunar höfum við, þvi lungun í okkur
eru smærri, barkinn og barkakýlið . . .
Eðlisþyngd blóðsins er minni hjá konum,
rauðu blóðkornin færri; púlsinn slær hrað-
ar og blóðrásin er óstöðugri . . . Ostöðug-
leiki einkennir allt okkar líffærakerfi;
óregluleg starfsemi lokuðu kirtlanna orkar
á taugakerfið; stjórn vöðva og tauga er
misbrestasöm . . . Og geðshræringar eru
nátengdar blóðrásinni: við fáum hjart-
slátt, við roðnum, brestum í grát, hlæjum
uppúr þurru, fáum taugaáfall . . . Þeim
mun ákafar sem við brjótumst undan okinu
sem hvílir á okkur og reynum að vera
sjálfstæðar mannverur, þeim mun þung-
bærari verður okkur byrði lífsins.
ÞÓRA: Ég er án byrðar.
KATRÍN FRÆNKA lautrir: Annarra byrðir
ber enginn.
rödd katri'nar FRÆNKU: Svei mér, þú hef-
ur læknishendur!
75