Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1972, Blaðsíða 98

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1972, Blaðsíða 98
Tímarit Máls og menningar leyfði vissan munað á þeirra kostnað. Þetta hefur síðan verið túlkað sem siðmenning vestursins, sem það og hefur verið. Brezka heimsveldið leysti það rómverska af hólmi - þar settist sólin aldrei, en nú sest hún, rís jafnvel ekki stundum. Sá var munurinn að Brezka heimsveldið tók að arðræna lit- aðar þjóðir. Það lét litarháttinn ráða vali þeirra þjóða sem það arðrændi. Þetta er mjög mikilsvert atriði vegna þess að þegar við höldum áfram tali okkar gefst okkur kostur á að atliuga eitt af lýsandi dæmum síðari tíma. Vegna þess að ykkur hefur tekizt að ljúga til um hugtök hafið þið getað kallað mann eins og Cecil Rhodes mannvin, enda þótt hann í reynd væri morðingi, böðull, ræningi og þjófur. Þið kallið hann Cecil Rhodes mannvin vegna þess að eftir að hann hafði stolið demöntum okkar og gulli henti hann í okkur nokkrum molum svo að við gætum gengið í skóla og orðið alveg eins og þið. Þetta er kölluð mannást. Við gefum því nafn uppá ný. Landið heitir ekki lengur Rhodesía, nú heitir það Zimhabwe. Það er rétta nafnið. Og Cecil Rhodes er ekki lengur mannvinur, hann er kunnur að því að vera þjófur. - Þið megið eiga ykkar Rhodes-skóla, við viljum ekki peningana sem þið pínduð út úr svita fólks okkar. Við skulum færa okkur í nútímann. Ég verð alltaf furðu lostinn þegar hvítir menn segja mér að „framfarir eigi sér stað“. Ég spyr: „Framfarir í hverra þágu? Og fyrir tilverknað hverra?“ Það kunna að hafa orðið fram- farir hjá hvítum mönnum því ég hygg að þeir hafi lítilsháttar lært að um- gangast litað fólk síðan síðari heimsstyrjöldinni lauk. En ég held að það hafi ekki orðið neinar framfarir fyrir svart fólk. Það hafa ekki orðið neinar framfarir fyrir litaðar þjóðir um allan þriðja heiminn. Og hvítir menn geta ekki vegið og metið framfarir fyrir okkur. Við munum þurfa að segja þeim hvenær framfarir verða, vegna þess að framfarir fyrir okkur er að losna við þá, varpa þeim af baki okkar. Það eru einu framfarirnar sem við sj áum. Við skulum tala um friðhelgi menningar, andstæðu uppátroðslu menning- ar, af því að skilgreiningar leiða það af sér. Hvíta vestrinu fannst einhvern- veginn að það væri betra en allir aðrir. Það vekur hjá mér endurminningar frá æskuárum í Vesturindíum er ég las „Byrði hvíta mannsins“ eftir Rudyard Kipling. Mér fannst að það bezta sem hvítir menn gætu gert mér væri að láta mig afskiptalausan, en Rudyard Kipling sagði þeim að bjarga mér, ég væri hálfur villtur og hálfur barn. Þettavar mjög hvítt hjá honum. Vestrið hef- ur beitt ofbeldi til að þröngva allsstaðar eigin menningu uppá þriðja heiminn. Þótt örfáir landnemar yfirgæfu England og færu til Zimbabwe var engin ástæða fyrir þá að gefa landinu nýtt nafn og kalla það Rhodesíu og þröngva 88
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.