Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1972, Síða 98

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1972, Síða 98
Tímarit Máls og menningar leyfði vissan munað á þeirra kostnað. Þetta hefur síðan verið túlkað sem siðmenning vestursins, sem það og hefur verið. Brezka heimsveldið leysti það rómverska af hólmi - þar settist sólin aldrei, en nú sest hún, rís jafnvel ekki stundum. Sá var munurinn að Brezka heimsveldið tók að arðræna lit- aðar þjóðir. Það lét litarháttinn ráða vali þeirra þjóða sem það arðrændi. Þetta er mjög mikilsvert atriði vegna þess að þegar við höldum áfram tali okkar gefst okkur kostur á að atliuga eitt af lýsandi dæmum síðari tíma. Vegna þess að ykkur hefur tekizt að ljúga til um hugtök hafið þið getað kallað mann eins og Cecil Rhodes mannvin, enda þótt hann í reynd væri morðingi, böðull, ræningi og þjófur. Þið kallið hann Cecil Rhodes mannvin vegna þess að eftir að hann hafði stolið demöntum okkar og gulli henti hann í okkur nokkrum molum svo að við gætum gengið í skóla og orðið alveg eins og þið. Þetta er kölluð mannást. Við gefum því nafn uppá ný. Landið heitir ekki lengur Rhodesía, nú heitir það Zimhabwe. Það er rétta nafnið. Og Cecil Rhodes er ekki lengur mannvinur, hann er kunnur að því að vera þjófur. - Þið megið eiga ykkar Rhodes-skóla, við viljum ekki peningana sem þið pínduð út úr svita fólks okkar. Við skulum færa okkur í nútímann. Ég verð alltaf furðu lostinn þegar hvítir menn segja mér að „framfarir eigi sér stað“. Ég spyr: „Framfarir í hverra þágu? Og fyrir tilverknað hverra?“ Það kunna að hafa orðið fram- farir hjá hvítum mönnum því ég hygg að þeir hafi lítilsháttar lært að um- gangast litað fólk síðan síðari heimsstyrjöldinni lauk. En ég held að það hafi ekki orðið neinar framfarir fyrir svart fólk. Það hafa ekki orðið neinar framfarir fyrir litaðar þjóðir um allan þriðja heiminn. Og hvítir menn geta ekki vegið og metið framfarir fyrir okkur. Við munum þurfa að segja þeim hvenær framfarir verða, vegna þess að framfarir fyrir okkur er að losna við þá, varpa þeim af baki okkar. Það eru einu framfarirnar sem við sj áum. Við skulum tala um friðhelgi menningar, andstæðu uppátroðslu menning- ar, af því að skilgreiningar leiða það af sér. Hvíta vestrinu fannst einhvern- veginn að það væri betra en allir aðrir. Það vekur hjá mér endurminningar frá æskuárum í Vesturindíum er ég las „Byrði hvíta mannsins“ eftir Rudyard Kipling. Mér fannst að það bezta sem hvítir menn gætu gert mér væri að láta mig afskiptalausan, en Rudyard Kipling sagði þeim að bjarga mér, ég væri hálfur villtur og hálfur barn. Þettavar mjög hvítt hjá honum. Vestrið hef- ur beitt ofbeldi til að þröngva allsstaðar eigin menningu uppá þriðja heiminn. Þótt örfáir landnemar yfirgæfu England og færu til Zimbabwe var engin ástæða fyrir þá að gefa landinu nýtt nafn og kalla það Rhodesíu og þröngva 88
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162
Síða 163
Síða 164
Síða 165
Síða 166
Síða 167
Síða 168
Síða 169
Síða 170
Síða 171
Síða 172
Síða 173
Síða 174
Síða 175
Síða 176
Síða 177
Síða 178
Síða 179
Síða 180

x

Tímarit Máls og menningar

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.