Tímarit Máls og menningar - 01.10.1975, Blaðsíða 96

Tímarit Máls og menningar
ræðustólnum, en mannfjöldinn allur með miðstjórn Heimastjórnarflokks-
ins, varaformann Frams og ræðumann í broddi fylkingar hjelt suður að
bústað ráðherra. Verður ekki annað sagt en að mótmælafundurinn á
Lækjartorgi færi mjög vel fram. Einstöku menn í mannhringnum utarlega
voru að vísu að kasta fram fyrirspurnum og ónomm til ræðumanns, en
þess gætti sama sem ekki og fundarmenn gættu yfirhöfuð mestu stillingar
og siðsemi.
Hópganga heim til ráðherra
Þegar mannfjöldinn kom suður að ráðherrahúsinu, voru þar fyrir allir
lögregluþjónar og vaktarar bæjarins fyrir innan girðinguna, en fyrir utan
hana og á riðinu sem liggur upp að bústað ráðherra stóðu milli 20 og 30
ungir sveinar úr ungmennafjelaginu og örfáir fullorðnir menn, hand-
gengnustu smalar ráðherra og sjálfstæðismanna. Þeir höfðu sig lítt í
frammi og kunnu sýnilega ekki sem bezt við sig; en í ungu mönnunum
og foringja þeirra, stúdentsgarmi er Jakob Möller nefnist, var auðsjáan-
lega mikill vígamóður og æptu sumir þeirra í sífellu að mannfjöldanum,
þegar hann kom að húsinu. Jón í Múla, sem var á Lækjartorgi falið að
að flytja ráðherra áskorunina, bað lögregluþjón að koma boðum inn til
ráðherra og biðja hann að koma út og hlýða á áskorunina. Ráðherra synj-
aði þess, en kvað Jóni frá Múla heimilt að koma inn. En Jón vildi ekki
þiggja það boð og krafðist að mega flytja erindi sitt af tröppunum í allra
nærstaddra manna áheyrn. En Þorvaldur Björnsson, aldavinur ráðherra og
formaður lögreglunnar, kvað það harðlega bannað. Var ekki laust við að
Jóni frá Múla förlaðist lítið eitt, er hann heyrði bann þetta og sótti ekki
eins fast og skyldi að ná áheyrn ráðherra á tröppunum. Aptur á móti las
hann fundarályktunina eins hátt og skýrt á tröppunum og rómur hans
leyfði. En unglingarnir fyrir framan tröppurnar orguðu þá svo hátt með
Jakob Möller í broddi fylkingar, að ekki heyrði mannsins mál og sumir
gerðu sig enda líklega til að stjaka við Jóni. Þegar hann í annað sinn
gerði sig líklegan til að taka til máls og lesa upp áskorunina, var honum
bannað það harðlega og hann beðinn að hypja sig burtu. Þá tók hann það
ráð að biðja bæjarfógeta, sem nokkrir heimastjórnarmenn höfðu gert boð
eptir — hann hafði til þess setið heima og ekki viljað láta fundarhaldið
neitt til sín taka - að afhenda ráðherra fundaráskorunina á skrifuðu skjali.
En ráðherra synjaði að veita henni viðtöku, en kvaðst mundu taka við henni
206