Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.05.1986, Page 103

Tímarit Máls og menningar - 01.05.1986, Page 103
Jarðarför að hausti og síðan á kistuna. Stúlkan var ennþá með diskóið á sér en nú héngu heddfónarnir um háls hennar einsog skraut. Við heyrðum óm af tón- list. Já, sagði ég eins og spurning hennar hefði verið í hæsta máta eðli- leg. Sem hún og var miðað við aðstæður. Þegar við höfðum komið kistunni uppá veginn rauk líkbílstjórinn uppí bílinn minn og hvarf fljótlega á leið í bæinn. Við stóðum þarna fimm yfir hvítri kistunni sem innihélt draslið af afa mínum, fjórir sparibúnir frændur með hálstau og stúlka í hlaupagalla og með vasa- diskó. Ekkert okkar kunni að haga sér undir kringumstæðunum. Djöfull hafiði klúðrað þessu svakalega, sagði stúlkan. Það var nokkuð til í því — óneitanlega svakalegt að glopra heilli jarðarför útúr höndunum á sér. Hver var? bætti stúlkan við og kinkaði kolli í átt til kistunnar. Dágóða stund beið hver okkar eftir að annar svaraði og það endaði með því að ég sagði: Afi. Og svo þögðum við áfram, það voru hvítir snjókollar á höfðum okkar. Eg veit ekki eftir hverju við vorum að bíða, né heldur hefur mér orðið ljóst hvað við hugsuðum, hvers við væntum. Kannski fengum við einhverja fáránlega grillu um að líkbílstjórinn hefði farið í bæinn tilað redda málunum. Þó hefði staðið okkur nær að halda að hann hefði einungis verið að forða sér — jafnvel af landi brott, yfir- kominn af blygðun. Líkbíllinn í klessu og jarðarförin ónýt. Stúlkan með vasadiskóið sagði: Heyriði mig, hvað gerir maður eftir að hafa misst lík útí læk? Enginn okkar hafði svar við því. Enginn okkar kunni á jarðarfarir — við vorum viðvaningar og nú hafði áætlunin raskast. Eg veit það ekki, sagði ég. Þegar ný þögn virtist í uppsiglingu, sagði stúlkan: Ekki ætliði að hanga hér? Við þóttumst vita að það væri ekki hægt. Og eftir að hafa þingað um málið ákváðum við að bera kistuna til kirkjunnar. Eg giskaði á það væri fimm mínútna gangur — með tilliti til burðar á líkkistu. Og við gengum af stað. Alveg óvart héldum við frændurnir takti einsog fótgöngulið og stúlkan kom á eftir og við gengum nógu hægt tilað hún gat líka dansað við lagið úr diskóinu. Gatan var hál og ég óttaðist að við myndum detta og kom í hug sagan af Mjallhvíti og 229
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.