Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.09.1986, Side 136

Tímarit Máls og menningar - 01.09.1986, Side 136
Tímarit Máls og menningar lega að einfalda mál sitt, svo að lesandi verður þess varla var að um einföldun sé að ræða. Bókin er skrifuð á talmáli, hreinu og beinu, og orðaforðinn fjöl- breyttur, en reynt að halda sig við stutt orð. Sagan er öll sögð í nútíð og samtöl falla eðlilega inn í söguþráðinn. Flautan og vindurinn er raunsæ saga og ýmis mannleg og félagsleg vandamál koma þar fyrir. Afbrýðisemi milli systkina, erfið lífsbarátta einstæðrar konu í láglaunastétt og barna hennar (sjá t. d. byrjun sögunnar). Stéttaskipting, bæði efnahagsleg og menningarleg, skýtur víða upp kollinum (t. d. s. 38 — 39, 44—49). Einnig koma fram fordómar stráks í garð stelpna (sjá s. 18 efst, 50, 59). Hlynur er aðalpersóna bókarinnar og flest séð með augum hans. Þó er Asta engu lítilfjörlegri persóna og e. t. v. er hún á vissan hátt talsmaður höfundar. Hún er sjálfstæð og ákveðin og rökstyð- ur mál sitt. Hún á líka rætur að rekja til fjölskyldu sem iðkar listir og menntun og lítur á það sem sjálfsagðan hlut. Aðalþema sögunnar er þó ástin. Fyrsta ást og gagnkvæmt aðdráttarafl kynjanna á unglingsaldri. Unglingarnir fikra sig áfram, óstyrk, hrædd og feimin, en líka „skotin" og full af löngun. I sögulok er þessum merkilega óveðurs- degi lokið og Hlynur er svo ánægður og sæll með sig að hann á jafnvel afgangs orku til að vera góður við litla bróður sinn — og það er sko átak þegar mann langar ekki til annars frekar en að fá að vera í friði og láta sig dreyma. Höfundur lýsir ástarævintýri ungl- inganna af nærfærni og skilningi. Lýs- ingin verður stundum ljóðræn en aldrei væmin. Samtölum og samskiptum Astu og Hlyns undir sænginni finnst mér þó ekki alveg eðlilega lýst, en kannski finnst mér þetta bara af því að ég er ekki sjálf á unglingsaldri lengur, hver veit? I heild er Flautan og vindurinn ljúf og elskuleg saga. Frágangur bókar er góð- ur, letur skýrt og hæfilega stórt og prentvillur engar. Hins vegar er bókar- kápan að mínum dómi óaðlaðandi og myndir bæta engu við textann. Helga Einarsdóttir 398
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.