Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.09.1986, Page 136

Tímarit Máls og menningar - 01.09.1986, Page 136
Tímarit Máls og menningar lega að einfalda mál sitt, svo að lesandi verður þess varla var að um einföldun sé að ræða. Bókin er skrifuð á talmáli, hreinu og beinu, og orðaforðinn fjöl- breyttur, en reynt að halda sig við stutt orð. Sagan er öll sögð í nútíð og samtöl falla eðlilega inn í söguþráðinn. Flautan og vindurinn er raunsæ saga og ýmis mannleg og félagsleg vandamál koma þar fyrir. Afbrýðisemi milli systkina, erfið lífsbarátta einstæðrar konu í láglaunastétt og barna hennar (sjá t. d. byrjun sögunnar). Stéttaskipting, bæði efnahagsleg og menningarleg, skýtur víða upp kollinum (t. d. s. 38 — 39, 44—49). Einnig koma fram fordómar stráks í garð stelpna (sjá s. 18 efst, 50, 59). Hlynur er aðalpersóna bókarinnar og flest séð með augum hans. Þó er Asta engu lítilfjörlegri persóna og e. t. v. er hún á vissan hátt talsmaður höfundar. Hún er sjálfstæð og ákveðin og rökstyð- ur mál sitt. Hún á líka rætur að rekja til fjölskyldu sem iðkar listir og menntun og lítur á það sem sjálfsagðan hlut. Aðalþema sögunnar er þó ástin. Fyrsta ást og gagnkvæmt aðdráttarafl kynjanna á unglingsaldri. Unglingarnir fikra sig áfram, óstyrk, hrædd og feimin, en líka „skotin" og full af löngun. I sögulok er þessum merkilega óveðurs- degi lokið og Hlynur er svo ánægður og sæll með sig að hann á jafnvel afgangs orku til að vera góður við litla bróður sinn — og það er sko átak þegar mann langar ekki til annars frekar en að fá að vera í friði og láta sig dreyma. Höfundur lýsir ástarævintýri ungl- inganna af nærfærni og skilningi. Lýs- ingin verður stundum ljóðræn en aldrei væmin. Samtölum og samskiptum Astu og Hlyns undir sænginni finnst mér þó ekki alveg eðlilega lýst, en kannski finnst mér þetta bara af því að ég er ekki sjálf á unglingsaldri lengur, hver veit? I heild er Flautan og vindurinn ljúf og elskuleg saga. Frágangur bókar er góð- ur, letur skýrt og hæfilega stórt og prentvillur engar. Hins vegar er bókar- kápan að mínum dómi óaðlaðandi og myndir bæta engu við textann. Helga Einarsdóttir 398
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.