Tímarit Máls og menningar - 01.09.1986, Qupperneq 136

Tímarit Máls og menningar
lega að einfalda mál sitt, svo að lesandi
verður þess varla var að um einföldun sé
að ræða. Bókin er skrifuð á talmáli,
hreinu og beinu, og orðaforðinn fjöl-
breyttur, en reynt að halda sig við stutt
orð. Sagan er öll sögð í nútíð og samtöl
falla eðlilega inn í söguþráðinn.
Flautan og vindurinn er raunsæ saga
og ýmis mannleg og félagsleg vandamál
koma þar fyrir. Afbrýðisemi milli
systkina, erfið lífsbarátta einstæðrar
konu í láglaunastétt og barna hennar (sjá
t. d. byrjun sögunnar). Stéttaskipting,
bæði efnahagsleg og menningarleg,
skýtur víða upp kollinum (t. d. s. 38 —
39, 44—49). Einnig koma fram fordómar
stráks í garð stelpna (sjá s. 18 efst, 50,
59).
Hlynur er aðalpersóna bókarinnar og
flest séð með augum hans. Þó er Asta
engu lítilfjörlegri persóna og e. t. v. er
hún á vissan hátt talsmaður höfundar.
Hún er sjálfstæð og ákveðin og rökstyð-
ur mál sitt. Hún á líka rætur að rekja til
fjölskyldu sem iðkar listir og menntun
og lítur á það sem sjálfsagðan hlut.
Aðalþema sögunnar er þó ástin.
Fyrsta ást og gagnkvæmt aðdráttarafl
kynjanna á unglingsaldri. Unglingarnir
fikra sig áfram, óstyrk, hrædd og feimin,
en líka „skotin" og full af löngun. I
sögulok er þessum merkilega óveðurs-
degi lokið og Hlynur er svo ánægður og
sæll með sig að hann á jafnvel afgangs
orku til að vera góður við litla bróður
sinn — og það er sko átak þegar mann
langar ekki til annars frekar en að fá að
vera í friði og láta sig dreyma.
Höfundur lýsir ástarævintýri ungl-
inganna af nærfærni og skilningi. Lýs-
ingin verður stundum ljóðræn en aldrei
væmin. Samtölum og samskiptum Astu
og Hlyns undir sænginni finnst mér þó
ekki alveg eðlilega lýst, en kannski
finnst mér þetta bara af því að ég er ekki
sjálf á unglingsaldri lengur, hver veit?
I heild er Flautan og vindurinn ljúf og
elskuleg saga. Frágangur bókar er góð-
ur, letur skýrt og hæfilega stórt og
prentvillur engar. Hins vegar er bókar-
kápan að mínum dómi óaðlaðandi og
myndir bæta engu við textann.
Helga Einarsdóttir
398