Tímarit Máls og menningar - 01.03.1994, Qupperneq 112

að það séu fá bókmenntaverk sem eitt-
hvað er spunnið í þar sem ástin er ekki
eitt af meginviðfangsefnum með einum
eða öðrum hætti. Virðist seint ætla að
verða lát á þeirri umfjöllun, enda síst
ástæða til.
Aðalpersónur þessarar sögu eru
Haukur og Inga. Hann er að verða þrí-
tugur, kennari í unglingaskóla, giftur
tveggja telpna faðir. Hún, á svipuðum
aldri, nýlega fráskilin, barnlaus í sam-
búð með Garðari, skáldi sem ekki kemur
frá sér neinum verkum.
Kona hans er Sigrún, vel upp alin og
af góðum ættum þar sem ættarfylgjan
hefur öðru ff emur verið sú að allt sé í lagi
á meðan allt sé í röð og reglu á yfirborð-
inu. Það sem ekki sést er ekki til og það
sem ekki er sagt er ekki heldur til. Með
þessa innrætingu úr uppeldinu kemur
hún í hjónabandið og gerir allt óaðfmn-
anlega og heldur öllu hreinu og fínu, í
stakri röð og reglu. En þessi innræting
hefur líka gert hana tilfinningasljóa, öll
hennar orka fer í röðina og regluna.
Af þessu leiðir að tilfmningasam-
band þeirra nær ekkert að þroskast og er
komið í algerar ógöngur þegar sagan
hefst. Haukur er ekki síður brotinn til-
finingalega, átti æsku sem hann á full-
orðinsárum hefur helst viljað gleyma og
ekki ræktað þau tilfinningatengsl sem
hann þó átti. Hann er því síður en svo
búinn til þess að takast á við þá stöðu
sem hjónaband hans er komið í. Hann
flýr út í hið klassíska fen drykkjuskapar
og framhjáhalds.
Hún giftist ung verkfræðingi en hafði
áður verið í Myndlistarskólanum, en
lent upp á kant við aðalkennarann og
lagt alla listsköpun endanlega á hilluna,
svo gjörsamlega að eiginmaður hennar
vissi ekki um nám hennar fyrr en þau
höfðu verið gift í nokkur ár. Hún skilur
við manninn eftir að hafa misst langt
meðgengið barn og upp úr því orðið
óbyrja. Hún hefur grafið djúpt í sálar-
djúpunum bæði þrána til að eignast
barn og þrána til þess að mála. En vegna
kynna við sérkennilegt fólk sem verður
aldavinir hennar leysist seinni þráin úr
læðingi og hún slítur sambandinu við
Garðar. I þessari stöðu er hún þegar
kynni takast með henni og Hauki.
Eins og sjá má af þessari rakningu,
sem auðvitað er mikil einföldun, er það
síður en svo að líf þessara persóna og
tilfinningar séu í einhverjum sléttum og
felldum farvegi. Framvinda sögunnar
verður heldur alls ekki til þess að ein-
falda málið. Því þurfa þau bæði að takast
af alvöru á við tilfinningar sínar og
glíma við þá spurningu hvers konar lífi
þau vilja lifa. Og svarið er langt frá því
að vera einfalt. Á þessu dæmi eru engar
patentlausnir til. Ástin er flókin og það
er lífið líka.
Annað fólk
í Hengifluginu er mjög fjölbreytt per-
sónusafh sem opnar margbreytilega sýn
á mannlífið og samfélagið. Eftirminni-
legust eru hjónin Rúnar og Una sem
verða örlagavaldar í lífi Ingu, en eiga sér
tragísk örlög sem þeim hefur þó tekist
að vinna úr tilveru sem virðist í jafnvægi,
en bara virðist.
Foreldrar Sigrúnar, einkum móðir
hennar, eru dregnir skýrum línum og
mynda ásamt ömmu hennar í sveitinni
baksvið sem gerir hennar örlög skiljan-
legri. Einnig má nefha tO sögunnar föð-
ursystur Hauks og mann hennar,
trillukarl sem hvergi unir sér nema á sjó.
Haukur rær stundum með honum og
gerist einn eftirminnilegasti kafli bókar-
innar einmitt í róðri hjá þeim. Þeir lenda
í brjáluðu fiskiríi undir Jökli og Haukur
uppgötvar þá í sér tilfinningar sem hann
vissi ekki að hann ætti til. Mögulegt
upphaf að uppgjöri hans við sjálfan sig.
102
TMM 1994:1