Ský - 01.01.2006, Side 57

sk‡ 57
Stutt og laggott
diskinum rétt eins og hver önnur gögn. Þær
senda að sjálfsögðu líka tónlist út í hljóm-
flutningstæki heimilisins, sem þýðir að þegar
farið er með myndbandstækið út í geymslu
er hægt að nýta ferðina og taka geisladiska-
safnið með. Jafnframt veitir slík „stofutölva“
möguleikann á að endurvekja gamlan sið: að
hóa saman fjölskyldu og vinum inn í stofu til
að horfa á „slædsmyndir“ - því ef búið er að
tengja tölvuna við sjónvarpið er leikur einn
að sýna stafrænu myndirnar úr sumarfríinu
á skjánum.
Eltingaleikur við útsendinguna
Þeir sem hins vegar eru ekki komnir svo
langt að tengja heimilistölvuna við sjón-
varpið hafa engu að síður úr ýmsu að
velja vilji þeir tæknivæða afþreyingu heimil-
isins. Ýmiskonar „flakkarar“ hafa nefnilega
streymt inn á markaðinn síðustu misseri,
en slík tæki eru nokkurs konar harðir diskar
– misflottir – sem hægt er að nota sem milli-
lið milli tölvunnar og sjónvarpsins eða hljóm-
flutningstækjanna. Þannig geta þeir sem eru
HÁTÆKNI HEIMILIÐ
duglegir við að útvega sér tónlist og kvikmyndir í gegnum Netið fært efnið yfir á flakkarann
og svo stungið í samband við sjónvarpið eða hljómflutningstækin til að njóta herlegheitanna.
Þeir sem nenna ekki að standa í svoleiðis vitleysu hafa svo enn annað úrræði - móttökutæki
sem tengd eru við sjónvarpið eða hljómflutningstækin og geta tekið á móti þráðlausum gagna-
sendingum beint úr heimilistölvunni.
Sumir hafa hins vegar – ótrúlegt en satt – engan áhuga á að tengja saman tölvuna og sjón-
varpið. Þeir hafa engu að síður enn annan möguleika á að hátæknivæða þennan miðpunkt
heimilisins. DVD-spilarar með hörðum diski hafa fallið hratt í verði upp á síðkastið, en slíkar
græjur má nota til að taka upp sjónvarpsefni – og losna um leið við allt spólufarganið sem
fylgir myndbandstækjunum. Sum þessara tækja má nota til að setja sjónvarpsútsendingu á
„pásu“ – t.d. ef síminn hringir í miðjum fótboltaleik – og svo þegar símtalið er búið er hægt
að setja útsendinguna af stað aftur. Græjan getur sem sagt tekið upp efni og sýnt nokkrum
mínútum síðar, þótt enn sé verið að taka upp sömu útsendingu. Þetta hefur verið kallað að
„elta“ útsendinguna.
Flatskjár eða skjávarpi?
En það er náttúrlega ekki hægt að tala svona mikið um sjónvarpsefni og sjónvarpsútsend-
ingar án þess að nefna aðalgræjuna – sjálft sjónvarpið. Ef marka má fjölmiðla keyptu allir
og ömmur þeirra flatskjársjónvörp fyrir síðustu jól. Flötu skjáirnir eru að sjálfsögðu hluti af
ímynd hátækniheimilisins, enda eru þeir einkar nútímalegir í útliti, taka lítið pláss og geta
í mörgum tilvikum sýnt verulega flotta mynd. Sérstaklega sóma þeir sér vel þegar horft er
á breiðtjaldsútgáfur af DVD-myndum, en hefðbundnar sjónvarpsútsendingar skila sér ekki
eins vel. Önnur lausn er svo skjávarparnir, en þeir henta best þar sem lýsing er ekki mikil,
þótt sífellt séu að koma á markað ljósþolnari skjávarpar. Stemmningin er þó alltaf svolítið sér-