Ský - 01.01.2006, Blaðsíða 19

Ský - 01.01.2006, Blaðsíða 19
„Ég hef meðal annars lært það að Íslend- ingar geta verið jafnkaldir og landið er stundum. Þetta meina ég ekki illa, en það er oft næstum ókleift að nálgast ykkur og mynda persónuleg tengsl. Það er eins og þið hleypið útlendingum ekki að hjarta ykkar. Þetta reyndist mér erfitt þar sem ég er mjög félagslynd. Það olli mér líka vonbrigðum að upplifa það að fólk er yfirleitt vingjarnlegra og opnara eftir að hafa neytt áfengis!!! Hins vegar hef ég eignast marga kunningja hér og það auðveldar mér að búa hér.“ Hvað kom þér mest á óvart við Ísland? „Hversu margir sem hér búa vinna störf sem aðeins svartir í Namibíu vinna við. Einnig hversu vinnusamir Íslendingar eru, en efnis- hyggjan er í of miklu fyrirúmi og mér finnst íslensk börn oft vanþakklát - og það er nokkuð sem ég get ekki sætt mig við.“ En svona almennt, finnst þér Íslendingar fordómafullir? „Já, og það veldur vonbrigðum og særir. Þegar ég flutti hingað var ég tilbúin að gefa allt af mér til að verða hluti af Íslandi, en mætti svo þessum heimi kynþáttafordóma, ég var metin og dæmd eftir menntun minni, húðlit og barnið mitt átti erfitt uppdráttar í skólanum. Þótt þetta hljómi neikvætt er ég ekki að kvarta því þessi reynsla gerði mig að sterkari manneskju og gerir það að verkum að mig langar enn meira til að búa hér í mjög langan tíma!“ Eru fordómar meira áberandi í einum aldursflokki en öðrum? „Já, greinilega hjá þeim sem eldri eru því það eru þeir sem leggja línurnar. Grunnurinn er á heimilunum og það læra börnin sem fyrir þeim er haft. Ef börn heyra slæmar athuga- semdir eða illa talað um fólk, hvort sem það eru svartir eða hvítir, fara þau með þau viðhorf út í samfélagið algjörlega ómeðvituð um hversu djúpt þau geta sært með ljótum athugasemdum sínum.“ Eru karlmenn og konur jafnfordómafull? „Fordómar eru alls staðar. Karlmenn sjá erlenda konu og spyrja: „Hvað kostarðu?“ og konur líta á okkur sem einhverja ógn. Hvers vegna í ósköpunum? Mér virðist sem sá misskilningur sé í gangi að við séum hingað komin í einhverjum annarlegum tilgangi. Hvenær mun þjóðin skilja það að flestir útlendingar koma hingað til að hefja nýtt og betra líf og gefa börnum sínum tæki- færi til betri menntunar og betra líf? Er það ekki af sömu ástæðu og Íslendingar flytja til útlanda?“ Hefur þú orðið vör við fordóma gagnvart heimalandi þínu? „Já,mér hefur verið sagt að fara aftur upp í tréð, þaðan sem ég hafi komið; ég hef verið skömmuð fyrir stjórnina í heimalandi mínu og forsetann ... Í mínum huga eru þetta mjög heimskulegar og barnalegar athuga- semdir, sem sýna mér hversu lítið vit sumir Íslendingar hafa á umheiminum. Ég verð líka ennþá, því miður, vör við fordóma gagn- vart litarhætti mínum, en mér hefur lærst að taka það ekki nærri mér. Samt sem áður særir það mig þegar ég sé syni mína þrjá verða fyrir slíku aðkasti. Ég kenni þeim að aðeins þröngsýnir tali á þennan hátt, þeir séu fallegir drengir og eigi að standa með sjálfum sér og vera þeir sjálfir. Guð skapaði okkur öll á sinn hátt - á margvíslegan hátt. Við höfum öll hlutverki að gegna í lífinu, sama hver lit- arháttur okkar eða trú okkar er. Hins vegar finnst mér Íslendingar ekki sýna fordóma gagnvart trúarbrögðum.“ Claudette segist sjá fordóma víða í samfélaginu, í skólunum og á vinnu- markaði: „Fólk sem maður vinnur með eða vinnur fyrir lætur sem það sjái þetta ekki, en það gerði gagn ef tekið væri á hlutunum af festu.“ Annað sem Claudette finnst erfitt að sætta sig við eru fordómar gagnvart menntun eða menntunarleysi: „Margir útlendingar þurfa að byrja frá grunni þegar þeir flytja hingað. Þá virðist engu skipta hvaða menntun þeir hafa að baki, hvort þeir hafi starfað sem læknar, kennarar, prófessorar, jafnvel geim- farar í sínu heimalandi, þá er eins og þeir séu einskis virði þegar þeir flytjast hingað. Mörg okkar hafa þurft að vinna störf sem við höfum aldrei unnið áður, í fiski eða við hreingerningar svo dæmi séu tekin. Guð skapaði okkur öll Lucienne Claudette Jantjies er frá Namibíu og hefur búið hér á landi í sex og hálft ár. Hún starfar við hugbúnaðarfyrirtæki og segir að sér líki vel að búa hér þótt hún hafi vissulega átt sínar erfiðu stundir: sk‡ 19 Fordómar
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Ský

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ský
https://timarit.is/publication/1110

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.