Dagrenning - 01.04.1948, Blaðsíða 19

Jesaja, 18. kapítixli.
1. Höt. du land cfá'r ffygfán surra, du Jand i.
bortom Etiopicns strömmar,
2. du som har siint budbiirarc övcr havet, 2'
i rörskepp hán över vattnet! Gán
ástad, I snabba siindebud, till det res-
Jiga folkct mcd gJánsande hy, till folk-
ct, som ár sá fiuktat vida omkring, det
starka och scgcrrika folket, vars Jand
gcnomsk'áres av sfröinmar.
3. I jordkretsens aJJa inbyggaie, I soin
bon pá /orden: sen tiJJ, nár nian reser
upp baner pá bergen, och nár man
stötcr i basun, sá lyssnen dártill.
4. Ty sá har HERREN sagt till mig: 4.
„I stillhet viJJ /ag skáda ned frán min
boning, sásom solglans gíöder frán en
kJar himmcl, sásom molnet ntg/iiter
dagg under skördctidens hctta.“
3. Ty förrán skördctiden ái inne, just nár
blomningen ár slut och blomman för-
bytes i mognad drnva, slcaJI han av-
sícára ranícorna mecJ vingáidskniv och
hugga av rotskotten och skaffa dein
hort.
6.
6. AUtsammans sJcaíJ Iánmas tiíJ pris át
rovfágJarna pá bergen ocíi át d/uren
pá marícen; rovfágíarna skoJa dár Iiava
sina násten över sonnnaren och marJc-
ens aJía d/ur Jigga dár om vintern.
7. Pá den tiden sícoía sícánJcer báras fram
tiJJ IIERREN Sebaot fián det resliga
folket med glánsande hy, frán foJJcet
som ár sá fruíctat vida omícring, det
starka och segerriJca folket, vars Jand
genomskáres av strömmar — till det
plats der HERREN Sebaots namn
bor, till Sions berg.
Vei Jandi vængjaþytsins, hinumegin
Blálands fljóta,
er g/örir út sendimenn yfir hafið og
í reyrbátum yfir vötnin. Farið, þér
hröðu sendiboðar, til hinnar hávöxnu
og gljáandi þjóðar, til lýðsins, sem
hræðiJegur var þcgar frá upphafi vega
sinna, til hinnar afarsterku þjóðai, sem
allt treður undir fótum scr, um hverrar
Jand fljótin ienna:
Aííir /jer, sem heimskringluna byggið
og á /örðu búið, sícuJuð sjá, þegar
merkið er reist á fjöUunum, og hlusta,
jxgar blásið er í lúðurínn.
Því að svo hefir Drottinn sagt við mig:
Ég vil halda kyrru fyrir og horfa á frá
hústað mínum, meðan loftið er gló-
andi í sólskininu, meðan döggin er
mikil í'breiskjuhita kornskurðartímans,
því að áður en uppskeran kemur, þeg-
ar blómgunin er á encía og blómið
verður að fuUvöxnu vínbcri, höggur
hann vínviðargreinarnar af ineð sniðJ-
inum, og frjóangana stýfir hann, sníð-
ur þá af.
AUir saman skulu þeir gefnir verða
ránfugíum f/aJíanna og dýrum jarðar-
innar; ránfuglarnir skulu sitja á þeim
sumarJangt og öJJ dýr /arðarinnar haJda
sig /)ar /)cgar vetrar.
Á þeim tíma skulu g/afir verða færðar
Drottni hersveitanna frá hinum há-
vaxna og gljáandi lýð, frá lýðnum, sem
hræðilegur var þegar trá upphafi vega
sinna, frá hinni afarsterku þjóð, sem
allt treður undir fótum sér, um hverrar
íancí fljótin renna, — til þess staðar,
þar sem nafn Drottins hersveitanna
er, til Zion-fjalls.
DAGRENNiNG 17