Dagrenning - 01.04.1948, Side 35

öræfi —, Jóel 2., 3) og með landskjálftum
(Sak. 14., 4), sem munu alveg umhverfa yfir-
borði þess (Sak. 14., 10). Þegar hin raun-
verulega endurreisn hefst, verður hún gerð
á ósnortinni mold, þar sem öll spor kaup-
mennskubragða mannanna, — sem á tákn-
málinu eru nefnd Babylon, — verða afrnáð.
Musteri Órnars er alls ekki hin eina „viður-
stvggð eyðingar“ sem stendur, þar sem hún
á ekki að vera, um það ber vitni eftirfarandi
útdráttur úr Palcstine Pictuie (1936) eftir
Douglas Duff, þar sem hann lýsir Jerúsalem
eins og hún er nú. Þeim, sem þekktu Pale-
stínu, eins og hún var fyrir 40—50 árum,
þegar flest þar minnti á þá daga, er Drott-
inn vor fór þar um foldu, mun blöskra sú
mynd, sem lierra Duff dregur nú upp af
lienni, og finnast sem verið sé að bjóða heim
jDeim dórni, sem sagður er fyrir í spádónr-
unurn.
Herra Duff var lögreglufulltrúi í Palestínu
um átta ára skeið. Eftir fjögurra ára fjan'eru
kom hann svo aftur þangað, sem hann hafði
gegnt embættinu. Hann varð skelfingu lost
inn af því, sem fyrir augun bar. Honum
farast orð á þessa leið:
„Breytingarnar, sem höfðu gerzt á þessuin
fjórum hiaðfleygu áium, voiu svo stórfeUd-
ar, að ég hefði aldiei getað tiúað því, ef ég
hefði ekki séð þæi s/álfur. Ég fyiiilít ekki
ný/ungar fyrii þæi sakii, að þæi eiu nýjar;
held ekki fiam afkáialegu óhieinlæti gegn
bættri heilsuvernd, en það er hr)rllilegt að
sjá Jerúsaiem eins og hún ei nú. Það geiii
mann veikan, agndofa af leiðiblandinni undi-
un. Tuinai, hvolfþök, flöt þök og oddhvass-
a 1 buistii, og húsum í fáránlegasta öfgastíl
ægii saman við hálfaustuilenzk afskiæmi,
sem engir hefðu getað látið séi detta í hug
aðiii en geðbiiaðir menn, ofuiseldii haskis-
vímu, ótiúlega viðbjóðsiegur hiæiigiautui aí
byggingum, sem ekki bei vitni um neitt
annað en mátt gerspiiitrar fegurðarkenndar,
sem helzt í hendur við ótakmaikað peninga-
vaid.
Það, sem sennilega stingur mest í augu,
er breyting sú, sem oiðin er á tengslunum
milli gömlu borgarinnar innan við múranna
(þeirri /erúsalem, sem býr í iiugum vorum
og hjöitum) og ófreskjunnar hiæðilegu, sem
hefir veiið ungað út við hliðina á henni.
fenisalem er iubbaleg, glæný, ósvífnislcg
verziunarborg með óhófslegum, giingursleg-
um, rcmbilætislegum byggingum. Gegnwn
nýsmíðina ieggur olíuódauninn að vitum voi-
um, ódaun, sem ekki er blandinn neinum
tvíræðum votti af foinum ylmi. Gamla boig-
in ei nú ekkert annað en hornreka þessarar
glæný/u borgar. Fyiiilitið safn. Vansæmandi
foreldii, sem hið dulgetna ungviði blygðasf
sín nn'kið fyrír, og reynir eftir beztu föng-
um að hylja múia hennai og hlið með óffyni-
legu pijáli tízkubvgginga."
Þannig er hin nýja Zion — Jerúsalem vorra
daga —, þdaunn af kaupmennsku og pen-
ingagræðgi — „Mammon ranglætisins“ (Lúk.
16., 9) fenginn brottrekna ráðsmanninmn,
honum til lífsviðurværis. Slíkt getur ekki átt
sér neinn stað í ríki Guðs á jörðu og er þess
vegna ekkert hrvggðarefni, þótt spádómarnir
segi fyrir gereyðingu þess í hinum mesta
landskjálfta', sem nokkurn tíma kemur. Þá
verður vandamál Palestinu — og Zionista —
levst að fullu.
II.
SANNLEIKURINN UM ÍSRAEL
OG JÚDA.
'^Tér skulum nú rannsaka þá sagnfræðilegu
” undirstöðu, sem sú villukenning er reist
á, að Palestína sé það land, sem Gyðingum
hafi i’erið valið, og þar eigi að stofna hreint
Gyðingaríki. Þetta er bvggt á því, að Jósúa
lagði landið undir sig í upphafi, og síðan á
DAGRENNING 33