Dagrenning - 01.04.1948, Blaðsíða 23

Á engu yfirráðasvæði munu vera fleiri stórár
en á þeinr svæðum, sem Rússar ráða.
Rússarnir eru stórþjóð og þeir eru allra
manna kurteisastir hið ytra. Engin þjóð fagn-
ar gesturn neitt líkt og Rússar, né tekur þeim
fram um glæsileik í veizlum og öllu ytra
skarti. Hins vegar eru þeir sú þjóð, sem ná-
grannar þeirra hafa hræðst frá „upphafi sinna
vega“, og þeir eru óhlífnir og troða undir
fótum sér alla þá, sem þeir fá undir yfirráð
sin, það er augljóst þessa dagana. Það er til
þessarar þjóðar, sem flugmenn Bandaríkj-
anna verða sendir, þegar tíminn er kominn.
*
í sambandi við þetta, sem sagt hefir verið,
og sérstaklega þá hugsun, sem glögglega kem-
ur frarn í sænsku Biblíunni, sem kallar Rúss-
ana „det starka och segerrika folket“, má
minna á niðurlagsorðin í ræðu þeirri, er
Stalín flutti á „friðardaginn 9. maí 194;“-
Ræðan var öll birt í blaði Rússa hér á landi
hinn 9. júní 1945. Niðurlagsorðin eru þessi:
„Félagar! Ilinu mikla ættjarðarstríði er
lokið með algjörum sigri vorum. Styrjaldar-
tímabili í Evrópu er lokið. Tímabil friðsam-
legrar þróunar er liafið. Ég óska ykkur til
hamingju með sigurinn, kæru ættjarðarvinir,
karlar og konur.
Heiður sé hetjuhernum, rauða hernum,
sem varðveitti sjálfstæði ættjarðar vorrar og
vann sigur yfir óvinunum! HEIÐUR SÉ
HINNI MIKLU ÞJÓÐ VORRI, SIGUR-
ÞJÓÐINNI." (Leturbr. hér.)
— „Det starka segerrika folket“ stendur
hjá Jesaja. — Hvort mun hér ekki rétt til
getið?
Það er rétt að láta þess getið, að Stalín
nefndi það hvergi í sigurræðu sinni, 9. nraí
1945, þegar hann lofaði og vegsamaði „sigur-
þjóðina“, að hinir „hröðu sendiboðar“ frá
„landi vængjaþvtarins“ höfðu fært „sigur-
þjóðinni" hergögn, þar á meðal skriðdrekana
og flugvélarnar, sem stríðið vannst nreð, fyrir
hvorki rneira né minna en eJIefu þúsund
milljónii dolJara. Þess var óþarft að geta,
enda mun „sigurþjóðin" aldrei ætla sér að
greiða skuldina.
*
Næsta vers spádómsins er mjög athyglis-
vert. Það er þannig í íslenzku Biblíunni:
„Allir þér, sem heimskringluna bjggið
og á jörðu búið, skuluð sjá, þegar rnerkið
er reist á fjöllunum, og hlusta, þegar blás-
ið er í lúðurinn.“
Þótt um það verði ekki efast eftir þessari
þýðingu, að hér er um að ræða undirbúning
að stórfelldum hemaðaraðgerðum, sem öll-
um verða augljósar, er rétt að vekja athygli
á því, að í amerísku og almennu ensku
Biblíunni eru þessi vers nokkuð öðruvísi.
Þar segir:
„Allir þér, sem heimskringluna byggið,
takið eftir (see you), þegar hann reisir
hermerkið á fjöllunum, og þegar hann
blæs í lúðurinn, þá hlustið þér.“
Hér er þetta miklu ákveðnara og skiljan-
legra en í íslenzku þýðingunni. En þá vakn-
ar spurningin: Hvaða hann er það, sem „reis-
ir hermerkið á fjöllunum" og „blæs í lúður-
inn“? Svarið getur eftir eðli málsins og sam-
bandinu í spádómnum aðeins orðið eitt.
Þessi Jiann er „lýðurinn, sem hræðilegur var
þegar frá upphafi sinna vega, hin afarsterka
þjóð, sem allt treður undir fótum sér,
unr hverrar land fljótin renna“.
Það er athyglisvert — og því skyldi ekki
gleynrt, — að íbúar jarðarinnar eru hér alveg
sérstaklega áminntir um að veita þessu eftir-
tekt — láta það ekki fram hjá sér fara, með
hverjum hætti „hinn hræðilegi lýður“ býst
til bardagans. Það er eins og spámaðurinn
óttist jafnvel að íbúar jarðarkringlunnar taki
ekki eftir hermerki og lúðurhljómi hinnar
miklu þjóðar, sem ég tel að ekki geti verið
önnur en Sovietríkin.
*
DAGRENNING 21