Dagrenning - 01.10.1948, Blaðsíða 8

margir, sem ekki skilja rétt þýðingu þess,
sem raunverulega hefir gerzt með stofnun
þess. Hinn mikli og sorglegi misskiln-
ingur, sem kirkjan og skólamir viðhalda
enn í dag, og meira að segja fæstir sértrúar-
söfnuðir átta sig ennþá á, að Gyðingar nú-
tímans séu hinn eini sanni ísrael á jörðu
vorri, veldur miklu um, hve erfiðlega geng-
ur fyrir fólk almennt að átta sig á þessum
málum yfirleitt.
Gyðingar nútímans eru, að því leyti sem
þeir eru hreinræktaðir ísraelsmenn, aðeins
af Júdaættkvísl og örlítið blandaðir Benja-
mínsættkvísl og Levíættkvísl. Þeir Gyðingar,
sem af Júdaættkvísl eru, geta margir hverjir
enn í dag rakið ættir sínar langt aftur í aldir,
líkt og íslendingar. Hins vegar er fjöldi
manna með gyðingatrú, og eru þeir velflestir
annað hvort mjög blandaðir eða alls ekki af
Júdaætkvísl, og þeir menn eru auðvitað eng-
ir ísraelsmenn, frekar en svertingjar og múl-
attar eru ekki Engilsaxar, þótt þeir séu
kristnir og búi í Bandaríkjunum. Gyðing-
arnir eða Júðarnir hafa nú vanizt þ\í svo
lengi, að aðrar þjóðir, sérstaklega hinar
kristnu þjóðir, kölluðu þá ísraelsmenn og
teldu þeim trú um, að þeir væru hinir einu
afkomendur Abrahams, ísaks og Jakobs,
sem til væru á jörðunni, að þeir eru farnir
að notfæra sér þetta pólitískt, þótt Gj'ð-
ingar raunar viti það allra manna bezt
sjálfir og hafi glöggar heimildir fyrir því í
fræðum sínum, að svo er ekki. Mestur hluti
Júdaættkvíslar var herleiddur til Assyríu eins
og hinar tíu ættkvíslirnar og kom þaðan
aldrei aftur, heldur „týndist“ þar, eins og
allur þorri ísraelsþjóðarinnar gömlu. Samt
sem áður hefir þessu litla broti, sem eftir
var skilið, verið falið rnjög svo veglegt og
þýðingármikið hlutverk í sögu mannkynsins,
hlutverk, sem ber að forðast að vanmeta,
þótt menn skilji til fulls, að Gyðingar nú-
tímans eru ekki nema örlítið brot af Israel
Biblíunnar. Merkustu þættir þessa hlutverks
Júdaættkvíslar eru tveir. Annar er sá, að af
þessari ættkvísl fæddist Jesús Kristur og það
var einnig hún, sem deyddi hann. Hinn er
sá, að hún hefir geyrnt og varðveitt lögmál
Móse, Hina helgu bók — Biblíuna —,
gegnuni allar ofsóknir og eyðileggingu ár-
þúsunda. En enginn skal láta sér til hugar
koma, að Gyðingarnir séu kristið fólk. Þeir
'eru enn í dag harðvítugustu afneitendur
Krists og frelsarahlutverks hans, sem til eru
á jörðunni. Að vísu eru til kristnir Gyðing-
ar, en þeir geta litla samleið átt með hinum
eiginlegu Gyðingum, sem líta á þá sem villu-
trúarmenn. Kristnir Gyðingar verða að lifa
meðal hinna ísraelsættkvíslanna, sem allar
játa trú á Krist.
Það er athyglisvert í þessu sambandi, að
það voru Bretar, sem náðu Palestínu úr
höndum Tyrkja 1917 og ákváðu að stofna
„þjóðarheimili Gyðinga“ þar í landi. Gyð-
ingar eru því alls ekki upphafsmenn þessa
ríkis, heldur Bretar, sem eru aðalættkvísl
Israelsríkis hins foma — Efraim. Gvðing-
arnir — Júda — er ekki og hefir aldrei verið
„ríki Guðs“, ísrael, heldur „þelgidómur"
Guðs, — Júda, eins og hvað eftir annað er
tekið fram í Biblíunni.
En þó að Gyðingar nútímans séu ekki
nema slíkt örlítið brot hins eiginlega ísraels,
verður ekki fram hjá því gengið, að þeir eru
eina þjóðabrotið, sem viðurkennir sjálft að
vera aí fsraels stofni, vera hluti af hinum
forna ísrael. Þess vegna getur, eins og nú
standa sakir, engin önnur þjóða eða þjóða-
brot en Gyðingarnir stofnað Ísraelsríkið.
Þetta er e. t. v. enn eitt merkilegt hlutverk
á heimsögulegan mælikvarða, sem þeim er
á hendur fengið af forsjóninni. í þessu sam-
bandi er merkilegt að veita athygli eftirfar-
andi orðum eftir D. Davidson, sem fyrst
voru birt í grein árið 1937. Þar segir:
„Tímabil hins mikla bandalags „þjóða
6 DAGRENNING