Dagrenning - 01.10.1948, Blaðsíða 9

Guðs“ (þ. e. ísraelsþjóðanna), sem á að
undirbúa hina nýju heimsskipan, á að
hefjast 20. des. 1941 og þeim undirbún-
ingi að vera lokið 16. maí 1948.“ (Sjá
Vöiðubiot, bls. 87.)
Ef vér nú aðeins rennum huganum yfir
þetta tímabil, sjáum vér, að það, sem gerðist
20. des. 1941, var sameining Bandaríkjanna
og Bretlands til sameiginlegrar sóknar og
vamar. Síðan hefir hver samstarfstilraunin
rekið aðra og nú er svo komið, að þetta
samstarf Breta og Bandaríkjanna nær til
allra þeirra þjóða, sem eru af ísraels stofni
og nokkurra fleiri. Við þekkjum Atlantz-
hafssáttmálann, sem er sameiginleg yfirlýs-
ing þessara tveggja stórvelda, við þekkjum
Alarshall-áætlunina og við þekkjum Bene-
lux-bandalagið og við þekkjum hina sameig-
inlegu baráttu þessara þjóða fyrir endur-
reisn Vestur-Þýzkalands. Allt þetta, og miklu
rneira þó, sem ekki er hér talið, hefir gerzt
á tímabilinu frá 20. des. 1941 til 16. maí
1948 og einmitt hinn 16. maí 1948 lauk
þessu tímabili með kórónu verksins — stofn-
un Ísraelsríkis, sem Bretar urðu til að leggja
grundvöllinn að með Balfour-yfirlýsingunni
1917, en Bandaríkin urðu fyrst til að viður-
kenna með yfirlýsingu Trumans Banda-
ríkjaforseta 16. maí 1948
Þessar sameiningartilraunir hinnar „tý'ndu“
Israelsþjóðar enduðu þannig á hinum ná-
kvæmlega tiltekna degi með stofnun eða
réttara sagt endurreisn Ísraelsríkis, sem ekki
hafði verið til frá því árið 721 f. Kr. Með
stofnun þessa nýja ríkis er síðasta ættkvísl
Israels gerð að sérstöku ríki.
Fyrir þá, sem sjá vilja, er þetta næsta
greinileg þróun, því þótt það Ísraelsríki, sem
nú hefir verið stofnað, sé ekki nema vísir
þess, sem verða mun, er stundir líða, er þar
þó að finna upphafið að því ríki, sem verða
mun voldugasta ríki þessarar jarðar, þegar
liinar ísraelsþjóðirnar hafa áttað sig á sjálf-
um sér og þegar Gyðingar hafa snúið sér til
Krists. Enginn skal þó ætla að Gyðingar
þeir, er nú fara með \öld í Ísraelsríki, hyggi
á að snúa sér til Krists. Nú á eftir að ganga
yfir ríki þetta eitt mesta hörmungaélið, sem
enn liefir vfir Gyðingana komið. Svo mikið
þarf til að opna augu þeirra.
Næstu sex árin munu sýna greinilega þró-
un í þessa átt.
IV.
Á er það einnig rnjög nauðsynlegt, að
menn geri sér glögga grein þess, hvers
vegna þessir atburðir allir verða einmitt nú
á vorurn dögum. Svo sem sýnt hefir verið
fram á oft og mörgum sinnum, bæði í þessu
riti og öðrum bókum, er fjalla um þessa
spádóma, var útlegðartími ísraelsþjóðarinnar
ákveðinn þegar í öndverðu mjög langur, eða
„sjö tíðir“. Þetta tímabil er hvorki meira
né minn^ en 2520 ár.
Allan þann tíma átti ísraelsþjóðin að lifa
h'ístruð, týnd og undirokuð af heiðingjum
eða „heiðnum“ heimsveldum, en heiðin er
hver sú þjóð á máli Gamla testamentisins,
sem ekki er af ísraels bergi brotin.
Þetta útlegðartímabil hófst, er Ísraelsríki
leið undir lok í Palestínu um 720 f. Kr.
með fyrri herleiðingunni svokölluðu til As-
svríu, og stóð hnignunar eða upplausnar-
tímabilið yfir til 580 f. Kr„ er síðustu leif-
arnar úr Júdaríki voru herleiddar til Baby-
loníu í síðari herleiðingunni, og voru þá
bæði ríkin gjöreydd. Evðingartímabilið var
því um 140 ár. Samkvæmt skilningi vorum
á tímatali Biblíunnar, áttu nú að líða 2520
ár frá 720 f. Kr., þar til endurreisnartímabil
ísraels skyldi hefjast, og það endurreisnar-
tímabil á að verða jafn langt og hnignunar-
tímabilið eða um 140 ár.
Með tilliti til áranna 720 f. Kr. og 580
f. Kr. eru 2520 ár — eða hinar „sjö tíðir“
DAGRENNING %