Dagrenning - 01.10.1948, Blaðsíða 28

ar hefir verið hörð. En það hefir þjálfað
ykkur nrjög og aukið manngildi íslend-
inga. En nú er að upprenna ný öld, og
nú mun Guð snúa sér að þjóðunum á
sérstakan hátt, og alveg sérstaklega að ís-
landi nú þegar, alveg á sama hátt og
hann sneri sér að ísrael forðum. Þá skyldi
þjóðin sem þjóð þakka Guði fyrir þessa
rniklu og kærleiksríku vemd, sem hann
hefir veitt henni sérstaklega á síðustu
styrjaldarárum. Hvaða afstöðu ætlið þið
að taka til þessa rnáls?
Þetta verður að gera opinberlega. Hér
dugar ekki liljóð og þakklát bæn einstakl-
ingsins, heldur verður þjóðin sem heild
að standa að málinu.
Fyrsta stigið er mjög einfalt. Það er
blátt áfram og fyrst og fremst að þakka.
Á meðan á stríðinu stóð, þá var hér í
kirkjunum sungin reglulega hin gull-
fallega bæn „Faðir andanna", þegar þið
hélduð að þið væruð í hættu, og vissulega
var það rétt, fagurt og tilhlýðilegt. En
nú, þegar hættan er liðin hjá, horfin eins
og sakir standa, er það ekki síður áríð-
andi, að þið séuð eins samvizkusamir,
livað það snertir, að þakka Guði.
Næsta stigið er meðal annars fólgið í
því, að þjóðin haldi sérstakan, opinberan
þakkargjörðardag. Og þann dag ætti leið-
togi þjóðarinnar — forsetinn — að ákveða,
svo að þjóðin sem þjóðarheild þakki
Guði opinberlega. Ég skora á ykkur af
öllum mínum huga, að láta úr þessu
verða, og það án verulegs dráttar.“
Og loks segir liann þessi aðvörunar og al-
vöruorð:
„Eins og ég hefi þegar sagt, þá rnunu
erfiðleikar ykkar vaxa, þangað til þið stig-
ið þetta spor. Og aftur beini ég því til
ykkar: Látið úr þessu verða sem allra
fyrst. Því lengur sem þetta dregst, því
verra mun ástandið verða, og því erfið-
ara mun allt verða fyrir ykkur, einnig að
efna til slíkrar þakkargjörðar.“
IV.
INS og hér hefir verið sýnt fram á, er
þýðingarlaust, a. m. k. á þessu stigi máls-
ins, að gera ráð fyrir stuðningi frá presta-
stétt landsins við hugmyndina urn alþjóðleg-
an þakkargjörðar og bæna dag.
Næsta sporið hlýtur þá að verða það, að
reyna að fá Alþingi til að heimila forseta
íslands að ákveða slíkan dag, en það verður
að gera með sérstakri lagasetningu um þetta
efni.
Þeim, sem líta á mál þetta frá verald-
legu sjónarmiði eingöngu, kann að virðast
svo sem hér sé urn lítilsvert mál að ræða,
— jafnvel hégómamál, — og alveg er óvíst
að nokkur þingmaður fáist til að flytja frum-
varp um málið, af hræðslu við að hann eða
þeir verði til athlægis bæði á þingi og utan
þings.
En færi svo, væri það ágætur mælikvarði
á trúmálaástand þjóðarinnar. En engum skal
vantreysta fyrr en fullreynt er, og þess \'egna
verður hér ekki meira rætt um rnálið á þess-
um grundvelli að sinni.
Mér er fyllilega ljóst, að það er mjög svo
þýðingarlítið að þjóðin taki upp almennan
bænadag, ef það er gert aðeins til að sýnast
og enginn hugur fylgir máli hjá öllum al-
menningi. En þótt svo sé e. t. v. nú, þá
rnunu þeir tírnar, er í hönd fara, breyta hugs-
unarhætti þjóðarinnar, og þess vegna þarf
nú þegar að hefja baráttu fyrir því, að lög
leyfi að slíkur dagur sé fyrirskipaður. Hyggin
brúður dregur það ekki, að sauma sér brúð-
arkjólinn, þangað til á sjálfan giftingardag-
inn. Það er einnig fullvíst, að andstaðan
gegn almennum bæna- og þakkargjörðardegi
er ekki hjá almenningi, sem ennþá trúir á
26 DAGRE N N I K!G