Dagrenning - 01.10.1948, Qupperneq 16

Fólk, sem fætt er á sama trma og prins-
inn, hefir oftast einhverja brotalöm í skap-
gerð sinni. Þegar um er að ræða fólk, sem
lifir eins og fólk gerir flest, vekja ágallar
þessir litla eftirtekt og gera lítið til að öll-
um jafnaði. En sé það hins vegar fæddur
ríkiserfingi, sem skapanornirnar hafa ætlað
hina æðstu stöðu, þá er öðru máli að gegna.
Sökum sérstakra afstæðilegra, stjömuspeki-
legra áhrifa á fæðingarstund prinsins, er
erfitt að botna í skapgerð hans. Stjörnuaf-
staðan veldur áköfu þreyjuleysi, veilur í
hugsun, erfiðleikum við að eiubeita sér og
mikilli löngun í sífellda tilbreytingu og
ferðalög, svo og skorti á því, sem mætti
nefna „hugboð um hættuna". Fólk þetta
þjáist af fangaofnæmi, senr lýsir sér í því, að
það getur ekki haldið kyrru fyrir, er alltaf
eins og „kría á skeri“. Það virðist vera mjög
fljótt að skipta skapi, og mönnum finnst
það oft óhreinskilið og seyrið. En í raun-
inni er þetta fólk svona af því, að sterkviðri
gagnstæðra tilfinninga herja í sálarlífi þess,
og því virðast skoðanir þess og ásetningur á
hverfanda hveli.
Prinsinn af Wales er einkennilega líkur
forföður sínum einum, Georgi prins af Wal-
es, er síðar varð þjóðhöfðingi og nefndist
þá Georg IV., einnig titlaður „fyrsta göfug-
menni Evrópu“. Skeytingarleysi hans um
hirðsiði varð að misklíðarefni rnilli hans og
föðursins, Georgs III. Síkvikur liugur hans
fann livíld í ferðum og sérvizkulegum áætl-
unum og teikningum í húsagerðarlistinni.
Hverfulleiki hans var sífelld uppspretta ör-
væntingar og grernju hjá ráðlierrunum, en
samt var hann ótrúlega laginn á að afla sér
vinsælda almennings og viðhalda þeim.
Kynni hans af konum eru sveipuð eins konar
huliðsblæju enn þann dag í dag.
Það er skjallega sannað mál, að Georg IV.
kvæntist frú Fitzherbert áður en hann tók
konungdóm. Hjónaband þetta var ónýtt
með þingsályktun og um leið tekið í lög,
að ríkiserfingjar Englands mættu ekki
blanda blóði við aðrar ættir en þær, sem
konungbomar eru. Næsta hjónaband hans
og Carolínu af Brunswick endaði með skelf-
ingu, er hún gerði tilraun til að ná drottn-
ingartign og krýningu í Westminster Abbey,
en var hafnað. Eftir þetta hafði Georg IV.
konur aðeins sér til dægradvalar í tómstund-
um sínum, en forðaðist allt nánara samband
við þær sem heitan eldinn, eða svo segir
hirðsnápurinn Crevy.
Núverandi prins af Wales hefir oft vakið
fon'itni fólks, er sögur hafa komizt á kreik
um giftingu hans, en reynzt svo einber
hugarburður. Jafnvel fyrir heimsófriðinn
mikla, á meðan hann enn var unglingur,
komst sá orðrómur á loft, að hann væri
kvæntur þýzkri prinsessu einni af Schleswig-
Holstein ættinni. Ég benti þá þegar á það,
að samkvæmt því, sem úr stjömunum mætti
lesa, væri hjónaband hans langt undan landi,
hvað sem síðar yrði.
Síðar meir voru svo tilnefndar prinsessur
frá Ítalíu, Rússlandi, Sviþjóð, Noregi, Búlg-
aríu og Grikklandi sem tilvonandi drottn-
ingar Englands. Og sagt er, að María drottn-
ing, og konungurinn jafnvel líka, liefðu
áhyggjur af prinsinum, sem kannske hefir
ekkert í rnóti smávegis ástaglettum, en er
hins vegar ákveðinn í því að setjast ekki í
helgan stein fyrr en hann hittir þá konu,
sem hann getur uunað af öllu hjarta. Og
það cr vel mögulegt, vegna hinna séistöku
áhiifa stjöinuafstöðunnai, að hann veiði ein-
hvemthna gripinn ástarofsa, bienni af eyði-
leggjandi ástaieldi. Faii svo, spáum vér því,
að hann leggi allt í sölurnar fyiii ástina, jafn-
vel hásætið sjálft, fiemui en að yfiigefa unn-
ustu sína. (Lbr. hér). Vitanlega takmarka hin
konunglegu hjónabandslög rnjög val lians,
því að þau spvrja um trú, ætt og enda líkam-
lega heilbrigði brúðarinnar.
14 DAGRENN I NG