Dagrenning - 01.10.1948, Blaðsíða 29

Guð, heldur hjá hinum svonefndu „lærðu
stéttum“, þ. á. m. prestunum, sem ekki leng-
ur trúa á orð Guðs í Biblíunni, né frelsara-
hlutverk Jesú Krists. Sá kristindómur, sem
hvorki byggir á Kristi né Biblíunni, er auð-
vitað enginn kristindómur, þó að menn séu
að hræsnast við að gefa slíkum „trúarbrögð-
um“ það nafn.
Það má því enginn skilja þá viðleitni, sem
hér kemur fram, til þess að reyna að útvega
löglega heimild til slíks bænadagshalds,
þannig, að með því sé öllu náð, ef sú heim-
ild fengizt. Þar er aðeins um undirstöðu-
atriði að ræða, fvrstu viðurkenningu hins ís-
lenzka lýðveldis á því, að Guði beri að þakka
góðar gjafir, sem þjóðinni em færðar, og þá
vernd, sem hún nýtur á hættunnar stund.
Það er nú fullreynt, að kirkjan — þ. e.
prestamir — eru þessu andvígir, þótt þeir
kalli sig „þjóna Guðs“. Þess er tæpast að
vænta, að róðurinn verði léttari, þegar kem-
ur til „hinna hundheiðnu“ stjómmála-
manna. En við skulum sjá, hvað setur.
Nú, um það bil, sem ég er að ljúka þessari
grein, berst mér bréf frá Adam Rutherford,
sem nú er á fyrirlestraferð um Bandaríkin.
Ég ætla að láta nokkrar setningar úr þessu
bréfi hans verða niðurlagsorð þessarar grein-
ar. — Hann segir:
„Is there no sign og the National Day
oí the Thankgiving yet? I am very much
ahaid that Iceland is going to have severe
trouble.
Well, vve have vvarned the nation, —
they cannot say that they have not been
told hovv to avoid it.
I wish Iceland would waken up.“
Þýðing:
„Eru engar líkur til að þakkargjörðardagur verði
upp tekinn?
Ég er mjög hræddur um að ísland eigi fyrir
höndum alvarlega örðugleika. Jæja, við höfum að-
varað þjóðina, — það verður ekki hægt að segja, að
ekki hafi verið á það bent, hvemig forðast mætti
vandræðin.
Ég vildi óska að vakning gæti orðið á íslandi."
J. G.
SÖGULKG SANNINDI.
Margar ræður hafa verið fluttar nú að undan-
fömu á vettvangi heimstjórnmálanna, en engin
hefir vakið slíka athygli um heim allan, sem ræða
Spaaks forsætisráðherra Belgíu, er hann flutti á
þingi Sameinuðu þjóðanna 28. sept. s.l., er hann
gagnrýndi utanrikisstefnu Rússa.
Hann sagði þá meðal annars:
„Hvað eru söguleg sanindi síðustu ára? Það er
aðeisn eitt riki í heiminum, sem kom út úr síðasta
stríði sem sigurvegari annarra landa. Það var
Sovét-Rússland.
Það var á meðan á stríðinu stóð, að Balkan-
löndin voru innlimuð í Rússland; það var meðan
á stríðinu stóð, og vegna þess, að þér (þ. e. Rúss-
ar) hirtuð sneið af Finnlandi; það var meðan á
stríðinu stóð og vegna þess, að þér tókuð hluta af
Póllandi. Það er vegna yðar óskammfeilnu og und-
irferlislegu stjórnmálaaðferða, að þér nú eruð öllu
ráðandi í Varsjá, Prag, Belgrad, Bukarest og Sofia;
það er yðar stefnu að þakka, að þér nú hafið
setulið í Vín og Berlín og ætlið ekki þaðan burt;
það er samkvæmt yðar stefnu, að þér gjörið nú
nýjar kröfur viðvíkjandi Ruhr. Horfandi á þessar
aðfarir og yðar mikla riki, sem nú breiðir úr sér
alla leið frá Austurlöndum til Eystrasalts og frá
Svartahafi til Miðjarðarhafs — og nú vitum vér,
að þér gimist líka Rinarlönd — og þér spyrjið
oss út af hverju vér séum áhyggjufullir? Sann-
leikurinn er sá, að utanrikisstefna yðar er nú yfir-
gangssamari og hefir sett sér stærri markmlð en
utanríkisstefna keisaratimabilsins."
DAGRHNNING 27