Dagrenning - 01.10.1948, Blaðsíða 10

— liðin á tímabilinu 1800 e. Kr. til 1941
e. Kr. Og ef vér athugum söguna, sjáum
vér, að það er einmitt um 1800 og eftir það,
sem hinar engilsaxnesku þjóðir verða að
stórveldum og það er 1941, sem þær sam-
einast í eitt voldugt hernaðar- og menningar-
bandalag, eins og áður er sýnt fram á.
Sá tími er þess vegna íiðinn, sem þessum
þjoðum er ætlað að Jifa undir kúgunarhæl
heiðinna heimsvelda. Hið heilaga rómverska
ríki með rómversk-kaþólsku kirkjuna í farar-
broddi var síðasta heiðna heimsveldið, sem
drottnaði vfir Engilsöxum og Norðurlanda-
búum. Síðustu leifar þess hrundu með Vil-
hjálmi II. Þýzkalandskeisara árið 1914, er
hrun þess skipulags hófst, sem verið hafði
drottnandi um alda raðir. Þegar vér því nú
horfum frarn til hinna ókomnu atburða,
skulum vér minnast þess, að „útlegðartím-
inn“ er liðinn og nú — eða síðan 1941 —
er liafin sameinuð sókn ísraelsþjóðarinnar
til þess að skipa málefnum hins nýja, kom-
andi tímabils á jörðu hér. Að vísu verður
það ekki fyrr en 1954, sem yfirráð ísraels
verða orðin algjör um allan heim, og árin
næstu til 1954 verða mikil styrjaldar og erfið-
leika ár, bæði fyrir ísraelsmenn og aðra, en
allt, sem nú gerist, er undirbúningur undir
þau miklu og óhjákvæmilegu átök, sem ísra-
elsþjóðinni sameinaðri er ætlað að taka þátt
í og sigra í að lokum.
En þótt þessu sé þannig varið, getur vel
farið svo, að ísraelsþjóðirnar verði fyrir mikl-
um hörmungum og þjáningum, þótt þær
haldi velli að lokum. Ef þær ekki snúa sér
til Guðs og leita hans fulltingis og aðstoðar,
mun frá þeirn tekið rerða margt af gæðum
þessa heims, er þær nú njóta. En á því eru
ekki mikil líkindi, að minnsta kosti enn sem
komið er, að þær snúi af ógæfubraut sinni.
Ekkert þýðir heldur að leita þess trausts
með yfirborðshætti einum, líkt og Farisear
gerðu forðum — og gera enn —, heldur bpr
að sýna trú sína í verki. Hinar engilsaxnesku
og norrænu þjóðir verða að hverfa frá „gull-
kálfum“ sínum og yfirborðsmenningu, leggja
niður hroka sinn og stærilæti og koma á hjá
sér þjóðskipulagi, þar sem frelsi og réttlæti
ríkir og jöfnuður á lífskjörum er slíkur, að
til fyrirmyndar er öllum heimi. í hinum
miklu þrengingum liðinna ára kölluðu ísra-
elsþjóðimar á Guð til fulltingis sér, þegar
hættan var sem mest. Og hjálp hans biást
aldrei. Hann frelsaði Breta úr þeirri von-
lausu aðstöðu, sem þeir voru í í júnímánuði
1941 með þeim hætti að láta bandamönn-
um sjálfum, — Þjóðverjum og Rússum, —
lenda saman í stórstyrjöld. Það gat engan
dreymt um það þrem mánuðum áður, að
lausn Bretlands yrði með þeim hætti. Fjölda
slíkra dæma rná nefna, bæði úr hinni gömlu
sögu ísraels í Biblíunni og hinni nýju sögu
hans, sögu Engilsaxa og norrænna þjóða.
V.
ÍMABILI því, sem nú stendur yfir í
heiminum, er í spádómum Biblíunnar
lýst með líkingu af dularfullri borg, þar sem
framdir séu alls kyns glæpir og svívirðing,
líkt og í Sódómu, sem loks var þurrkuð út
af yfirborði jarðar vegna illsku sinnar. Þessi
borg er t. d. í Opinberunarbókinni kölluð
„hóran mikla“ eða „hin dularfulla Babylon“.
Enginn vafi er á því, að með þessu tákn-
máli spádómanna er átt við þjóðskipulag
þessara tíma, sem leyfir alls konar svívirð-
ingum og glæpum að þróast nærri óhindrað.
Vér teljum vora tíma mestu menningar-
tíma, sem verið hafa á jörðunni, en sanni
nær væri að telja þá mestu ómenningartíma,
sem yfir mannkynið hafa gengið.
Fyrri tíma menn skorti þá tækni, sem nú-
tímamenn eiga, til að bæta úr ýmsurn þörf-
um sínum og stóðu nútímamönnum að því
leyti að baki, en þeir stóðu nútímamönnum
S DAGRENNING