Dagrenning - 01.12.1950, Side 3

BAGKENNING
6. TOLUBLAÐ
5. ÁRGANGUR
REYKJAVÍK
DESEMBER 1950
Ritstjúri: JÓNAS GUÐMUNDSSON, Reynimel 2S, Reykjavik. Sími 119b.
var i aprilmánuði vorið 1944. Úti var kalsaveður og ég sat inni i hlýrri
stofu og vann eittlwað i þægilegri hlýjunni. Þá er dyrabjöllunni liringt, og
ég fór til dyra. Úti á tröppunum stcndur kona, frernur fátœklega klcedd, en pó
ekki illa til fara. Hún bauð af sér góðan pokka. Hún hélt á dálitlum pakka i
hendinni. Þegar ég liafði opnað hurðina og við höfðum lieilsast segir húri: „Þér
eruð Jónas Guðmundsson, eða er ekki svo?“ Ég kvað það vera. „Mig langar til
þess að tala við yður fáein orð“, segir konan. „Það er auðsótt mál“, svara ég
og bauð konunni inn. Þegar við komum inn i stofuna tók hún fratn dálitla
bók, og r.étti mér og sagði: „Mig langar til þess að þér lesið þcssa bók. Ég veit
að þér þekkið mig ekki — liafið liklega aldrei séð mig fyr, og vitið e'kki hvað
ég heiti, enda skiptir það litlu máli. Ég hef lesið ýmislegt, sem þér hafið skrifað
og mig langar til þess að þér lesið þessa litlu bók. Ef þér viljið ekki kaupa hana
— hún kostar lítið — langar mig til að skilja hana eftir hjá yður, ef þér viljið
gera það fyrir mig, að lesa hana. Ég er sannfcerð um að þér hafið áreiðanlega
ekki ilt af þvi að lesa bókina, en hún gceti vel orðið yður til góðs.“ Á þessa leið
mcelti konan, og ég sá að henni var það áhugamál að ég lcesi bókina, svo ég
tóli við henni og leit á hana.
Þetta var dálitið rit, tcepar 100 blaðsiður i meðalbroti. Ég leit á titilinn og
höfundarnafnið. Þar stóð: Frank Mangs: VEGUR MEISTARANS.
„Mér er það áncegja að kaupa af yður þessa bók“, sagði ég siðan við
lionuna, „og ég skal meira að segja lofa yður þvi að lesa bókina mjög bráðlega",
bcetti ég við. Okkar viðrceða varð ekki mikið lengri. Konan livaddi mig og fór.
Ég hef aldrei séð hana siðan svo ég viti til, og ég man ekki nafn liennar.
Ég efndi þetta loforð. Ég tók bókina þegar i stað og hóf að lesa hana, og ég
hœtti ekki fyr en ég hafði lesið hana til enda.
Ég hef fáar bcekur lesið, að Bibliunni undantekinni, sem hafa orkað eins á
huga minn, cins og þessi litla bók. Flún varð mér nokkurskonar opinberun og
opnaði skilning minn á ýmsu, sem ég hafði litt skilið áður eða lxugleitt. Hún
var rituð á góðu máli og lipru og þýðandinn hafði auðsjáanlega lagt sig fram
til þess að ná sem skýrustum myndum af því, sem frá var sagt.
Ég var þá þegar, og er enn, þakklátur þessari ókunnu konu, sem gerði sér
ferð til min hinn kaldhranalega aprildag 1944 til þess að fcera mér þessa bók,
og ég vildi gjarnan, að hún berði að minum dyrum einhvern tima aftur, svo
DAGRENNING 1