Dagrenning - 01.12.1950, Page 30

til vitnisburðar fyrir þjóðunum og þá mun
endirinn koma. Þegar þér sjáið viðurstyggð
eyðileggingarinnar, sem Daniel spámaður
talar urn, á helgum stað (lesið með skilningi)
þá flýi þeir, sem eru í Júdeu, því þá mun
verða svo mikil þrenging, að engin hefir
þvílík verið áður, og mun ekki verða aftur,
og ef dagar þessir yrðu ekki styttir kæmist
enginn maður af, en sakir þess fólks, sem
ég hefi nefnt „útvalið" munu dagar þessir
sty'ttir verða á áhrifa mikinn hátt. Ég hefi
varað yður við falsspámönnum. Ef þeir segja
við yður: Sjá, hann er í óbvggðinni — þá
farið eigi út þangað, sjá, hann er í herbergj-
unum — þá trúið því ekki. Ég er ekki bund-
in við nein takmörk. Nærvcra mín mun
verða lík sólarupprás sem skín um alla heims-
byggðina.
Þar sem hinn dauði líkami (hræið) er,
þangað mun örnunum safnað verða, en eymd-
in í Júdeu mun fá skjótan enda.
Stórkostlegir fyrirburðir og byltingar munu
verða tákn komu Mannssonarins og hann
mun endursameina hina útvöldu þjóð.
Og nemið líkinguna af fíkjutrénu (en
fíkjutréð er táknmynd Júdaættkvíslarinnar
rneðal ísraelsmanna). Þegar greinin á því er
orðin mjúk og fer að skjóta laufum er sum-
arið í nánd. Þegar þér því sjáið þessa hluti
gerast skuluð þér vita að Kristur er að koma.
í sannleika segi ég yður, að þessi kvnslóð
mun ekki hverfa fyr en hún hefir séð þessa
atburði gerast. Daginn eða stundina veit ég
ekki. Það veit aðeins Faðirinn einn, en það
sem ég segi við yður, segi ég við alla:
Takið eftir tákmnmm.
Eins og það var á dögum Nóa, — dögun-
um fyrir Flóðið — að menn héldu áfrarn í
villu sinni og spillingu og hirtu eigi um að-
varanir Nóa, þannig mun það og verða,
á næwerudögum Mannssonarins. Þeir uggðu
ckki sér fyr en flóðið steyptist yfir Jrá, og
Nói hafði gengið í örkina. Ég segi yður:
Tveir munu verða sarnan að starfi, ég mun
taka annan þeirra til min, en láta hinn ein-
an eftir. Vakið því!
Ef húsráðandinn vissi á hvaða tíma þjóf-
urinn kæmi mundi hann vaka. Verið því
viðbúnir.
Ilver er hinn trúi og hyggni þjónn, sem
húsbóndinn hefir sett yfir hjú sín til þess
að gefa þeim fæðuna á réttum tíma? Hann
nmn verða hamingjusamur maður.
En hver verða örlög hins, sem ekki hygg-
ur að nærveru hans? Hann etur og drekk-
ur með svöllurum. Hann misþyrmir sam-
þjónum sínum og húsbóndi hans mun koma
honum að óvörum. Honum mun verða val-
inn staður þar sem er sorg og grátur.
Og loks er dæmisagan um meyjarnar tíu
með lampana sína. Surnar voru hyggnar. Aðr-
ar voru heimskar. Hinum hyggnu er hleypt
inn, en hinar óforsjálu koma að lokuðum
dyrum.
Þess vegna: Vakið!
(G. M. þýddi).
28 DAGRENNING