Dagrenning - 01.12.1950, Qupperneq 40

að þeir séu — hver einn og einasti — meira
og minna „undirokaðir af djöflinum“ — og
leiti sjálíir lausnar ur þeirn viðjum. —
Meðan Lady Harding flutti ræðu sína
ríkti dauðaþögn og að henni lokinni kvað við
öflugasta lófatakið sem nokkur ræðumanna
fékk þennan eftirminnilega dag.
Menn fundu að hún hafði talað sannleika.
Þegar Dagrenningu barst bréf það, sem hér
fer á eftir og fjallar urn þetta sama efni, sem
Lady Llarding fjallaði svo skörulega um,
taldi ritstj. Dagrenningar rétt að birta það,
þótt það upphaflega væri ekki ritað í þeim
tilgangi. Höfundur bréfsins er Sigurður Svein-
bjarnarson trúboði, sem öllum landsmönn-
unr er kunnur og margir hafa eflaust heyrt
tala um þetta efni áður.
Bréfkafh hans fer nú hér á eftir:
„Hver var orsök tilveru djöfulsins? Heilög
Ritning gefur oss vel glögga útskýringu því
viðkomandi, en tínra og rúms vegna mun ég
þó ekki koma með nema sumar af þeim
helstu tilvitnunum:
„Og Guð leit allt, sem Hann hafði gjört,
og sjá, það var harla gott." 1. Mósebók 1:31, v.
(very good (rnjög gott) ensk þýðing).
Fyrst er þá að íhuga það, að vort frelsi og
frjálsa val til þess að gjöra oss að mönnum
eða ómennum, hefir sínar rétt-lögmætu af-
leiðingar. Auðvitað gildir þetta frelsi og frjálsa
val jafnt um menn og engla, engla og
menn. Hæzta stig tilbeiðslu viðkomandi
getum vér lesið í 1. Konungabók 18, 21—40,
og Daníel þriðja kapítula. Af þessu get-
um vér séð hverjum tilbeiðsla heyr-
ir til. — Sjá einnig: (Lúk. 4, 1—13). — Þar
næst skulum vér íhuga virka þátttöku kar-
akters, eðlis og eiginleika höggormsins (djöf-
ulsins), og svo skulum vér einnig íhuga virka
þátttöku karakters, eðlis og eiginleika Guðs
og Jesú Krists.
Fyrstu orð höggormsins (djöfulsins) lýsa
karakter eiginleika hans, og mætti kalla þau
tortryggiþs-áróður: „Er það satt að Guð hafi
sagt.“ (Yea, (hu!) hath God said.) 1. Mós.
3, 1.—4. v. Önnur setning (aðalatriði)
„Vissulega munuð þið ekki deyja,“ og þar-
með gjörir hann orð Drottins Guðs að lýgi.
Heilög Ritning upplýsir oss um aðeins þrjá
erkiengla: Mikael, verndarengil Gyðinga
(Dan. 10, 21.), Gabriel, sem nokkuð oft er
nefndur, og boðaði Maríu mev fæðingu
Drottins Jesú Krists, og svo Lueifer, senr þýð-
ir: sá er Ijósið ber, en síðanneir hefir hann
með framkomu sinni og verkum áunnið sér
þau nöfn, sem rituð eru í Op. Bók. 12, 9:
„og varpað var niður drekanum mikla, hinum
gamla höggormi, sem heitir djöfull og Sat-
an, honunr sem afvegaleiðir alla heimsbyggð-
ina — honum var varpað niður á jörðina,
og englum hans var varpað niður með hon-
um.“ (Sörnu nöfn eru í Op. Bók. 20, 2.
v.), og í 2. Kor. 4, 4., er hann nefndur:
„guð þessa heims.“ (Sjá og les Op. Bók. 22,
18.—21. v.)
Næst skulum vér íhuga hina eftirtektar-
og undraverðu lýsingu af þessum ljómandi
fallega engli, áður en hann gjörði uppreisn
gegn Guði. Ileilög Ritning upplýsir oss um
það í Esekiel 28, 12.—1. v.: „Og orð Drott-
ins kom til mín svo hljóðlega: Manns-son
hef upp harmljóð yfir konunginum í Tyrus
(konungurinn í Tyrus táknar Lucifer, djöf-
ulinn) og seg við hann: Svo segir Herrann
Drottinn: Þú varst ímynd innsiglishrings,
fullur af speki og fullkominn að fegurð! Þú
varst í Eden, aldingarði Guðs. Þú varst þak-
inn alls konar dýrum steinum: karneol, tóp-
as, jaspis, kry'solit, sjóam, ónyx, safir, karb-
unkul, smaragð, og umgjörðir þínar og út-
flúr var gjört af gulli; daginn sem þú varst
skapaður, var það búið til. — Ég hafði skip-
að þig verndar kerúb; þú varst á hinu heilaga
Guðsfjalli; þú gekst innan um glóandi steina.
38 DAGRENNING