Dagrenning - 01.06.1951, Qupperneq 28

meirihluti, en honum er ekki hægt að ná
meðal menntaðra bjargálnastétta. Þannig
skulum vér með öllu móti auka sjálfsálit ein-
staklinganna og eyðileggja, meðal goyanna,
þýðingu heimilislífsins og uppeldisáhrif þess,
og koma í veg fyrir að einstaklingar fari að
hugsa sjálfstætt, því að lýðurinn, undir hand-
leiðslu vorri, mun ekki láta slíka menn kom-
ast í fylkingarbrjóst, jafnvel ekki hlusta á þá,
hann er vanur að hlusta einungis á oss, sem
borgurn fvrir hlýðni og athygli. Þannig mun-
um vér framleiða blindan kraft, öflugan, sem
aldrei getur stefnt í aðra átt en honum er
beint af erindrekum vorum, sem vér höfum
gert að forystumönnum múgsins. Lýðurinn
mun beygja sig undir stjórnskipan þessa,
vegna þess að hann veit, að daglegt brauð
sitt, laun sín og afkornu á hann undir þess-
urn forystumönnum.
6. Stjórnarfyrirkomulagið ætti að vera að
fullu ákveðið af einurn manni. Það verður
aidrei fellt í fasta heild, ef það er gert úr brot-
urn, sem hafa orðið til í heilum margra
manna. Fyrir því megum vér hafa vitneskju
um starfsáætlanirnar, en vér megum ekki
ræða um þær, til þess að vér veikjum ekki
kænskubrögðin eða séstætt gildi einstakra
bragða, og notagildi liinnar duldu þýðingar
hvers ákvæðis. Umræður, atkvæðagreiðslur,
og breytingar nmndu leiða til ósamræmis og
misskilnings, senr stafaði af því að þeir, sem
atkvæði greiddu, skildu ef til vill ekki
dýpt og samhengi fyrirætlananna. Vér vilj-
um að áform vor séu gerð öflug og hentug.
Þess vegna eigum vér ekki að kasta verkum
sniihngsins, foring/a vors, fyrir múginn, jafn-
vel ekki fyrir hóp úrvals manna.
7. Áform vor umtuma ekki nú þegar
þeim stofnununr, sem til eru, þau gera ein-
ungis breytingar á fjármálastefnu þeirra og
þar með á allri þróunarrás þeirra, sem þannig
verður beint inn á þá braut, sem til er ætl-
ast í áformum voram.
8. í öllum löndum eru til liér urn bil sömu
aðilamir, þótt nöfnin séu ekki alltaf þau
sömu. Fulltrúar, ráðunevti, öldungaráð,
ríkisráð, ráðherrar og framkvæmdarvald.
Ég þarf ekki að skýra fyrir yður hvemig
sambandi þessara stofnanna er háttað í
ríkinu, það er yður fullkunnugt, aðeins vil
ég vekja athygli vðar á því, að sérhver þessara
stofnana hefir eitthvert mikilvægt hlutverk
í ríkinu, og ég vil biðja yður að gæta þess, að
orðið „mikilvægt" á ekki við stofnunina held-
ur við hlutverkið. Stofnanir þessar hafa skipt
með sér störfum stjómarinnar — Stjómar-
forráðum, löggjafarvaldi og framkvæmda-
valdi. Ef vér sköddum eitt líffæri ríkisheildar-
innar, sýkist ríkið, eins og mannslíkaminn og
deyr.
9. Allt yfirbragð stjórnmálanna breyttist
þegar vér dælum eitri frjálslyndisins (liber-
alismans) inn í ríkislíkamann. Ríkin hafa tek-
ið banvænan sjúkdóm — blóðeitrun. Nú er
ekkert annað eftir en að bíða þess að dauða-
stríðinu ljúki.
10. Hin þingbundna stjórnskipan er skil-
getið afkvæmi frjálslyndisins (liberalismans),
og hún kom í stað einveldis, sem var eina ör-
yggi og vemd goyanna, og eins og þér vitið er
slík st/ornskipan ekkert annað en gróðrarstía
fyiii sunduilyndi, þrætur, úlfúð, gagnslausan
flokkaáróður, flokkaduttlunga — í stuttu máli
fyrir allt það, sem miðar að því að eyðileggja
persónulega starfsemi ríkisins. Ræðustóll
„gaspraranna" hefii eklci átt minni þátt í því
heldui en blaðavaldið að geia valdhafana at-
hafnailausa og örmagna, og þar með gagns-
lausa og óþarfa, og víst er um það, að þeim
hefir víða verið vikið frá fvrir þær sakir. Þá
gat öld lýðveldisins hafizt og þá settum véi
skopmynd stjómvalds í stjómanda sæti —
foiseta valinn úi hópi múgsins, úi sveit leik-
soppa vorra og þiæla. Þannig lögðum vér
vítisvélina undir þjóðir goyanna.
26 DAGRENNING