Dagrenning - 01.06.1951, Side 37

leynifélaga útlæga úr Evrópu, sem verður
miðstöð stjórnar vorrar.
2. Ákvörðunum stjórnar vorrar verður ekki
hægt að áfrýja. Þær verða fullnaðardómur.
3. Vér höfum gróðursett sundrung og mót-
mælagirni í þjófélögum goyanna og hefir það
hvort tveggja fest djúpar rætur. Engin leið
er til að koma á skipulagi að nýju önnur en sú
að beita miskunnarlausri hörku, sem sýnir
mátt drottinvaldsins, ekkert má hirða um
fómarlömbin, sem lögð eru að velli, þeim
er fómað fyrir velgengni á tímum komanda.
Það er skylda sérhverrar ríkisstjómar að vinna
að þeirri velgengni, hvaða fómir sem hún
kostar, svo fremi að stjómin gerir sér það
Ijóst að tilveruréttur hennar er ekki einungis
fólginn í forréttindum, heldur og í skyldum.
Aðal öry'ggið fvrir því að stjóm sé föst í sessi
er að hún láti dýrðarljóma veldis síns skína,
þessi dýrðarljómi fæst ekki með öðm móti
en þeim hátíðlega, ósveigjanlega þrótti, sem
ber á sér merki þess, að hann er ósigrandi
vegna dularfullra orsaka — vegna Guðs vilja.
Þannig var rússneska aðalsveldið til skamms
tíma, eini hættulegi óvinuiinn, sem véi átt-
um í öllum heiminum, eí véi teljum ekki
páfastólinn. Verið þess minnugir, t. d. að
ítalir skertu ekki hár á höfði Sullu, þegar
landið var löðrandi í blóði, sem hann hafði
úthellt. Þjóðin sá Sullu í dýrðarljóma vegna
valds hans, þótt hann hefði sært hana hol-
undarsárum. Hann varð ósigrandi í augum
lýðsins þegar hann hvarf geiglaus heim aftur.
Þjóðin blakar ekki við þeim manni, sem dá-
leiðir hana með hugrekki sínu og viljastyrk.
4. Hins vegar munum vér fara þveröfugt
að þangað til vér tökum völdin. Vér mun-
um stofna og auka frímúrarastúkur í öllum
löndum heims og láta þær gleypa alla þá,
sem eru orðnir eða líklegir til að verða áhrifa-
menn í opinberum málum, í stúkum þess-
um munurn vér finna helztu gáfumönnum
vorum starfssvið og tækifæri til þess að beita
áhrifum sínum. Öllum þessum stúkum mun-
um vér koma undir eina miðstjórn, sem að-
eins við sjálfir vitum um, en öllum öðrum
er algerlega ókunn, og verður hún skipuð hin-
um lærðu öldungum vorum. Stúkurnar munu
sjálfar eiga fulltrúa, sem hafa það hlutverk
að dylja hina fvrmefndu stjórn vora á frí-
múrarareglum, og þeir gefa út einkunnar-
orð og starfsreglur. í stúkum þessum mun-
urn vér tengja saman alls konar byltingasinn-
uð og frjálslynd öfl. Félagarnir verða úr öllum
stéttum þjóðfélagsins. Hið leyndasta stjórn-
málabrugg verður oss kunnugt þegar í stað
og því verður stjómað af vorurn höndum,
er til framkvæmda kemur. Meðal félaga í
stúkum þessum munu veiða því næi allii
staifskiaftai alþjóða lögieglu og líkislögieglu,
því að starf lögreglunnar er oss ómetanlegt.
Hún getur gripið til sinna sérstæðu ráða við
þá, sem óhlýðnir eru, dulið athafnir vorar,
séð um tylliástæður til óánægju 0. s. frv.
5. Sú tégund rnanna, sem fúsust er til að
ganga í leynifélög em framgjamir ævintýra
menn, yfirleitt alvörulítið fólk, sem oss verð-
ur ekki örðugt að fást við og nota til þess
að setja sigurverk vort af stað. Ef veröldin
verður óróleg, er það merki þess að vér höf-
um þurft að koma af stað óánægju til þess
að brjóta niður of trausta samheldni, en
verði samsæri hrynt af stað, þá verður höfuð-
paur þess samsæris enginn annar en ein-
hver dyggustu þjóna vorra. Það er eðlilegt
að vér og engir aðrir séum í forystu fyrir starf-
semi frímúrara, því að vér vitum hvert vér
stefnum. Vér þekkjum lokatakmark allra
athafnagreina, en goyamir bera ekki skyn á
neitt, ekki einu sinni samtíma verkanir at-
hafna. Venjulega setja þeir sér fyrir sjónir
skvndimat þess að fullnægja vilja sínum með
því að koma fram fyrirætlun sinni, án þess
að gefa því gaum, að hugmyndin sjálf varð
ekki til fyrir frumkvæði þeirra, heldur blés-
um vér henni þeim í brjóst.
DAGRENNING 35