Dagrenning - 01.08.1954, Qupperneq 20

grafarinnar með ilmjurtirnar, er þær
höfðu útbúið,“ á föstudeginum. En stein-
inum, sem gröfinni var lokað með, hafði
þá verið velt frá, líkami Drottins var horf-
inn og tvær engilverur tilkynntu þeim
að Frelsarinn væri risinn upp frá dauð-
um og minntu þær á þau orð Jesú, að
hann myndi rísa upp aftur „á þriðja
degi“ (7. vers). Þessi dýrðlegi upprisu-
morgunn var 16. Nísan í tímatali Gyð-
inga, en 5. apríl A. U. C. 785, eftir hin-
um júlíanska tímareikningi Rómverja,
þ. e. sunnudagurinn 5. apríl árið 33 e. K.
Jóhannesar guðspjall segir að næsti dag-
ur eftir krossfestinguna hafi verið „hvíld-
ardagur" og „mikill dagur“ eða það sem
kallað var „mikli hvíldardagur," sökum
þess, að hann var ekki aðeins hinn viku-
legi hvíldardagur, heldur einnig páska-
hvíldardagurinn. „Veifibundininu" var
fórnað á sunnudegi, 16. Nísan (5. apríl)
árið 33 e. K. sem „fyrsta frumgróða.“ Jes-
ús var reistur upp frá dauðum þann sama
dag, sem „frumgróði þeirra, sem sofnað-
ir voru.“ Taflan á bls. 19 sýnir þetta
ljóslega á augabragði.
Eitt atriði þarf að minnast á í sam-
bandi við útreikning á dögum í Biblí-
unni samkvæmt hebreskri og grískri
venju. í Ritningunni þýðir orðalagið
„þrír dagar“ eða „eftir þrjá daga“ ekki
fulla þrjá daga eða þrisvar sinnum 24
klukkustundir (eins og það gerir venju-
lega nú á tímum). Báðir dagarnir voru
þar meðtaldir, þ. e. a. s. dagurinn, sem
atburðurinn skeði á, eða dagurinn, sem
tímabilið hófst á, og dagurinn, sem það
endaði á, voru taldir með. í I. Samúels-
bók 20: 12 kemur skýrt fram, að þriðji
dagurinn er dagurinn eftir „morgunn-
daginn“: „Þegar ég á morgunn um þetta
leyti, eða þriðja degi, hef komist eftir,
hvað föður mínum býr í skapi."1) Orða-
lagið eftir þrjá daga þýddi ávalt á þriðja
degi, að fyrsta og síðasta degi báðum með-
töldum, en „eftir fulla þrjá daga“ mvndi
þá þýða „á fjórða degi,“ sem væri sama
og „á fimmta degi,“ ef sú aðferðin væri
notuð, að telja fyrsta og síðasta daginn
báða með.
Vér skulum taka dæmi, bæði úr Gamla
Testamentinu á hebresku og Nýja Testa-
mentinu á grísku, sem sýna þetta ljóslega.
í I. Konungabók 12: 5 stendur, að
Rehabeam hafi sagt við sendimennina:
„Farið nú burt og komið aftur til mín
að þrem dögum liðnum. Og lýðurinn fór
burt.“ Frásögnina um það, að fólkið kom
aftur á hinum tilsetta tíma, er að finna
í 12. versi, og þar segir svo: „Og Jeróbó-
am og allur lýðurinn kom til Rehabeams
á þriðja degi, eins og konungur hafði
sagt, þá er hann mælti: komið til mín
aftur á þriðja degi.“ Þetta er að sjálfsögðu
í þýðingu á Gamla Testamentinu úr he-
bresku. Og nú skulum vér taka dæmi
úr grískunni á Nýja Testamentinu. í
Mattheusar guðspjalli 27. kap. 63.-64.
v. er sagt frá því, að eftirfarandi ósk hafi
verið borin fram við Pílatus: „Herra
vér minnumst þess nú, að svikari þessi
sagði í lifanda lífi: Eftir þrjá daga rís
ég upp. Bjóð þú því, að grafarinnar verði
gætt allt til hins þriðja dags.“ Það er
þess vegna augljóst, að samkvæmt þessum
tímaskilningi þýddi eftir þrjá daga sama
og á þriðja degi. Ennfremur að fyrsti og
síðasti dagurinn voru taldir með, eins og
sk)Tt kemur fram í því, hvernig dagarnir
frá krossfestingunni til upprisunnar eru
taldir hjá Lúkasi í 23. kap. 50. v. til 24.
kap. 7. v., sem vitnað var í áður og sýnt
1) Orðin „eða þriðja degi“ vantar í íslenzku
útgáfuna. Þýð.
DAGRENNING