Dagrenning - 01.04.1958, Síða 11

nú málefnum þjóðanna. Viðnámið gegn heiðindómnum er ekkert orðið og
þess vegna leysast þjóðfélögin upp og verða auðveld bráð „drekanum og
dýrinu“.
Mjög er líklegt að á árinu 1958 takist með einhverjum hætti að koma
skeyti til tunglsins, þó að líkindum dragist það um eitt til tvö ár enn, að
það takist að koma mönnum þangað. Þetta kapphlaup um „yfirráðin í
himingeimnum" kann að draga eitthvað úr hinni miklu spennu milli
stórveldanna nú í bili, en til langframa verður það ekki.
Geimsiglingar mannanna eiga eftir að mæta því viðfangsefninu sem
örðugast verður, en það er árekstrar við geimför annarra hnatta — hina
fljúgandi diska — þegar svo langt verður komið þróuninni hér, að geim-
för héðan geta komizt út úr gufuhvolfi jarðarinnar.
„Ráðsteina æðstu manna/*
Það sem af er þessu ári hefir um fátt verið rætt jafn mikið og „ráð-
stefnu æðstu manna“ eins og það er nefnt í fréttum. Það eru fyrst og
fremst Sovétríkin, sem beita sér fyrir því að slík ráðstefna verði haldin,
enda eru það þar „æðstu menn“, sem öllu 'ráða — almenning þarf þar
ekki að spyrja um neitt. Á Vesturlöndum er þessari ráðstefnu mismun-
andi vel tekið, enda ekki víst að þeir „æðstu menn“ þar, sem ákveða ráð-
stefnuna og þátttöku í henni, komi til með að sitja hana, ef einhverjir
þeir stjómmálaatburðir gerast í heimalöndum þeirra, sem hafa í för með
sér stjórnarskipti eða kosningar.
Það er athyglisvert, að smáþjóðir Evrópu — og þá sérstaklega Norð-
urdlandaþjóðirnar — eru einna mest fýsandi þess, að ráðstefna æðstu
manna verði haldin. Ástæðan er vafalítið bein hræðsla við yfirgang
Sovétríkjanna, enda em þau öll, nema Island, nærri vettvangi ef til átaka
skyldi draga. Bandaríkin em á yfirborðinu tregust til þátttöku í ráð-
stefnunni, en Bretar virðast fýsandi þess, að ráðstefnan verði haldin.
Frakkar og Þjóðverjar tvístíga nokkuð, en munu þó fremur hlynntir ráð-
stefnunni, þó þeir geri sér ekki miklar vonir um árangur.
Af hálfu Sovétríkjanna er ráðstefnan hugsuð fyrst og fremst sem áróð-
ursbragð til þess að spilla samstarfi þjóðanna í Atlantshafsbandalaginu,
því þar er nú hver höndin upp á móti annarri vegna afstöðu Bandaríkj-
anna til málefna Bretlands og Frakklands. Þetta vita Sovétríkin vel og nú
vilja þau hamra jámið meðan það er heitt.
Manni verður ósjálfrátt hugsað til Genfarráðstefnunnar 1955, sem Rúss-
v------------------------------------------------------------------------
DAGRENNING 5