Morgunblaðið - 17.03.2015, Page 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 17. MARS 2015
Það er skrýtið að
setjast niður og
skrifa minningar-
grein um Magga á
Tjörn, mann sem
ég hef þekkt og um-
gengist mikið alla ævi og taldi
víst að hann myndi fylgja mér út
lífið. Sennilega var það samt full-
mikil bjartsýni þar sem tæp 60 ár
skildu á milli okkar, ég varð bara
aldrei mikið vör við aldursmun-
inn. Léttri lund og góðu minni
hélt hann til hins síðasta og það
var gaman að heilsa upp á hann
hvar sem hann var staddur.
Hann fylgdist vel með öllu, fólk-
inu sínu og okkur á nesinu, bú-
skapnum, skepnunum og var allt-
af með hugann heima. Rúmri
viku áður en hann dó kom ég til
hans og spurði hvernig hann
hefði það, það stóð ekki á svarinu,
hann sagðist vera svo hress að
hann færi að fara heim. Það kom
líka á daginn, ég hef fulla trú á að
nú sé Maggi kominn heim.
Fljótlega eftir að Maggi missti
pabba sinn ungur að árum og
heimilið á Engjabrekku leystist
upp kom hann hingað að Ás-
bjarnarstöðum til Möggu og
Lofts og átti hér heimili lengst af
við leik og störf þar til hann fór
að búa sjálfur. Mikill samgangur
og samvinna hélst alltaf við hann
og hefur haldist mann fram af
manni allar götur síðan. Flesta
daga fórum við út að Tjörn, ýmist
til að hjálpa Magga við hin ýmsu
störf eða spjalla og drekka kaffi
en ég held að mér sé óhætt að
fullyrða að fáir hafi verið jafn-
duglegir að hella upp á eins og
hann. Að vori til fyrir átta árum
slógum við heimatúnið á Tjörn I
sem hafði þá staðið á sinu í nokk-
ur ár, svo var rúllað og það gekk
vægast sagt bæði hægt og illa.
Maggi sagði okkur að koma inn í
kaffi þegar verkinu væri lokið
þótt útlit væri fyrir að það myndi
dragast eitthvað fram yfir venju-
legan fótaferðartíma. Engu að
síður beið okkar nýuppáhellt
kaffi þegar við loksins kláruðum
um miðja nótt, Maggi glaðvak-
andi og hinn hressasti, 82 ára
gamall. Tjörn II er eini staðurinn
sem ég hef komið á og drukkið
kaffi á öllum tímum sólarhrings.
Eitt sumarið vorum við að
heyja austur á Ægissíðu þegar
Maggi hringir í mig, spjallar svo-
litla stund og spyr frétta úr hey-
skapnum, ég segi honum að við
séum hætt að rúlla því það hafi
farið að rigna. Þá spyr hann
hvort ég geti skroppið til sín og
athugað hvort ég nái lambi úr
kind, hausinn sé kominn út og
hann geti ómögulega náð því. Við
brunum vestur að Tjörn, vega-
lengdin þar á milli eru tæpir 19
km og við blasir haus á lambi sem
líktist meira kálfshaus svo bólg-
inn var hann orðinn. Lambið var
ekki bráðfeigt því það náðist lif-
andi úr kindinni. Svona var
Maggi, sallarólegur og ekkert að
æsa sig yfir hlutunum að óþörfu,
Magnús Annasson
✝ Magnús Ann-asson fæddist
30. maí 1925. Hann
lést 19. febrúar
2015. Útförin fór
fram 6. mars 2015.
símtalið hefði eflaust
verið öðruvísi hjá
mörgum öðrum.
Maggi var alltaf
að, mjög vinnusamur
og hélt ótrúlegu
vinnuþreki fram á
gamals aldur, góður
vinur vina sinna sem
við söknum öll. Hann
var búinn að lenda í
mörgum hremming-
um í gegnum árin og
standa þær af sér en allt tekur
enda um síðir. Gamall maður,
þreyttur og slitinn eftir langa og
stranga ævi, varð hvíldinni feg-
inn.
Mig langar að lokum að þakka
þér fyrir skemmtilega samleið og
sendi fjölskyldunni allri innilegar
samúðarkveðjur. Hvíl í friði.
Þóra Kristín Loftsdóttir.
Við fráfall Magnúsar Ann-
assonar á Tjörn koma fram góðar
minningar um samskipti okkar.
Þau voru aðallega með tvennum
hætti.
Magnús hafði um árabil um-
sjón með úthlutun veiðileyfa í
Tjarnará, sem kemur úr Vatns-
nessfjalli norðanverðu. Þetta er
lítil, en afar skemmtileg veiðiá,
þar sem bæði veiðist lax og sjó-
bleikja. Um áratugaskeið hef ég
fengið veiðileyfi þarna í dalnum,
fyrst með Ingólfi Guðnasyni
sparisjóðsstjóra og síðar öðrum
kunningjum mínum og sonum.
Magnús úthlutaði dögum, oftast
eftir óskum veiðimanna. Stund-
um þóttist hann vera hissa á að
maður vildi kaupa leyfi, taldi okk-
ur finnast þau of dýr og veiðivon
ekki næga. Þetta tel ég hafa verið
aðferð hans til að fá fram umræð-
ur um ána, og álit okkar kaup-
enda á þessari perlu sinni. Á
seinni árum var það orðinn siður,
að byrja daginn í eldhúsinu á
Tjörn, þiggja kaffisopa og með-
læti. Spyrja þurfti um veiði á
dögunum á undan og hverjar lík-
ur væru á fengsælum degi. Þessu
leysti Magnús úr á sinn hógværa,
en þó faglega hátt. Hann var þá
oft búinn að fara með ánni og
vissi því oftar en ekki svör við
hugleiðingum okkar.
Einstaklega eftirminnilegt at-
vik var, þegar Magnús var kom-
inn á Sjúkrahúsið á Hvamms-
tanga. Við Nanni veiðifélagarnir
höfðum gantast með, að gaman
væri að veiða lax, og gefa Magn-
úsi. Það heppnaðist og síðar um
haustið var hann eldaður af
Freyju Ólafs og við félagarnir,
ásamt Lofti, arftaka Magnúsar í
veiðiúthlutun, snæddum þennan
gómsæta lax í viðhafnarstofu
sjúkrahússins. Dreypt var á ko-
níaki, sungið smávegis og kveðið,
og virtist heiðursgesturinn sá
glaðasti í hópnum.
Samskipti okkar Magnúsar
voru einnig í söngstarfi. Hann
kom í mörg ár til liðs við okkur í
Kirkjukór Hvammstanga. Sú
hefð hafði skapast, að kirkjukór-
inn annaðist söng í kirkjunum á
Vatnsnesi og Vesturhópi. Magn-
ús taldi ekki eftir sér að koma til
Hvammstanga og æfa með kórn-
um. Eflaust hefur hann á þann
hátt viljað styrkja sönglíf við
kirkjuna sína á Tjörn. Það var
gott að hafa Magnús með sér í
bassanum, hann var afar lagviss
og fljótur að læra sína rödd.
Sóknarnefnd Tjarnarkirkju
heiðraði Magnús nú á haustdög-
um fyrir störf hans í þágu kirkj-
unnar, enda var hann mikill
kirkjunnar maður.
Ég hugsa til þessara ára sem
ég hafði samskipti við Magnús
með þakklæti og virðingu. Hann
var í mínum huga afar vandaður
maður og tókst á við áskoranir
lífsins með æðruleysi. Blessuð sé
minning hans.
Karl Sigurgeirsson.
Látinn er kær vinur og ná-
granni, Magnús Annasson eða
Maggi á Tjörn, eins og hann var
oftast kallaður. Mér finnst raun-
ar með ólíkindum að ég eigi ekki
eftir að heilsa upp á hann oftar,
kannski er það vegna þess hvað
það var mér nauðsynlegt. Maggi
flytur að Tjörn með konu sinni,
Erlu Eðvaldsdóttur, og fyrsta
barni þeirra sama vorið og ég
fæðist þannig að samferðin er
orðin býsna löng. Allan þennan
tíma sem Magga entist heilsa til
var hann órjúfanlegur hluti af
þessu samfélagi okkar hér á nes-
inu og alltaf til staðar. Hann var
sérlega hjálpsamur og góðviljað-
ur og ætla ég að segja frá einu at-
viki sem lýsir honum vel. Þannig
var í mörg nokkur ár eftir að far-
ið var að selja mjólk héðan frá
Ásbjarnarstöðum að hún var
flutt í veg fyrir bílinn út að Tjörn
en til þessara flutninga var notuð
dráttarvél og brúsarnir bundnir
á heyvagn. Í þessar ferðir fóru
eldri systur mínar nokkuð oft,
eitt sinn er Steina systir mín fór
með mjólkina varð hún fyrir því
óhappi við heimreiðina á Tjörn að
brúsarnir ultu um koll og öll
mjólkin helltist niður. Eitthvað
var hún aum yfir þessu atviki,
kemur þá Maggi til hennar og
segist bara gefa henni sína mjólk
og hellir henni yfir í tómu brús-
ana. Svona var Maggi, alltaf
tilbúinn að gera það besta úr
hlutunum.
Maggi hafði mikinn áhuga á
lax- og silungsveiði hér í ánni, var
í stjórn Veiðifélagsins til dauða-
dags og sá einnig um veiðivörslu
og úthlutun og sölu veiðileyfa
meðan heilsan leyfði.
Okkar samstarf er orðið langt
og mikið og þakka ég kærlega all-
ar þær góðu stundir, mest af því
er tengt búskapnum og amstrinu
sem honum fylgir en einnig
mörgu öðru, s.s. kórsöng, kveð-
skap, lomber og svona mætti
lengi telja. Fyrst og fremst
þakka ég allt þitt mikla starf við
kirkjuna okkar, þú sinntir þar
flestum störfum, söngst, varst
hringjari og í sóknarnefndinni,
spanna þessi störf þín yfir 60 ára
tímabil. Ég held að það hljóti að
vera nánast einsdæmi að sama
manneskjan sinni þessu svo
lengi. Öll þessi störf vannstu af
alúð og stakri samviskusemi, þú
byrjaðir á söngnum en það var
sumarið 1946, byrjaðir í sóknar-
nefndinni í desember 1951 og
varst í henni þangað til þú lést af
störfum sem þáverandi formaður
á síðasta ári eftir tæp 63 ár. Þann
11. nóvember sl. fór núverandi
sóknarnefnd ásamt sóknarpresti
að hitta þig og veita þér viður-
kenningu fyrir þín löngu og
dyggu störf við kirkjuna. Var það
hin ánægjulegasta samvera í
betri stofunni á sjúkrahúsinu.
Við fjölskyldan þökkum þér
fyrir öll árin og sendum ástvinum
öllum samúðarkveðjur.
Að endingu kveð ég þig með
þessu vísukorni sem ég sendi þér
á jólakorti fyrir mörgum árum.
Öðlingur með ljúfa lund,
léttur er í sinni.
(L.Sv.G.)
Þú hefur lífsins þröngu sund
þrætt með róseminni.
(Á.J.G.)
Hvíl í friði.
Loftur Sveinn Guðjónsson.
Fallinn er frá kær sveitungi og
einstakur mannvinur. Fyrst er
ég man Magnús bjó hann á Tjörn
II með sinni fjölskyldu. Við
krakkarnir, pabbi og mamma
vorum nýflutt að Tjörn I og vor-
um frekar reynslulítil við bú-
störfin.
Þrátt fyrir að hann hafi verið
störfum hlaðinn gaf hann sér allt-
af tíma til að hjálpa og ráðleggja
okkur. Sérstaklega var hann ið-
inn við að vara okkur strákana
við hættunum sem fylgdu sveita-
störfunum. Ekki síst var hann
næmur á öll þau uppátæki sem
okkur strákunum datt í hug.
Eitt sinn bjargaði hann einum
af okkur úr sjálfheldu vegna
klettaklifurs, dró einn af okkur
sem var fastur í krapi úr bæj-
arlæknum og ekki má gleyma því
þegar við létum einn bróðurinn
síga ofan í hrafnshreiður og náð-
um honum engan veginn aftur
upp úr hreiðrinu. Hlupum við þá
til Magnúsar og báðum um hjálp
því hann hafði ráð undir rifi
hverju. Þetta eru einungis fá
dæmi um þau skipti sem hann
bjargaði okkur strákunum úr
ógöngum.
Magnús var með óskaplega
góða nærveru, hann var dugnað-
arforkur og hvers manns hug-
ljúfi. Þegar við áttum leið norður
á Vatnsnes var það fastur liður að
koma við hjá Magnúsi og rifja
upp gamlar minningar. Þar var
ávallt gestkvæmt og nutum við
félagsskaparins. Þar var oft glatt
á hjalla og mikið spaugað og
hlegið. Magnús var afskaplega
félagslyndur, hafði gaman af ætt-
fræði og söng og var hann í
kvæðamannafélagi Vatnsnes-
inga.
Fyrir utan bústörfin gegndi
hann ýmsum öðrum verkefnum
svo sem að vera kirkjuvörður og
veiðivörður við Tjarnará. Það var
mikill missir er Magnús þurfti
vegna heilsubrests að yfirgefa
sveitina og leggjast á sjúkrahúsið
á Hvammstanga. Tilfinningin var
slík eins og sveitin hefði misst
hluta af fegurð sinni.
Nú er komið að ferðalokum og
viljum við þakka fyrir samfylgd-
ina. Eftir stendur minning um
einstakt góðmenni.
Fjölskyldu Magnúsar vottum
við okkar dýpstu samúð.
Róbert Jón Jack og
Sigrún Jóna Baldursdóttir.
Kvatt hefur þennan heim einn
mesti öðlingur sem ég hef á ævi
minni hitt.
Magnús er nátengdur æsku
minni þar sem hann var bóndinn
á næsta bæ. Hann var alltaf boð-
inn og búinn þegar við þurftum á
hjálp að halda. Að sama skapi
vorum við alltaf tilbúin að að-
stoða þegar kallið kom.
Oft slógum við túnin saman og
eins þegar þurfti að bera skítinn
á þau. Smalamennska og fleira
var aldrei neitt vandamál. Ef það
þurfti að gera eitthvað þá var það
einfaldlega gert. Samvinnan og
samstarf á milli bæjanna var góð
og aldrei bar skugga á góða vin-
áttu okkar á milli.
Persónan Magnús var ótrúleg.
Alltaf þessi stóíska ró og enginn
æsingur þó að mikið lægi við. Ég,
þessi óharðnaði unglingur, vildi
drífa hlutina af en Magnús fór á
sínum hraða sem skilaði sér á
endanum. Ég lærði mikið af þess-
um góða manni.
Við Anna ásamt mömmu heim-
sóttum Magnús á sjúkrahúsið á
Hvammstanga í október sl. Hann
var eins og alltaf, hinn rólegasti
en samt léttur og hress.
Elskulegi fyrrverandi ná-
granni. Taktu frá land, því að
þegar ég kem í „efra“ þá vil ég
gjarnan reisa mitt bú við hliðina á
þér. Við skulum kalla það Tjörn 1
og Tjörn 2.
Binni, Valli, Geir, Sella, Svala
og Freyja. Ég votta ykkur og öllu
ykkar fólki mína dýpstu samúð.
Um ókomin ár mun minning
um góðan mann lifa.
Sigurður Tómas Jack,
Tjörn 1.
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Innilegar þakkir til allra þeirra sem hafa sýnt
okkur hlýhug og samúð vegna andáts og
útfarar kærrar móður, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
GUÐRÚNAR J. VIGFÚSDÓTTUR
vefnaðarkennara og veflistakonu.
Sértakar þakkir fær starfsfólk
hjúkrunarheimilisins Sunnuhlíðar fyrir
alúðlega hjúkrun og hlýju. Einnig fær starfsfólk sambýlis
aldraðra í Roðasölum innilegar þakkir fyrir hlýja umönnun og
elskuleg samskipti.
.
Eyrún Ísfold Gísladóttir, Sturla Rafn Guðmundsson,
Gísli Örn Sturluson, Marie Persson,
Snorri Björn Sturluson,
Guðrún J. Sturludóttir,
Eyrún Linnea, Hanna Ísabella
og Lisa Marie Gísladætur.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
AUÐUR LELLA EIRÍKSDÓTTIR
hárgreiðslumeistari,
Boðaþingi 22,
Kópavogi,
sem lést miðvikudaginn 11. mars verður jarðsungin frá
Lindakirkju miðvikudaginn 18. mars kl. 13.
.
Sigrún Kaya Eyfjörð, Unnar Már Magnússon,
Eiríkur Eyfjörð Benediktsson, Jórunn Ólafsdóttir,
Þorsteinn Eyfjörð Benediktss.,
Guðjón Þór Jónsson, Maria Csizmás,
Auður Ösp Jónsdóttir, Gunnþór Jens,
Heiða Ármannsdóttir, Halldór Frank,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þau sorglegu tíðindi bárust
í síðustu viku að Einar Ragn-
arsson, fyrrverandi deildarfor-
seti tannlæknadeildar Háskóla
Íslands, væri látinn, sjötugur
að aldri.
Hann lauk embættisprófi
(cand. odont.) frá tannlækna-
deild Háskóla Íslands árið
1970. Hann stundaði síðan
framhaldsnám í munn- og
tanngervalækningum við
Alabamaháskóla í Birmingham
í Bandaríkjunum 1971-1973 og
við Gautaborgarháskóla 1973-
1974. Einar var stundakennari
við tannlæknadeild frá 1974 til
1978, fékk fastráðningu sem
lektor 1978 og framgang í dós-
entstöðu 1994. Einar var síðan
deildarforseti tannlæknadeild-
ar frá 2001 til 2005. Hann lét
svo af störfum við tannlækna-
deild vegna veikinda haustið
2007.
Á þeim rúmlega þrjátíu ár-
um sem Einar kenndi við
tannlæknadeild naut heil kyn-
slóð af íslenskum tannlæknum
þekkingar hans og krafta. Það
gustaði af honum hvar sem
hann fór og hann átti auðvelt
með að blása mönnum byr í
brjóst. Hann var mikils met-
inn af nemendum og sam-
starfsfólki. Hann opnaði líka
dyrnar fyrir íslenska tann-
lækna í Vesturheimi og hefur
talsverður fjöldi tannlækna
fetað í fótspor hans og sótt sér
sérmenntun, m.a. við Ala-
bama-háskóla.
Einari voru falin fjölmörg
Einar
Ragnarsson
✝ (Þorvaldur)Einar Ragn-
arsson fæddist á
Hellu á Rangár-
völlum 16. nóv-
ember 1944. Hann
lést á Landspít-
alanum eftir lang-
vinn veikindi 14.
febrúar 2015.
Útför Einars fór
fram frá Árbæj-
arkirkju 25. febr-
úar 2015.
trúnaðarstörf inn-
an Háskóla Ís-
lands og utan.
Hann var formað-
ur stjórnar Tann-
smíðaskóla Íslands
frá stofnun hans
1988, sat í stjórn
Félags sérmennt-
aðra tannlækna og
í stjórn Tann-
læknafélags Ís-
lands bæði sem
meðstjórnandi og varaformað-
ur. Einar sat einnig um árabil
í stjórn skandinavísku munn-
og tanngervasamtakanna og
skipulagði meðal annars árlegt
þing þeirra á Íslandi 2006.
Einar var frumkvöðull inn-
an fræðigreinar sinnar og var
meðal þeirra fyrstu sem bentu
á samhengið milli reykinga,
tannholdssjúkdóma og tann-
missis í fræðigrein frá 1992.
Hann var einnig meðal þeirra
fyrstu sem sóttu sér nýja
þekkingu til Svíþjóðar fyrir
um aldarfjórðungi og fóru að
nota tannplanta til að festa
munn- og tanngervi við kjálka-
bein sjúklinga. Í dag hefur
fjöldi Íslendinga notið góðs af
þessu með bættri tyggigetu og
auknum lífsgæðum
Ég kynntist Einari fyrst
sem nemandi við tannlækna-
deild fyrir tæpum þrjátíu ár-
um. Mér fannst strax frábært
að hafa Einar sem kennara,
hvort heldur ástæðan var að
hjá Einari voru alltaf klárar
línur, hlutirnir voru annað-
hvort svartir eða hvítir og
ekkert hálfkák eða hvort það
var vegna þess að við vorum
báðir svolitlir sveitamenn með
rætur austan úr sveitum.
Einars verður sárt saknað
af vinum og samstarfsfólki.
Fyrir hönd tannlæknadeildar
Háskóla Íslands þakka ég holl-
ustu hans og farsæl störf í
þágu skólans í rúmlega þrjá
áratugi og votta fjölskyldu
hans innilega samúð.
Bjarni Elvar Pjetursson,
deildarforseti THÍ.