Húnavaka - 01.05.1961, Qupperneq 44

JÓN S. BALDURS:
Sundlaugá Blönduósi.
Sund hefir lengi verið í heiðri haft hér á íslandi, bæði sem gagnleg
íþrótt, heilsuvernd og heilsubót. Má minna á margar sagnir úr forn-
sögum vorum, og allt fram til þessa dags, er sanna þetta, en ekki er
ætlunin að fara að rifja slíkar sagnir upp hér, enda óþarft, til þess eru
þær öllum almenningi of kunnar.
Á niðurlægingartímabili þjóðarinnar féll sund, svo og aðrar íþróttir
að mestu niður um langan tíma, og má segja að ekki hafi farið að rofa
til í þeim málum fyrr en eftir síðustu aldamót, en þá voru íþróttaiðk-
anir teknar upp á ný, aðallega og mest fyrir forgöngu ungmennafélag-
anna, sem höfðu slík mál á stefnuskrá sinni, ásamt öðrum framfara-
og menningarmálum.
Síðan má segja að vaxandi áhugi og aukin afrek hafi haldizt allt
fram á þennan dag, og verður svo vonandi um langa framtíð.
Nú eru íþróttir og leikfimi kennd í flestum skólum landsins, og þar
á meðal er að sjálfsögðu sund, sem er skyldunámsgrein, og verða öll
börn og unglingar að ljúka prófi í því eins og öðrum námsgreinum.
Við Blönduósingar erum illa settir í þessum málum. Við cigum enga
sundlaug, hún er ekki til á staðnum. Verða þeir, sem sund þurfa að
læra að fá þá kunnáttu annars staðar. Flestir fara að Reykjum á
Reykjabraut, aðrir á Reykjaskóla eða aðra fjarliggjandi staði. Allt
er þetta mjög óþægilegt fyrir börnin, kostnaðarsamt og ófullnægjandi
á margan hátt, og það sem verst er, engin aðstaða er hér heima að
loknu prófi til þess að halda þessari kunnáttu við, sem er þó bráðnauð-
synlegt, svo og til ánægju og heilsubótar þeim er það stunda.
Má örugglega gera ráð fyrir, að væri sundlaug til staðar, mundi
hún mikið notuð af unglingum, eftir að þeir hafa lokið prófi, og einnig
af fullorðnu fólki.