Húnavaka - 01.05.1961, Side 57

ÁSGRÍMUR KRISTINSSON:
Vetrarmorgunn
Bráðum elda aítur fer
út ég held í tíma.
Dagsins veldi óðum er
ofurseld hún gríma.
Ég til húsa hraða mér
hjörðin fús út gengur.
Vættir bús í værðum hér
vilja ei dúsa lengur.
Fljótt upp brekkur lagði leið
litli Flekkur, greindur.
Hópnum ekki eftir beið.
Oft að þekking reyndur.
Ánum keifði á undan mér,
enga deyfð ég kenni.
Hjörðin dreifði senn úr sér
sem ég leyfði henni.
Út um hæðir alls staðar
auða þræða hnjóta.
Lambamæður léttstígar
landsins gæða njóta.