Dagblaðið Vísir - DV - 24.04.2009, Qupperneq 6

föstudagur 24. apríl 20096 Fréttir
Sandkorn
n Málsmetandi sjálfstæðis-
menn velta því fyrir sér hver
lekið hafi upplýsingum um
ofurframlög FL Group til
flokksins í
árslok 2006.
Nokkrir
þeirra eru
sannfærðir
um að það
hafi Davíð
Oddsson
og Kjartan
Gunnars-
son gert. Þeir hafi einfaldlega
ekki vitað af styrkjunum fyrr
en seint og um síðir og „brjál-
ast“ eins og það er orðað og
hjólað í Geir H. Haarde. Geir
axlaði ábyrgð á móttöku „skít-
ugra peninga“ og sömuleiðis
sagði Andri Óttarsson, fram-
kvæmdastjóri flokksins, um-
svifalaust upp störfum. Menn
tala um hefnd Davíðs en full-
mikinn fórnarkostnað.
n Athygli vekur að þrír af hverj-
um fjórum á framboðslistum
Sjálfstæð-
isflokksins
eru af svo-
kallaðri X-
kynslóð sem
fædd er á
sjöunda ára-
tugnum og
síðar. Þetta
er sama
kynslóðin og stóð fyrir græðg-
isvæðingunni í bankakerfinu,
ruddi gömlum viðskiptagildum
til hliðar og brást þjóðinni á
endanum. Bjarni Ármannsson,
Lárus Welding, Hreiðar Már
Sigurðsson, Sigurjón Árna-
son og allir hinir eru af þessari
sömu kynslóð. Aldursdreifingin
virðist vera meiri á framboðs-
listum annarra flokka. Menn
spyrja sig því hvort endurnýj-
unin í Sjálfstæðisflokknum
endurspegli enn ein mistökin.
n Tímasetningar á góðverkum
stjórnmálamanna geta verið
ótrúlega
hentugar
þótt þar sé
örugglega
um tilviljun
að ræða.
Þannig
kynnti Ásta
Ragnheið-
ur Jóhann-
esdóttir tveimur dögum fyrir
kjördag að hún myndi úthluta
næstum milljarði króna til þess
meðal annars að fjölga hjúkrun-
arrýmum og byggja upp félags-
aðstöðu fyrir aldraða. Ekki nóg
með að þetta gerist tveimur dög-
um fyrir kjördag heldur í þokka-
bót á sumardaginn fyrsta þegar
má almennt gera ráð fyrir að sé
lítið að gerast í fréttum. Því er
ekki úr vegi að einhverjum dytti í
hug að Ástu Ragnheiði væri ekki
alls kostar óhugnanlegt að þeir
sem njóta góðs af hugsi hlýlega
til hennar á kjördag.
n Áhugamenn um stjórnmál
eru margir hverjir komnir á þá
skoðun að Kolbrún Halldórs-
dóttir umhverfisráðherra hafi
átt einn
mesta afleik
stjórnmála-
manns í
mörg ár
þegar hún
lýsti yfir
andstöðu
sinni við
olíuleit á
Drekasvæðinu og olíuvinnslu
þremur dögum fyrir kosning-
ar. Systkin hennar í Vinstri-
hreyfingunni – grænu framboði
voru fljót að afneita skoðunum
ráðherra síns en hætt er við
að skaðinn hafi verið skeður.
Þannig hafi einhverjir komist
á þá skoðun að ef til vill sé ekki
gæfulegt að kjósa flokk sem
skýtur hvert atvinnumálið á
fætur öðru á bólakaf.
„fólk var
bara galið“
„Þetta var sumarið 2006 og 2007,
aðallega 2007. Fólk var bara galið.
Ruglið hjá Glitnisfólkinu skaraði ein-
faldlega fram úr öllu. Það sem ein-
kenndi starfsfólkið í kringum þetta
var ómerkilegheit og lygar og ann-
að í þeim dúr. Þetta var nokkuð sem
maður hefur ekki séð fyrr eða síðar.
Í Glitnisboðsferðunum var trylling-
urinn mestur. Þar fór allt úr böndun-
um,“ segir Ingvi Hrafn Jónsson, fyrr-
verandi umsjónarmaður Langár, í
samtali við DV.
Kjöguðu blindfullir að ánni
Ingvi Hrafn tók við ánni sem leigu-
taki fyrir tíu árum en hefur nú sagt
skilið við þann hluta af lífi sínu. Í við-
tali við Loft Atla Eiríksson, fyrrver-
andi ritstjóra Séð og heyrt, í tímarit-
inu Veiðimaðurinn, skefur hann ekki
utan af lýsingum sínum af útrásar-
víkingum sem buðu gestum sínum
í veiði til að halda þeim góðum og
peningum þeirra innan veggja bank-
ans.
„Það var verið að veiða á dýr-
asta og besta tímanum en samt sem
áður var öllu liðinu smalað upp í
bíla í „happy-hour“ frá klukkan 19 til
klukkan 20.30 á
kvöldin. Þá
þurftu allir gestirnir að koma sam-
an á einhverjum stað þar sem allt
var fljótandi í brennivíni, snittum og
kampavíni. Svo voru menn að kjaga
að ánni blindfullir, eða var kalt og
stauluðust upp í hús. Þetta endur-
speglaði græðgisveiki forystumanna
fyrirtækja þannig að manni býð-
ur við. Þetta gefur mér vont bragð í
munninn en nota bene það var líka
fullt af prúðu fólki og flottum veiði-
hollum.“
Bubbi og Jónsi skemmtu
Þegar DV ræddi við Ingva Hrafn um
þessa útrásartíma sagði hann sukkið
og óhófið hafa verið gasalegt í ferð-
um bankanna og bruðlið þvílíkt þeg-
ar gestum var boðið í veiði í ána.
„Upp til hópa voru þessir útrásar-
fyrirtækjaboðshópar í Langá til mik-
illar fyrirmyndar. En sukkið og óhóf-
ið í boðsferðum bankanna var á allt
öðrum kaliber en hjá öðrum fyrir-
tækjum. Þangað komu bankakúnnar,
fólk sem átti kannski hundraða millj-
óna innistæðu sem bankarnir klöpp-
uðu fyrir til að halda peningunum
innanborðs hjá sér,“ segir Ingvi Hrafn
en starfsmenn Glitnis eyddu fúlgum
fjár í að halda mikilvægum viðskipta-
vinum sínum ánægðum.
„Það voru engin takmörk á óhóf-
inu hjá Glitni. Kjólfataklæddur þjónn
með hvíta servíettu kom úr bænum
á hverju kvöldi til að hella víni í glös
fólksins. Jónsi í Í svörtum fötum eða
Bubbi Morthens komu eftir kvöldmat
til að skemmta fólki. Síðan var
veiði-
ferðin ekki vel heppnuð nema allir
væru svo blindfullir að þeir mættu
sig vart hreyfa. Þetta var á tímanum
þegar þjóðin var geðveik.“
Meig, skeit og ældi í rúmin
Í viðtalinu við Loft Atla segist Ingvi
Hrafn hafa upplifað „þvílíkan við-
bjóð í þessum sukkferðum; fólk æl-
andi og skítandi í rúmin sín. Lands-
ins flottasta fólk og gestir“.
Í samtali við DV segir hann þetta
hafa verið vegna taumlauss óhófs
sem gætti í boðsferðum bankanna.
„Fólk meig líka í rúmin sín. Þetta
er það sem ofurölvað fólk gerir. Þá
ertu búinn að missa stjórn á öllu,
þar með þínum melting-
arfærum og vélinda og
öðru slíku.
Þetta fylgdi taumlausu óhófi og
taumlausum veitingum,“ segir Ingvi
Hrafn en í þessum boðsferðum skorti
ekkert – þá síst brennivín.
Höfðu aldrei séð veiðistöng
Útrásarvíkingarnir gengu meira að
segja svo langt að þeir vildu fá sér-
stakan kokk frá Reykjavík til að elda
ofan í sig en ekki kokk Ingva Hrafns.
„Í raun og veru átti að moka mín-
um kokki út úr eldhúsinu og flytja
inn kokk frá Vox veitingastað vegna
þess að þeim fannst það fínna að
hafa kokk frá Vox. Þeim tókst það
eina kvöldstund að mér forspurð-
um. Ég var ekki sérlega mildur á
svipinn þegar ég frétti það daginn
eftir. Því við vorum einfaldlega með
yfirburðakokk, útskrifaðan af sjálf-
um Úlfari á Þremur frökkum,“ seg-
ir Ingvi Hrafn en margir boðsgestir
bankanna höfðu ekki hugmynd um
hvernig brúka átti veiðistöng.
„Útlendingarnir og sumir Ís-
lendingarnir sem komu í boðsferð-
ir höfðu engan áhuga á veiði. Þeg-
ar var verið að finna veiðistangir og
flugur handa þesu fólki kom í ljós að
það hafði aldrei séð veiðistöng áður
og vissi ekkert hvað það átti að gera
við þær. En það þótti svakalega flott
að vera boðið í helsta veiðihús lands-
ins. Þetta voru náttúrlega allar bestu
árnar á landinu. Þær voru keyptar af
bönkunum og stórfyrirtækjunum að
stórum hluta. Verð skipti engu máli.“
lilJa Katrín gunnarsdóttir
blaðamaður skrifar liljakatrin@dv.is
Í góðærinu voru starfsmenn Glitnis langverstu gestir Langár að sögn ingva Hrafns
Jónssonar, fyrrverandi umsjónarmanns árinnar. Þeir voru iðulega ölvaðir og fram-
koma þeirra einkenndist af ómerkilegheitum og lygum. Bruðlað var til að ganga í
augun á boðsgestum bankans sem sumir hverjir höfðu aldrei séð veiðistöng.
Brjálaðir bankamenn
„Eigendur bankanna,
þessir ungu, voru
einfaldlega galnir,“ segir
Ingvi Hrafn í viðtali í
Veiðimanninum.
sukk í náttúruperlu sukkið og
bruðlið var taumlaust í boðsferð-
um bankanna í langá.
glitnir verstur Bankarnir buðu mikilvæg-
um viðskiptavinum sínum í veiði í langá
þegar góðærið stóð sem hæst en óhófið í
glitnisferðunum var til skammar.