Dagblaðið Vísir - DV - 18.06.2010, Blaðsíða 34

• Svart
• Hvítt
• Krem
• Brúnt
Holtagörðum 2. hæð • Sími 512 6800 • www.dorma.is • dorma@dorma.is
OPIÐ
Virka daga frá kl. 10-18
Laugardag frá kl. 11-17
Serta aftur á Íslandi !!
Yankee Candle, hin einu sönnu.
Yfi r 40 mismunandi ilmkerti !
Kynningarafsláttur
15%
Chiro 600 heilsurúm
Stærð cm. Tilboð kr.
90x200 90.900,-
100x200 95.900,-
120x200 98.000,-
140x200 119.900,-
160x200 149.900,-
180x200 159.900,-
svona 10 manns í huga þegar ég geri „sketsa“
sem ég vil að fíli þá. Ef þeir eru ánægðir, þá er
ég ánægður,“ segir hann og vill ekki gefa upp
hverjir þessir 10 eru. „Þetta er ógeðslega mik-
ið bara að okkur finnist þetta gaman og fyndið
og svo svona að félögunum finnist þetta gaman
og fyndið og svo eru nokkrir aðrir sem mann
langar að fíli dótið manns. Til dæmis aðrir grín-
istar.“
Metnaðarfullir þættir
Tónlistarmyndböndin í þættinum hafa slegið
hvað mest í gegn og hefur verið halað niður á
Youtube í þúsundavís. Vinsældir þeirra hafa
komið Steinda á óvart. „Það er mjög erfitt að
gera gríntónlist án þess að hún verði ótrúlega
léleg. Margir hafa brennt sig á því. Ég er eng-
inn tónlistarmaður. Ég kann aðeins á gítar en
þekki ekki eina tóntegund. Ég get ekki sungið
eina setningu án þess að vera falskur. Þannig
að það var mjög erfitt að gera þessi lög því við
vildum hafa þau svo flott. Ég tek upp setningu
fyrir setningu, stundum orð fyrir orð. Við erum
með geðveikan metnað,“ segir Steindi og bætir
við að þeir hafi lagt mikið í þættina. „Við vorum
hálft ár að taka þá upp, fyrir utan að skrifa þá.
Þetta eru náttúrlega ódýrustu þættir sem gerðir
hafa verið. Við erum bara tveir, ég og Bent, sem
erum að skrifa, klippa, leika, framleiða og bara
allt. Hringjum í fólk og sækjum hluti sem þarf
að sækja. Það var ekki hægt að borga neinum
neitt,“ segir hann.
Athygli hefur vakið að fjöldi frægra einstak-
linga leikur í þættinum. „Maður þarf að vera
mjög sjarmerandi í símanum til að fá fólk til
að koma frítt.“ Hann segir þó að mörgum hafi
brugðið þegar þeir mættu í tökur. „Við vorum
búnir að hringja í fólk og segja að við værum að
gera ódýran þátt fyrir stöð 2 en svo þegar það
kom þá var það oft mjög hissa. Bjóst kannski
við 20 manna tökuliði en þegar það mætti á
staðinn stóðum við bara þarna með eina kam-
eru, einn hljóðmann og ég einn að leika. Fólki
var oft brugðið,“ segir hann og hlær.
„Það vildu eiginlega allir koma að leika,
ekkert mál. Það er miklu meira mál að fá vini
mína til að leika í þættinum. Þeir nenna því
ekki, eru líklega komnir með nóg af því,“ segir
hann og segir að þeir reyni að hafa þáttinn sem
persónulegastan. Þess vegna reyni hann að fá
vini og fjölskyldu til að leika. „Ég held líka að
þegar fólk horfir á þáttinn sjái það hversu per-
sónulegur hann er og hvað við leggjum mikið á
okkur. Við höfum alltaf komið fram eins og við
erum og ég held að það skíni í gegn. Við höfum
gaman af þessu og viljum vera að gera þetta.“
nákvæMlega saMi gaurinn
Steindi segir að þrátt fyrir miklar vinsældir
hafi frægðin ekki stigið honum til höfuðs.
Hann sé enn sami gamli Steindi. „Ég hef ekk-
ert breyst. Ég er nákvæmlega sami gaurinn.
Mér finnst ógeðslega óþægilegt þegar fólk
þekkir mig niðri í bæ því ég er ekki vanur því.
Þetta er mjög skrýtið því ég er ekkert merki-
legur gaur.“ Hann segist þó ekki vera farinn að
passa sig hvernig hann hagi sér þó fólk þekki
hann úti á götu. „Ég fæ mér bjór og læt illa,
tala hátt, er bara ég. Nei, ég passa mig ekkert,
aldrei. Þá er þetta orðið ógeðslega leiðinlegt
ef maður fer að spá of mikið í eitthvað svona.
Ég held að það sé alveg ömurlegt,“ segir hann
og greinilegt er að hann er enn samur við sig.
„Ég er til dæmis enn í dag að gera símaat. Það
er bara svo gaman. Málið er að ef maður er
að fá sér bjór með vinunum og einhver fær þá
hugmynd að hringja í Gísla Martein þá bara
gerum við það. Vinahópurinn minn er líka
frekar klikkaður,“ segir hann og hlær.
Steindi segist ekki vera orðinn ríkur á
frægðinni, langt í frá. „Ég er alltaf bensínlaus.
Ég tek alltaf áhættuna, ég er svo fátækur. Ef ég
myndi fylla tankinn þá gæti ég ekki étið næstu
daga þannig að ég er alltaf bensínlaus. Ef þú
keyrir upp í Mosó og sérð svona silfurlita Hy-
undai-druslu úti í kanti með „hazard“-ljósin
á, þá er það ég,“ segir hann og tekur fram að
það sé mjög algeng sjón.
verður að vera grín
Hann er þó rólegur og vill sem minnst gera úr
þeirri athygli sem hann fær: „Maður finnur
mest fyrir þessu þegar fólk er að fá sér í glas.
Þá hafa allir geðveikar hugmyndir en mað-
ur heyrir þær yfirleitt ekki fyrir hávaða inni á
stöðunum. Það kom mér á óvart hversu vin-
sælt þetta er. Það er gaman að fólk sé ánægt
með þetta. Þetta er fólk á öllum aldri, alveg
niður í pínulitla krakka. Þetta er nú alls ekki
fyrir þá en einhvern veginn komast þeir í þetta
og skilja örugglega ekkert grínið en syngja
með.“ Hann lítur þó ekki á sig sem fyrirmynd.
„Ég hef aldrei gefið mig út sem einhverja fyr-
irmynd. Við erum bara að gera grín fyrir fólk
á okkar aldri og upp úr. Þetta er auðvitað fyr-
ir alla en það er misjafnt hvernig húmor fólk
er með. Ég á mjög góðan vin sem er sextug-
ur, pabbi félaga míns. Hann hlær að þessu og
kemur með góðar hugmyndir. Það er ekkert
þannig að þegar þú ert orðinn gamall sértu
bara orðinn leiðinlegur og fílir leiðinlegt grín.
Þetta er bara fyrir alla,“ segir hann og hlær.
„Bara að fá nokkra til að brosa og sérstak-
lega á þessum tímum er æðislegt. Það þarf
alltaf grín, það er mjög mikilvægt hlutverk að
sinna. Það verður að vera grín,“ segir Steindi
einlægt og brosir breytt.
viktoria@dv.is
Ég var til dæmis hlaupandi um í apabúningi með kameru
heima hjá mér þegar ég var eigin-
lega orðinn of gamall til að gera það.
Á sínar alvarlegu hliðar
„Ég er alveg alvarlegur líka. Bara kannski
ekki lengi í einu.“ Mynd hörður sveinsson
34 föstudagur 18. júní 2010 viðtal